-
1.《清夜吟》 明·左国玑
清夜沉沉漏将换,东方月高银河淡。
美人调筝促金雁,清歌一曲行云断。
四座宾客不肯散,时时顾影流清盼。
主人更催着舞衣,氍毹花乱银烛辉。
腰支拂地鸾孤飞,钟漏残尽未忍归。
问言乃知窦氏女,昔日掌中今是非? -
2.《寒夜吟赠吴江主人》 明·左国玑
昏钟夜定华月高,霜气入室风萧飕。
主人下帘执明烛,玉壶泻出香葡萄。
冰河赤鲤价重万,洞庭黄柑初破苞。
解我吴钩佩,着我赤霜袍。 -
3.《清夜吟》 宋·鲁交
露华清八极,吟上小楼东。
月色水铺地,雁声秋满空。
明河欲泻浪,瘦竹自生风。
坐久心骨爽,此怀谁与同。 -
4.《清夜作》 唐·齐己
不惜白日短,乍容清夜长。
坐闻风露滴,吟觉骨毛凉。
兴寝无诸病,空闲有一床。
天明振衣起,苔砌落花香。 -
5.《清夜吟》 宋·邵雍
月到天心处,风来水面时。
一般清意味,料得少人知。 -
6.《江楼夜吟元九律诗,成三十韵》 唐·白居易
昨夜江楼上,吟君数十篇。
词飘朱槛底,韵堕渌江前。
清楚音谐律,精微思入玄。
收将白雪丽,夺尽碧云妍。 -
7.《江楼夜吟元九律诗,成三十韵》 唐·白居易
昨夜江楼上,吟君数十篇。
词飘朱槛底,韵堕渌江前。
清楚音谐律,精微思入玄。
收将白雪丽,夺尽碧云妍。 -
8.《酬乐天江楼夜吟稹诗,因成三十韵(次用本韵)》 唐·元稹
忽见君新句,君吟我旧篇。
见当巴徼外,吟在楚江前。
思鄙宁通律,声清遂扣玄。
三都时觉重,一顾世称妍。 -
9.《龙夜吟》 唐·李贺
卷发胡儿眼睛绿,高楼夜静吹横竹。
一声似向天上来,月下美人望乡哭。
直排七点星藏指,暗合清风调宫徵。 -
10.《龙夜吟》 唐·李贺
鬈发胡儿眼晴绿,高楼夜静吹横竹。
一声似向天上来,月下美人望乡哭。
直排七点星藏指,暗合清风调宫徵。
蜀道秋深云满林,湘江半夜龙惊起。