-
81.《游黄山》 宋·焦炳炎
秀出云霄一杖探,诸峰高下护晴岚。
丹成兔魄香生杵,影见龙津月在潭。
洞暖有花因七七,云深无语住三三。
粥鱼敲动山林典,合傍浮丘去结庵。 -
82.《山居十二首》 宋·淳藏王
拙直自知趋世远,疏愚赢得住山深。
现成活计无他物,只有鳞傩杖一寻。 -
83.《山行》 宋·胡仲参
石磴手难攀,林深去复还。
人行啼鸟外,僧住白去间。
野兴平秋水,吟魂绕暮山。
马头风作恶,潘鬓任阑珊。 -
84.《送辉老自赤城住圣水》 宋·徐大受
道人去往本无心,云出空山鹤在阴。
试问白莲同净社,何如赤壁卧青林。
叫群孤雁水天阔,啼雪冷猿岩洞深。
要勘山门骑佛殿,春风杖锡偿来临。 -
85.《山居》 明·刘球
水抱孤村远,山通一径斜。
不知深树里,还住几人家。 -
86.《陆相山房》 明·马愈
陆君真不凡,作相秉枢轴。
归来住颐山,清泉绕茅屋。
空堂俨遗像,夜深萤火触。
时有仙人过,题诗吊幽独。 -
87.《山居》 明·如晓
挂钵初为客,岩前别是春。
梅残窗影乱,草发砌痕新。
日出偶无事,云来如有人。
长歌深竹里,不记住山贫。 -
88.《无闻上人许留栖吴门不果送之还山复订春期》 明·王醇
若未曾期住,虽离岂怨深。
定知孤寺语,那入向山心。
窗烛思前影,江寒念晚阴。
成言不可倚,况复望春林。 -
89.《秋林闲坐寄山僧》 明·王醇
秋晖荡夕痕,秋意到林根。
坐实有深入,静犹多一言。
驰波忽似住,落叶不成喧。
野衲可知此,空山应闭门。 -
90.《题钟钦礼所画云山江水隐者图》 明·朽庵林公
隐隐楼台倚涧阿,酒船空处罢笙歌。
江头网密鱼虾少,山腹云深虎兕多。
莫怪考槃通世路,已知平地息风波。
道人家住中峰上,时有茶烟出薜萝。 -
91.《北山三咏其二——觉海方丈》 宋·王安石
往来城府住山林,诸法翛然但一音。
不与物违真道广,每随缘起自禅深。
舌根已净谁能坏,足迹如空我得寻。
岁晚北窗聊寄傲,蒲萄零落半床阴。 -
92.《北山三咏其二──觉海方丈》 宋·王安石
往来城府住山林,诸法翛然但一音。
不与物违真道广,每随缘起自禅深。
舌根已净谁能坏,足迹如空我得寻。
岁晚北窗聊寄傲,蒲萄零落半床阴。 -
93.《与胡经仲、陈朋元游照山堂,梅数百株盛开》 宋·范成大
九陌缁尘满客襟,钱塘门外有园林。
胡床住处梅无限,酒旆垂边柳未深。
晴日暖风千里目,残山剩水一人心。
元方伯始皆吾党,邂逅清游直万金。 -
94.《送文慧师归眉山》 宋·司马光
至人心如云,去住叭所适。
飘摇涉四海,岂复校喧寂。
朅来王城游,红尘暖晨夕。
忽思还故峰,不可留宿昔。 -
95.《婆罗门引 过孟津河山亭故基》 元·元好问
短衣匹马,白头重过洛阳城。
百年一梦初惊。
寂寞高秋云物,残照半林明。
澹横舟古渡,落雁寒汀。 -
96.《依韵和达观禅师山中见寄》 宋·梅尧臣
豶豕在涂龙在泽,豺狼食肉麝食柏。
蹄毛与角不对齿,啄觜两足副以翮。
既能闲闲住深谷,岂使于于佩鸣玉。
水边看虹山雨霁,夜与明月独独宿。 -
97.《览卷赠张山人》 唐·赵嘏
五字谁能摘,一枝犹未攀。
始知无价玉,出自有名山。
春静烟花秀,夜深风月闲。
如何恃高节,垂老住云间。 -
98.《送牟太素山人》 宋·文同
山人高迹若孤云,聊问太虚求所止。
昨因随风起西北,翩然远堕三隅里。
揽之不住瞥尔去,瞬息谁知几千里。
东游必定遇鸿蒙,请问无为最深旨。 -
99.《仆罢官东归过杭州寓六游堂而楼阁倚空江山在》 宋·毛滂
道人送客过林扃,先识穿云拄杖声。
内苑深居无一念,东堂久阔尚余情。
且欣能善将军饭,未怪频翻吏部羹。
小住家风殊不恶,一江明月看潮生。 -
100.《入山谒怡然上人因成短篇皆书即时事》 宋·强至
行穿六松阴,鸟语逢人寂。
林僧洗山缽,正了寒堂食。
揖我喜满颜,吟窗半轩辟。
凤凰不无情,天外送佳色。