-
1.《清如玉壶冰(京兆府试,时年十九)》 唐·王维
玉壶何用好,偏许素冰居。
未共销丹日,还同照绮疏。
抱明中不隐,含净外疑虚。
气似庭霜积,光言砌月馀。
晓凌飞鹊镜,宵映聚萤书。
若向夫君比,清心尚不如。 -
2.《清如玉壶冰》 唐·卢纶
玉壶冰始结,循吏政初成。
既有虚心鉴,还如照胆清。
瑶池惭洞澈,金镜让澄明。
气若朝霜动,形随夜月盈。
临人能不蔽,待物本无情。
怯对圆光里,妍蚩自此呈。 -
3.《清如玉壶冰》 唐·卢纶
玉壶冰始结,循吏政初成。
既有虚心鉴,还如照胆清。
瑶池惭洞澈,金镜让澄明。
气若朝霜动,形随夜月盈。
临人能不蔽,待物本无情。
怯对圆光里,妍蚩自此呈。 -
4.《自是先生标致高,诵诗恍见万人豪·清如金掌》 宋·王迈
白首忧时意更长,明言六籍法皆良。
先生不竟身前用,有子亲传肘后方。
时论无人传药石,上医着眼识膏肓。
归欤活国工夫辦,要续双岩百世香。 -
5.《清如玉壶冰》 唐·潘炎
琰玉性惟坚,成壶体更圆。
虚心含景象,应物受寒泉。
温润资天质,清贞禀自然。
日融光乍散,雪照色逾鲜。 -
6.《清平乐·秋光如水》 宋·韩璜
秋光如水。
酿作鹅黄蚁。
散入千岩佳树里。
惟许修门人醉。
轻钿重上风鬟。
不禁月冷霜寒。
步障深沉归去,依然愁满江山。 -
7.《解后乐清主簿姜昌龄一见如平生欢同宿能仁》 宋·戴复古
雁去荡犹在,龙居山亦灵。
高峰穿碧落,虚谷吸沧溟。
愁见僧头白,喜逢君眼青。
灯前闻妙语,字字摘天星。 -
8.《宿庐山栖贤寺,示如清长老》 宋·杨万里
清风迎衣襟,白云捧脚底,飘然径上庐山头,谁道栖贤三十里。
乡禅引到狮子峰,旃檀喷出香雾浓。
此一辨香为五老。 -
9.《清明后二日同邻几景仁次道中首兴宗完秉国如》 宋·司马光
寂寥清明后,余春已无多。
间轩富佳致,不惜载酒过。
水木晚尤秀,风烟晴更和。
临樽不尽醉,奈此芳菲何。 -
10.《封州极少酴醿近得数蕊瘦小如纸花而清芬异常》 宋·郑刚中
小盘和雨送酴醿,瘦怯东风玉蕊稀。
岂是书窗少培植,大都香足不须肥。 -
11.《清平乐·万花如绣》 宋·史浩
万花如绣。
淑景熏晴昼。
一曲齐称千岁寿。
欢拥两行红袖。
当年西府横翔。
急流稳上仙乡。
笑阅石番溪日月,行看尚父鹰扬。 -
12.《清明日郡圃游观者如织余以赵园之约至夕乃还》 宋·程公许
老怯尊前倒玉山,清晨有约夕曛远。
似知是日笙箫沸,趁赏群芳绮缬班。
细阅余妍能几许,喜因小疾得端间。
持觞不酹春应笑,若欠题材诗亦厚颜。 -
13.《如梦令·老子风神清洒》 元·许有壬
老子风神清洒。
好句自然传写。
立雪赋梅花,更折绿条成把。
闲雅。
闲雅。
莫道吉人辞寡。 -
14.《如梦令·老子风神清洒》 元·许有壬
老子风神清洒。
好句自然传写。
立雪赋梅花,更折绿条成把。
闲雅。
闲雅。
莫道吉人辞寡。 -
15.《清心镜 以示同流,如此修持,决证仙果》 元·马钰
出家儿,要决断。
万种尘缘,一齐割拚。
便忘机、绝虑修仙,把性命了干。
外愚痴,内光灿。
声音笑貌,有如憨汉。
乐清贫、歌舞街前,欣披