-
1.《瑞香花》 宋·胡仲弓
生处多应散紫芝,清香端的与梅期。
梅花刚被人描画,却是清香人不知。 -
2.《四明岁晚水仙花盛开今在鄜州辄思之此花清香》 宋·晁说之
前年海角今天涯,有恨无愁闲叹嗟。
枉是凉州女端正,一生不识水仙花。 -
3.《问梅》 宋·陈宓
孤芳皎皎怕人知,欲近清香远却宜。
认得清香端的处,等闲着眼莫相疑。
眼前禁得一枝横,不用千林缀玉英。
花谢花开浑不问,只将佳处付诗情。 -
4.《谢潘端叔惠红梅》 宋·楼钥
客来试与倚栏干,拂拂清香触鼻端。
尽做北人浑不识,不应敢作杏花看。 -
5.《浣溪沙》 宋·蔡伸
叶剪玻璃蕊糁金。
清香端不数琼沈。
独将高韵冠芗林。
千里江山新梦后,一天风露小庭深。
主人归兴已骎骎。
伯恭时守平江府,署中亦有木犀,开时大起归兴,余故有后词末韵。
不数月,得请,归芗林旧隐。 -
6.《谢潘端叔惠红梅》 宋·楼钥
前身施粉忌太白,今日施朱恐太红。
说似旁人刚不信,清香万斛在花中。 -
7.《宴清都 端午》 元·梁寅
带恨湘江水。
无柰远、楚云天际千里。
灵均一去,芳荪翠减,香篱青死。
龙舟鼍鼓声沸。 -
8.《端午帖子·皇后合五首》 宋·欧阳修
玉壶冰彩莹寒光,避暑宸游乐未央。
采艾不须禳毒沴,涂椒自已馥清香。 -
9.《听九座钝庵禅师端午日外堂说法诗》 宋·王迈
人在尘中醉玉蒲,师於瓶里泻醍醐。
传来双径清香远,唤起丛森病骨苏。
炳炳毫光争日月,琅琅舌本有江湖。
他年泉下相逢处,解得龙山旧事无。 -
10.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
11.《端午日赐衣》 唐·杜甫
宫衣亦有名,端午被恩荣。
细葛含风软,香罗叠雪轻。
自天题处湿,当暑著来清。
意内称长短,终身荷圣情。 -
12.《菩萨蛮·春风试手先梅蕊》 宋·赵令畤
春风试手先梅蕊,頩姿冷艳明沙水。
不受众芳知,端须月与期。
清香闲自远,先向钗头见。
雪后燕瑶池,人间第一枝。 -
13.《端午遍游诸寺得禅字》 宋·苏轼
肩舆任所适,遇胜辄留连。
焚香引幽步,酌茗开静筵。
微雨止还作,小窗幽更妍。
盆山不见日,草木自苍然。 -
14.《玉楼春·洛阳正值芳菲节》 宋·欧阳修
洛阳正值芳菲节,秾艳清香相间发。
游丝有意苦相萦,垂柳无端争赠别。
杏花红处青山缺,山畔行人山下歇。
今宵谁肯远相随,惟有寂寥孤馆月。 -
15.《玉楼春》 宋·欧阳修
洛阳正值芳菲节。
秾艳清香相间发。
游丝有意苦相萦,垂柳无端争赠别。
杏花红处青山缺。
山畔行人山下歇。
今宵谁肯远相随,惟有寂寥孤馆月。 -
16.《题墨梅风烟雪月水石兰竹八轴》 宋·姚勉
清晨有客南昌来,袖出数幅春风梅。
芳根不种生绡上,安得的皪霜葩开。
霜葩能开不能谢,始信笔端生造化。
细看入趣直欲攀,亦复不知梢是画。 -
17.《行香子》 宋·沈端节
烟淡回塘。
月浸疏篁。
一枝□、压尽群芳。
_然风度,玉质金章。
有许多清,许多韵,许多香。
中酒情怀,琢句心肠。
倚屏山、子细端相。
冰芽初试,柑子新尝。
更绮窗前,冰壶畔,看匀妆。 -
18.《端午》 唐·李隆基
端午临中夏,时清日复长。
盐梅已佐鼎,曲糵且传觞。
事古人留迹,年深缕积长。
当轩知槿茂,向水觉芦香。
亿兆同归寿,群公共保昌。
忠贞如不替,贻厥后昆芳。 -
19.《一寸金 赏雪 以上呜鹤余音卷七,卷七中尚有》 宋·无名氏
暮鸿嘹唳。
更晚来地籁,阴风齐起。
造作严凝,同云黯黯,四海玉龙呈端。
妆点万家清景,普绽琼花鲜丽。 -
20.《亚元舍人不替深知猥贻佳作三篇清绝不敢轻…庶资一笑耳》 唐·徐铉
海陵城里春正月,海畔朝阳照残雪。
城中有客独登楼,遥望天边白银阙。
白银阙下何英英,雕鞍绣毂趋承明。