-
1.《宿灵鹫澜师房》 宋·释文珦
清泉绕砌流,境界极深幽。
有客暂投宿,羡君长此留。
诗成云满磵,人静月当楼。
忽听清猨啸,南山山树秋。 -
2.《仗锡山》 宋·释文珦
高寒雪窦顶,仗锡更幽深。
瀑布几年雪,清猨终日吟。
四窗标郡目,片石表山心。
太白诛茅后,灵踪尚可寻。 -
3.《盘谷》 宋·释文珦
盘谷住来深,余生任陆沈。
自知尘外趣,消尽世间心。
林霭飘成画,风泉写入琴。
清猨亦可爱,旦莫发长吟。 -
4.《题清远峡和光洞》 宋·安昌期
蕙帐将辞去,猨猱不忍啼。
琴书自为乐,朋友孰相攜。
丹灶非无药,青云别有梯。
峡山余暂隐,人莫拟夷齐。 -
5.《读清塞集》 宋·释智圆
立意造平淡,冥搜出众情。
何人知所得,后世谩传名。
云树饥猨断,冰潭片月倾。
如无子期听,绿绮为谁鸣。 -
6.《清游》 宋·释文珦
清游兴难穷。
倦就苔矶坐。
为爱松风凉,不知寒日堕。
鹿下饮溪流,猨来摘山果。
我本贵无闻,何用人知我。 -
7.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
8.《孟冬篇》 魏晋·曹植
孟冬十月。
阴气厉清。
武官诫田。
讲旅统兵。 -
9.《长门赋·并序》 两汉·司马相如
孝武皇帝陈皇后,时得幸,颇妒。
别在长门宫,愁闷悲思。
闻蜀郡成都司马相如天下工为文,奉黄金百斤,为相如、文君取酒,因于解悲愁之辞。
而相如为文以悟主上,陈皇后复得亲幸。 -
10.《鲁灵光殿赋》 两汉·王延寿
鲁灵光殿者,盖景帝程姬之子恭王馀之所立也。
初,恭王始都下国,好治宫室,遂因鲁僖基兆而营焉。
遭汉中微,盗贼奔突,自西京未央、建章之殿皆见隳坏,而灵光岿然独存。
意者岂非神明依凭支持,以保汉室者也。 -
11.《桐柏山》 宋·胡融
清晓骑白鹿,直上桐柏山。
册环若城郭,琪树郁参天。
青猨导我路,如入崆峒巅。
瑶草被阪绿,琼蕊凌霜繁。 -
12.《书堂》 宋·胡融
右军本清真,名题列仙籍。
朝披赤城霞,凭崖望南极。
不读人閒书,诛茅近东壁。
松窗拂青霭,石架横野色。 -
13.《次袁说友巫山十二峰二十五韵》 宋·闾丘泳
舟行观山无定姿,篷底兀坐真儿痴。
层崖复岭正杂遝,平冈横阜俄逶迟。
晴岚参天固竞秀,深崖挺石尤多奇。
遥岑浮眉绿点点。 -
14.《寄题殊公禅老黄云阁二首》 宋·强至
人悦禅翁巧结庐,更营飞阁取幽虚。
溪山雨后翠欲活,棂槛风来清有馀。
龙象几年成佛界,猨猱深夜杂僧居。
还如梦得闻涵碧,谁写丹青复寄予。 -
15.《集喜二首》 宋·岳珂
水面开新皱,山容散宿颦。
松巢猨已识,花径鹿初驯。
云倦随归鸟,风清似故人。
逢迎真不暇,谁作近前嗔。 -
16.《山中书怀》 宋·岳珂
我昨浮平湖,时适逢中秋。
十年鸥鹭盟,万丈蛟龙湫。
微风自远至,皓月当上头。
朋游凡三人,一举累百瓯。 -
17.《山中吟》 宋·释文珦
受性不分拿,处身常落魄。
难以事王侯,唯堪友猨鹤。
遂尔辞国都,终然住林壑。
渴则饮涧豀,饥则茹薇藿。 -
18.《赠隐僧》 宋·释文珦
禅居既高静,道气尤凄清。
不褒市朝路,深谙猨鸟情。
田衣联槲叶,山火燎松明。
自说归栖后,柴门罢送迎。 -
19.《雪窦山》 宋·释文珦
寺在诸峰顶,寥寥远世纷。
岩飞千丈雪,门掩万重云。
地冷春疑晚,松深日易曛。
孤猨清叫月,僧向定中闻。 -
20.《游鼓山一首》 宋·苏籀
呼船起柁乘潮平,掠窗飘箔疏雨倾。
漱石枕流东道主,栉风沐雨吾曹行。
百寻悬瀑泻绅佩,两边乔木翔枅甍。
乞浆满瓯牛乳粥,纵酒下箸驼蹄羹。