-
81.《和陶渊明贫士诗七首》 唐·唐彦谦
贫贱如故旧,少壮即相依。
中心不敢厌,但觉少光辉。
向来乘时士,亦有能奋飞。
一朝权势歇,欲退无所归。 -
82.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。 -
83.《拜访陆处士》 唐·曹松
万卷书边人半白,再来惟恐降玄纁.性灵比鹤争多少,气力登山较几分。
吟鬓渐无前度漆,寝衣犹有昨宵云。
将知谷口耕烟者,低视齐梁楚赵君。 -
84.《春日病中》 唐·李建勋
才得归闲去,还教病卧频。
无由全胜意,终是负青春。
绿柳渐拂地,黄莺如唤人。
方为医者劝,断酒已经旬。 -
85.《寄韩侍郎》 唐·左偃
谋身谋隐两无成,拙计深惭负耦耕。
渐老可堪怀故国,多愁翻觉厌浮生。
言诗幸遇明公许,守朴甘遭俗者轻。
今日况闻搜草泽,独悲憔悴卧升平。 -
86.《寄韩侍郎》 唐·左偃
谋身谋隐两无成,拙计深惭负耦耕。
渐老可堪怀故国,多愁翻觉厌浮生。
言诗幸遇明公许,守朴甘遭俗者轻。
今日况闻搜草泽,独悲憔悴卧升平。 -
87.《登郡楼书怀》 唐·刘兼
烟雨楼台渐晦冥,锦江澄碧浪花平。
卞和未雪荆山耻,庄舄空伤越国情。
天际寂寥无雁下,云端依约有僧行。 -
88.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
89.《戛铜碗为龙吟歌》 唐·皎然
逸僧戛碗为龙吟,世上未曾闻此音。
一从太尉房公赏,遂使秦人传至今。
初戛徐徐声渐显,乐音不管何人辨。 -
90.《山居八咏》 唐·常达
身闲依祖寺,志僻性多慵。
少室遗真旨,层楼起暮钟。
啜茶思好水,对月数诸峰。
有问山中趣,庭前是古松。 -
91.《夜坐闻雪寄所知》 唐·齐己
初宵飞霰急,竹树洒干轻。
不是知音者,难教爱此声。
渐凌孤烛白,偏激苦心清。
堪笑同文友,忘眠坐到明。 -
92.《荆门病中寄怀乡人欧阳侍郎彬》 唐·齐己
谁会荆州一老夫,梦劳神役忆匡庐。
碧云雁影纷纷去,黄叶蟾声渐渐无。
口淡莫分餐气味,身羸但觉病肌肤。
可怜馔玉烧兰者,肯慰寒偎雪夜炉。 -
93.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
94.《五言》 唐·吕岩
悟了长生理,秋莲处处开。
金童登锦帐,玉女下香阶。
虎啸天魂住,龙吟地魄来。
有人明此道,立使返婴孩。 -
95.《寄白龙洞刘道人》 唐·吕岩
玉走金飞两曜忙,始闻花发又秋霜。
徒夸篯寿千来岁,也是云中一电光。
一电光,何太疾,百年都来三万日。 -
96.《读襄阳耆旧传,因作诗五百言寄皮袭美》 唐·陆龟蒙
汉皋古来雄,山水天下秀。
高当轸翼分,化作英髦囿。
暴秦之前人,灰灭不可究。
自从宋生贤,特立冠耆旧。 -
97.《奉和袭美二游诗·徐诗》 唐·陆龟蒙
尝闻四书曰,经史子集焉。
苟非天禄中,此事无由全。
自从秦火来,历代逢迍邅。
汉祖入关日,萧何为政年。 -
98.《述行赋》 两汉·蔡邕
延熹二年秋,霖雨逾月。
是时梁翼新诛,而徐璜、左悺等五侯擅贵于其处。
又起显阳苑于城西,人徒冻饿,不得其命者甚众。
白马令李云以直言死,鸿胪陈君以救云抵罪。 -
99.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
100.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。