-
1.《闲情赋》 魏晋·陶渊明
初,张衡作《定情赋》,蔡邕作《静情赋》,检逸辞而宗澹泊,始则荡以思虑,而终归闲正。
将以抑流宕之邪心,谅有助于讽谏。
缀文之士,奕代继作;因并触类,广其辞义。
余园闾多暇,复染翰为之;虽文妙不足,庶不谬作者之意乎。 -
2.《横吹曲辞·陇头水》 唐·鲍溶
陇头水,千古不堪闻。
生归苏属国,死别李将军。
细响风凋草,清哀雁落云。 -
3.《陇头水》 唐·鲍溶
陇头水,千古不堪闻。
生归苏属国,死别李将军。
细响风凋草,清哀雁落云。 -
4.《次韵孙秘丞见赠》 宋·苏轼
感慨清哀似变风,老于诗句耳偏聪。
迂疏自笑成何事,冷淡谁能用许功。
不怕飞蚊如立豹,肯随白鸟过垂虹。
吟哦相对忘三伏,拟泛冰溪入雪宫。
(湖州多蚊蚋,豹脚尤毒。
垂虹,吴江亭名。
) -
5.《偶戏》 宋·秦观
偶戏失班龙,坐谪昆仑阴。
昆仑一何高,去天无数寻。
嘉禾穗盈车,珠玉炯成林。
天飘时一拂,清哀动人心。 -
6.《夏日十二首》 宋·张耒
夜色川原合,秋声草木催。
星辰随地阔,河汉写山来。
栖鹤凉先警,饥乌夕未回。
高楼对斜月。
高楼对斜月,鸣笛正清哀。 -
7.《寒鸦词》 宋·张耒
寒鸦来时九月天,黄梁萧萧人刈田。
啼声清哀晚纷泊,迭和群音和且乐。
朋飞聚噪动百千,颈腹如霜双翅玄。
风高日落田中至,部队崩腾钲鼓沸。 -
8.《借居夜闻水声》 宋·舒岳祥
寒水冷冷出洞来,月明静听转清哀。
无人与入琴丝写,流下前溪漾落梅。 -
9.《宋进马哀词》 唐·王维
背春涉夏兮,众木蔼以繁阴。
连金华与玉堂兮,宫阁郁其沈沈。
百官并入兮,何语笑之哑哑, -
10.《陪族叔当涂宰游化城寺升公清风亭》 唐·李白
化城若化出,金榜天宫开。
疑是海上云,飞空结楼台。
升公湖上秀,粲然有辩才。
济人不利己,立俗无嫌猜。