-
141.《和人游嵩山十二题其十·三醉石》 宋·范仲淹
巍巍八仙坛,上有三醉石。
怜此高阳徒,如乐华胥域。
憔悴泽边人,独醒良可惜。 -
142.《和人游嵩山十二题其十一·崚极上寺》 宋·范仲淹
徘徊崚极寺,清意满烟霞。
好风從天来,吹落桂树花。
高高人物外,犹属梵王家。 -
143.《和人游嵩山十二题其四·自峻极中院步登太室》 宋·范仲淹
白云随人来,翩翩疾如马。
洪崖与浮丘,襟袂安足把。
不来峻极游,何能小天下。 -
144.《和人游嵩山十二题其五·玉女窗》 宋·范仲淹
窈窕玉女窗,想像玉女妆。
皎皎月为鉴,飘飘霓作裳。
莫学阳台梦,无端惑楚王。 -
145.《和人游嵩山十二题其六·玉女捣衣石》 宋·范仲淹
但见岩前砧,谁闻月下杵。
金文与铁色,璨璨知千古。
试问捣衣仙,何如补天女。 -
146.《和人游嵩山十二题其十二·中峰》 宋·范仲淹
嵩高最高处,逸客偶登临。
回看日月影,正得天地心。
念此非常游,千载一披襟。 -
147.《和人游嵩山十二题其一·公路涧》 宋·范仲淹
嵩高发灵源,北望洛阳注。
清流引河汉,白气横云雾。
英雄惜此地,百万曾相距。
近代无战争,常人自来去。 -
148.《同永叔子聪游嵩山赋十二题其十三醉石》 宋·梅尧臣
相期物外游,共醉僊坛石。
举手薄高穹,清风生两腋。
都忘尘世烦,笑傲聊为适。 -
149.《同永叔子聪游嵩山赋十二题其二拜马涧》 宋·梅尧臣
王子昔凌霓,国人兹拜马。
依稀日夜笙,声入寒泉泻。
空传七日期,飞鹤何时下。 -
150.《同永叔子聪游嵩山赋十二题其九天池》 宋·梅尧臣
安知最高顶,清浅水池开。
有时片云出,倏忽生风雷。
谁羡双黄鹄,刷羽来徘徊。 -
151.《同永叔子聪游嵩山赋十二题其七天门》 宋·梅尧臣
古壁何苍苍,穿云玉梯出。
欻然起青冥,却立观少室。
前岩复後峰,阴晴状非一。 -
152.《同永叔子聪游嵩山赋十二题其十一登太室中峰》 宋·梅尧臣
日夕望苍崖,崭崭在天外,及来步其巅,下见河如带。
半壁云树昏,山根已滂霈。 -
153.《己卯岁紫微谢公赴南阳过叶县陪游兴庆精舍题》 宋·梅尧臣
昔与南阳太守行,车骑休时访庭柏。
今来重看壁间题,太守已为泉下客。
独留清血是门人,怊怅便令生死隔。 -
154.《同永叔子聪游嵩山赋十二题其六玉女捣衣石》 宋·梅尧臣
幽石称捣衣,捣衣人不见。
云缨白飘颻,岩树长匆蒨。
犹应寒夜中,山月来铺练。 -
155.《同永叔子聪游嵩山赋十二题其十二峻极寺》 宋·梅尧臣
山高路已穷,倏尔逢兰若。
落日老僧闲,支颐古松下。
缓步入禅庭,苔苍但萧洒。 -
156.《同永叔子聪游嵩山赋十二题其四自峻极中院步》 宋·梅尧臣
税驾绿岩前,攀萝不知倦。
人从树杪来,路向云端转。
忽觉在烟霓,回首峰岭变。 -
157.《同永叔子聪游嵩山赋十二题其五玉女窗》 宋·梅尧臣
玉洞倚霞壁,天窗露微明。
骖鸾去不返,啼鸟空相惊。
万木自亏蔽,扪萝复谁情。 -
158.《同永叔子聪游嵩山赋十二题其一公路涧》 宋·梅尧臣
我来袁公溪,断岸犹残垒。
僵柳远临湾,新蒲初出水。
行行古台近,两两惊禽起。
鸡犬何处闻,人家深坞里。 -
159.《同永叔子聪游嵩山赋十二题其八天门泉》 宋·梅尧臣
泠泠云外泉,的的岩光入。
静若僊监开,寒疑玉龙蛰。
时应下鹿群,迹印青苔湿。 -
160.《同永叔子聪游嵩山赋十二题其三二室道》 宋·梅尧臣
度岭失群山,千峰出天际。
方欣左右看,屡改萦回势。
胜事谁与同,芬然有兰蕙。