-
321.《送庐山茶与陈大监》 宋·释宝昙
庐山瘦入骨,草木无华滋。
啼鸟消息真,春风仅如斯。
山翁少润色,玉雪空自奇。
舌端有小苦,谏味颇似之。 -
322.《和史子由主簿食瓜》 宋·释宝昙
邻翁种瓜时,翠蔓不忍触。
提携落吾手,割裂亦甚酷。
相如方渴时,想见价金玉。
沉浮及桃李,一世谩貂续。
注泉挹甘寒,落蒂验香熟。
精神发良夜,清坐定更仆。
无使妨盘餐,开端自醽醁。 -
323.《偈颂二十五首》 宋·释如净
天童仲冬第一句,槎槎牙牙老梅树。
忽开花,一花两花三四五花无数花。
清不可夸,香不可夸。
散作春容吹草木,衲僧个个顶门秃。 -
324.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
大慈苕菷生,倒拈风飒飒。
扫尽大地尘,赵州惊吐舌。
蓦劄相逢玉乳峰,殷勤为扫寒岩雪。
拄杖子,爱客情深, -
325.《送知白禅者》 宋·释重顯
松不直,棘不曲,谁笑卞和三献玉。
经天纬地太无端,迈古超今亦轻触。
靡羁束,何必云,素范还还,真规复复。
旃檀叶落香风清,千里万里长相逐。 -
326.《十二月十七日归故园酌红梅花下》 宋·舒岳祥
今年剩有冬一月,今冬先得半月春。
留春借冬皆乐事,但苦世上无閒人。
平皋梅花如雪浪,夜色晨光迷滉漾。
就中红香清且妍,风流故在海棠上, -
327.《累年告老恩旨未俞诏领祠宫遂还乡闬燕间无事》 宋·苏颂
我昔就学初,龆童齿未龀。
严亲念痴狂,小艺诱愚钝。
始时授章句,次第教篇韵。
蒙泉企层澜,覆篑期九仞。 -
328.《和共父游青羊宫二首》 宋·孙应时
野兴偶所惬,胜游聊一寻。
双台隐空曲,万竹护清空。
岚翠明巾屡,风香度笑吟。
端能重载酒,尽日听鸣琴。 -
329.《林氏梅岩》 宋·薛嵎
古意元从澹泊来,云根香雪点矶苔。
静观造化春长在,不是冰霜冻得开。
半影落池涵洁白,一峰无路接尘埃。
逋仙家世君端的,只恐清吟未易陪。 -
330.《次韵谢察院田寺丞倡酬之作》 宋·喻良能
两翁辞采偶同时,春草还应梦谢池。
出月穿天端有意,掀雷抉电岂无期。
推门不作孤吟苦,击钵犹嫌得句迟。
顾我无才难入社,焚香时许诵清诗。 -
331.《彦礼知丞上巳过访流觞於爱山之曲水》 宋·喻良能
年来曲水竞流觞,元巳夫君访草堂。
波撼石麟杯斝乱,风翻花片笑谈香。
哦松适意清篇富,闭户端忧白日长。
更约来年春好处,重来相与醉沧浪。