-
1.《劝学》 先秦·荀子
君子曰:学不可以已。
青,取之于蓝,而青于蓝;冰,水为之,而寒于水。
木直中绳,輮以为轮,其曲中规。
虽有槁暴(pù),不复挺者,輮使之然也。 -
2.《送方至》 宋·刘克庄
老去怜才癖转深,爱君笔力擅词林。
抟扶摇上二虫笑,从渥洼来万马瘖。
书号醇儒渐者远,弘称曲学到于今。
汉家旃厦崇经术,莫事推敲枉费心。 -
3.《题杼山癸亭得暮字(亭,陆鸿渐所创)》 唐·颜真卿
杼山多幽绝,胜事盈跬步。
前者虽登攀,淹留恨晨暮。
及兹纡胜引,曾是美无度。
欻构三癸亭,实为陆生故。 -
4.《闻逝者自惊》 唐·李嘉祐
亦知死是人间事,年老闻之心自疑。
黄卷清琴总为累,落花流水共添悲。
愿将从药看真诀,又欲休官就本师。
儿女眼前难喜舍,弥怜双鬓渐如丝。 -
5.《送殿中杨监赴蜀见相公(杜鸿渐镇蜀,辟杨炎为判官)》 唐·杜甫
去水绝还波,泄云无定姿。
人生在世间,聚散亦暂时。
离别重相逢,偶然岂定期。
送子清秋暮,风物长年悲。 -
6.《寻隐者韦九山人于东溪草堂》 唐·朱湾
寻得仙源访隐沦,渐来深处渐无尘。
初行竹里唯通马,直到花间始见人。
四面云山谁作主,数家烟火自为邻。
路傍樵客何须问,朝市如今不是秦。 -
7.《剡溪行却寄新别者》 唐·朱放
潺湲寒溪上,自此成离别。
回首望归人,移舟逢暮雪。
频行识草树,渐老伤年发。
唯有白云心,为向东山月。 -
8.《歌者十二首》 唐·司空图
追逐翻嫌傍管弦,金钗击节自当筵。
风霜一夜燕鸿断,唱作江南袚禊天。
玉树花飘凤失栖,一声初压管弦低。
清回烦暑成潇洒,艳逐寒云变惨凄。 -
9.《题宝林寺禅者壁(山名飞来峰)》 唐·方干
邃岩乔木夏藏寒,床下云溪枕上看。
台殿渐多山更重,却令飞去即应难。 -
10.《送禅者游南岳》 唐·齐己
忽随南棹去衡阳,谁住江边树下房。
尘梦是非都觉了,野云心地更何妨。
渐临瀑布听猿思,却背岣嵝有雁行。
想到中峰上层寺,石窗秋霁见潇湘。 -
11.《渔家傲(九月将尽,菊花始有开者)》 宋·李纲
木落霜清秋色霁。
菊苞渐吐金英碎。
佳节不随东去水。
谁得会。
黄花开日重阳至。
三径旧栽烟水外。
故园凝望空流泪。
香色向人如有意。
挼落蕊。
金尊满满从教醉。 -
12.《满江红(稼轩居士花下与郑使群恂别醉赋,侍者飞卿奉命书)》 宋·辛弃疾
折尽荼蘼,尚留得、一分春色。
还记取、青梅如弹,共伊同摘。
少日对花昏醉梦,而今醒眼看风月。
恨牡丹、笑我倚东风,形如雪。 -
13.《贺新郎(代黄端夫·白牡丹,京师妓李师师也·画者曲尽其妙,输棋者赋之)》 宋·刘学箕
午睡莺惊起。
鬓云偏、_松未整,凤钗斜坠。
宿酒残妆无意绪,春恨春愁如水。
谁共说、厌厌情味。 -
14.《水调歌头(寿隐者·十一月初七)》 宋·梁大年
南极寿星现,佳气蔼庭除。
谁为绛人甲子,为我一轩渠。
恰喜亥成二首,还庆阳来七日,和气渐舒徐。
敬为图南祝,一瓣问兴居。 -
15.《玉山道者还家诗》 明·明无名氏
春色阑珊四月天,数声啼鸟落花前。
荷知有热先擎盖,柳为无寒渐脱绵。
处处劝耕梅子雨,家家缲茧竹篱烟。
凭谁寄语仙源客,洞口云封信不传。 -
16.《木兰花慢 中秋饮酒将旦,客谓前人诗词有赋待月,无送月者,因用《天问》体赋》 宋·辛弃疾
可怜今夕月,向何处、去悠悠?
是别有人间,那边才见,光影东头?
是天外空汗漫,但长风、浩浩送中秋?
飞镜无根谁系?嫦娥不嫁谁留? -
17.《榕溪隐者》 宋·刘克庄
榕溪有隐者,幽事在溪曲。
治地可十亩,方整如弈局。
始行入荆扉,渐进至茅屋。
树之百盆兰,缭以万竿竹。 -
18.《京师故人有以陇西鹦鹉遗予者因畜养之去年出》 宋·杨亿
陇山秋树旧巢倾,远向江东逐旆旌。
去国梦魂应缭烧,入春喉舌渐分明。
一声警露何惭鹤,百转迁乔肯让莺。
终日雕笼心不恋,经年丹嘴色犹轻。
思归悒悒因成疾,顾主依依尚有情。
死葬小园芳草地,夜来经雨绿苔生。 -
19.《平生八见女而存者五人比又得女少稷作诗宽次》 宋·韩元吉
渐老思似续,抚怀良惘然。
空余岁寒心,凛凛松柏坚。
平生孔明妇,贫贱房且专。
生女不生男,造物宁我偏。 -
20.《客有貌吾陋容者以诗谢之》 宋·强至
野姿瘦骨逼吾真,处士毫端合有神。
正色未尝移势位,苦吟自觉远风尘。
渐惊老态侵双鬓,犹逐时名系一身。
可是封侯须燕颔,恨无勋业上麒麟。