-
1.《阳山昱上人访予吴门寓舍,求为湘竹诗,予辞》 元·黄溍
道人来自阳山麓,手携旧种千竿竹。
小裁方斛不盈尺,中有潇湘江一曲。
未信天工能尔奇,不知地脉从谁缩?晴窗翛翛散烟雾,眼底森然立群玉。
岂期我乃累此君,蒙犯风埃走尘俗。 -
2.《湘竹有题》 明·杨基
朝行湘竹下,暮宿湘竹中。
云情与雨态,万变俄不同。
密密深翳日,疏疏细含风。
新梢露袅袅,老节烟蒙蒙。 -
3.《湘竹词》 唐·施肩吾
万古湘江竹,无穷奈怨何。
年年长春笋,只是泪痕多。 -
4.《自湘赴广道间杂咏·湘竹》 宋·李曾伯
纹竹起嫔虞,因怀二女居。
君泪夫人泪,思欤抑怨欤。 -
5.《管顺甫以湘竹为青奴儿贶为名湘夫人赋以谢之》 宋·李曾伯
妾家淇园北封君,劂祖慈事宗苍筼。
子孙异代贞节闻,枝分一派从南巡。
千古流落湘江滨,几番雨露敷新荣。
斑斑不改啼红痕,膏煎漆伐悔自矜。 -
6.《湘竹杖寄无住》 宋·宋无
采向舜妃江庙前,得来卖客木兰船。
老宜泉石搘慷态,吟称烟霞倚瘦肩。
宴坐夜和金锡憩,经行春卓紫苔穿。
知师道师神龙记,莫漫腾空去九天。 -
7.《湘中纪行十首·斑竹岩》 唐·刘长卿
苍梧在何处,斑竹自成林。
点点留残泪,枝枝寄此心。
寒山响易满,秋水影偏深。
欲觅樵人路,蒙笼不可寻。 -
8.《裴侍郎湘川回,以青竹筒相遗,因而赠之》 唐·钱起
楚竹青玉润,从来湘水阴。
缄书取直节,君子知虚心。
入用随宪简,积文不受金。
体将丹凤直,色映秋霜深。
宁肯假伶伦,谬为龙凤吟。
唯将翰院客,昔秘瑶华音。
长跪捧嘉贶,岁寒惭所钦。 -
9.《楚竹吟酬卢虔端公见和湘弦怨》 唐·孟郊
握中有新声,楚竹人未闻。
识音者谓谁,清夜吹赠君。
昔为潇湘引,曾动潇湘云。
一叫凤改听,再惊鹤失群。 -
10.《斑竹(得之湘流)》 唐·元稹
一枝斑竹渡湘沅,万里行人感别魂。
知是娥皇庙前物,远随风雨送啼痕。