-
1.《爱莲说》 宋·周敦颐
水陆草木之花,可爱者甚蕃。
晋陶渊明独爱菊。
自李唐来,世人甚爱牡丹。
予独爱莲之出淤泥而不染,濯清涟而不妖,中通外直,不蔓不枝,香远益清,亭亭净植,可远观而不可亵玩焉。 -
2.《今秋久雨至八月望夕始晴月色尤清澈可爱置酒》 宋·晁公溯
玉斧琢月玻瓈声,月中桂树秋风惊。
终年待此一轮满,不忧蛙食忧鼍鸣。
白鼍十日鸣空山,雨师乘云呼不还。
黄尘晓涨三尺潦,明河夜飞千丈澜。 -
3.《山园屡种杨梅皆不成枇杷一株独结实可爱戏作》 宋·陆游
杨梅空有树团团,却是枇杷解满盘。
难学权门堆火齐,且从公子拾金丸。
枝头不怕风摇落,地上惟忧鸟啄残。
清晓呼僮乘露摘,任教半熟杂甘酸。 -
4.《安象祖携子饯行英爽可爱赠以诗嘉其有好德秉》 宋·姚勉
西蜀安公子,为谋不在身。
倚楹惟国事,于道亦忠臣。
伟矣双书藁,清哉个逸民。
丹心天所相,宜有此麒麟。 -
5.《八月十一夜风月可爱自前屋觅酒不得而归小诗》 宋·杜范
晚烟轻拂乱山横,落日才收月已明。
万顷孤光低阔野,一天寒色带疎星。
交情要与秋容淡,携手难禁夜气清。
惯识醉中风月好,不知风月更宜醒。 -
6.《冬日可爱(一作陈讽诗)》 唐·张正元
寒日临清昼,辽天一望时。
未消埋径雪,先暖读书帷。
属思光难驻,舒情影若遗。
晋臣曾比德,谢客昔言诗。
散彩宁偏煦,流阴信不追。
馀辉如可就,回烛幸无私。 -
7.《赋得冬日可爱(一作张正元诗)》 唐·陈讽
寒日临清昼,寥天一望时。
未消埋径雪,先暖读书帷。
属思光难驻,舒情影若遗。
晋臣曾比德,谢客昔言诗。
散彩宁偏照,流阴信不追。
馀辉如可就,回烛幸无私。 -
8.《堂前东偏松棚清荫可爱为赋五言八句》 宋·虞俦
问讯苍官旧,掀髯肯见临。
笑谈驱酷暑,朝夕托清阴。
便引夷风至,宁容盾日侵。
北窗高卧处,靖节是知音。 -
9.《太常引 斡克庄杜德常寓所二松可爱,醉中赋》 元·许有壬
二松如盖偃中庭。
向朱夏、作秋声。
摇影动疏棂。
掩映得、苔痕转青。
西清博士,西台御史,相对又双清。
咫尺到蓬瀛。
休认作、蓝田县丞。 -
10.《太常引 斡克庄杜德常寓所二松可爱,醉中赋》 元·许有壬
二松如盖偃中庭。
向朱夏、作秋声。
摇影动疏棂。
掩映得、苔痕转青。
西清博士,西台御史,相对又双清。
咫尺到蓬瀛。
休认作、蓝田县丞。