-
121.《游龙门分题十五首·山槎》 宋·欧阳修
古木卧山腰,危根老盘石。
山中苦霜霰,岁久无春色。
不如岩下桂,开花独留客。 -
122.《游龙门分题十五首·上山》 宋·欧阳修
蹑蹻上高山,探险慕幽赏。
初惊涧芳早,忽望岩扉敞。
林穷路已迷,但逐樵歌响。 -
123.《游龙门分题十五首·石楼》 宋·欧阳修
高滩复下滩,风急刺舟难。
不及楼中客,徘徊川上山。
夕阳洲渚远,唯见白鸥翻。 -
124.《游龙门分题十五首·石笋》 宋·欧阳修
巨石何亭亭,孤生此岩侧。
白云与翠雾,谁见琅玕色。
惟应山鸟飞,百转时来息。 -
125.《游龙门分题十五首·鱼罾》 宋·欧阳修
春水弄春沙,荡漾流不极。
笭箵苦难满,终日沙头客。
向暮卷空罾,棹歌菱浦北。 -
126.《游龙门分题十五首·鸳鸯》 宋·欧阳修
画舷鸣两桨,日暮芳洲路。
泛泛风波鸟,双双弄纹羽。
爱之欲移舟,渐近还飞去。 -
127.《游龙门分题十五首·晚登菩提上方》 宋·欧阳修
野色混晴岚,苍茫辨烟树。
行人下山道,犹向都门去。 -
128.《游龙门分题十五首·鱼鹰》 宋·欧阳修
日色弄晴川,时时锦鳞跃。
轻飞若下韝,岂畏风滩恶。
人归晚渚静,独傍渔舟落。 -
129.《游龙门分题十五首·八节滩》 宋·欧阳修
乱石泻溪流,跳波溅如雪。
往来川上人,朝暮愁滩阔。
更待浮云散,孤舟弄明月。 -
130.《游龙门分题十五首·白傅坟》 宋·欧阳修
芳荃奠兰酌,共吊松林里。
溪口望山椒,但见浮云起。 -
131.《游龙门分题十五首·下山》 宋·欧阳修
行歌翠微里,共下山前路。
千峰返照外,一鸟投岩去。
渡口晚无人,系舸芳洲树。 -
132.《游龙门分题十五首·上方阁》 宋·欧阳修
闻锺渡寒水,共步寻云嶂。
还随孤鸟下,却望层林下。
清梵远犹闻,日暮空山响。 -
133.《游龙门分题十五首·宿广化寺》 宋·欧阳修
横槎渡深涧,坡露采香薇。
樵歌杂梵响,共向松林归。
日落寒山惨,浮云随客衣。 -
134.《游龙门分题十五首·伊川泛舟》 宋·欧阳修
春鸡渐生溜,演漾回舟小。
沙禽独避人,飞去青林杪。 -
135.《题秦观少游写真》 宋·贺铸
淮海多才士,徒希马少游。
谁容老芸阁,自谶死藤州。
状貌披图爽,阳春掩卷愁。
湛郎长鬣尔,殊不嗣风流。 -
136.《和人游嵩山十二题其八·天门泉》 宋·范仲淹
天门有灵泉,埃尘未尝至。
日月自高照,云霞亦辉庇。
惟抱夷齐心,饮之可无愧。 -
137.《和人游嵩山十二题其七·天门》 宋·范仲淹
天门绝境游,熙然揖灏气。
下顾莽苍间,云雷走平地。
天威不远人,孰起欺天意。 -
138.《和人游嵩山十二题其二·拜马涧》 宋·范仲淹
传闻王子仙,润边遗一骥。
当时青云路,鸡犬亦可致。
未必真龙媒,悠悠在平地。 -
139.《和人游嵩山十二题其九·天池》 宋·范仲淹
岳顶见天池,神异安可度。
勿谓无波涛,云雷有时恶。
乘此澄清间,吾缨可以濯。 -
140.《和人游嵩山十二题其三·二室道》 宋·范仲淹
太室何森耸,少室欲飞动。
相对起云霞,恍如游仙梦。
何以宠此行,行歌降神颂。