-
1.《越问·隐逸》 宋·孙因
谢隐士当少微兮,精神见乎天文。
严子陵应客星兮,光芒动夫至尊。
居剡下以高洁兮,戴安道之父子。
游嵩岳以偕隐兮,孔述壑之弟昆。 -
2.《山居杂诗九十首》 宋·曹勋
古半喜妙供,溪荪种匀抽。
蘸水浮翠蝟,络石骈栗皱。
薿薿巧凝绿,梢梢眇含秋。
相对几案间,萧然无与俦。 -
3.《石上种剑蒲其脊成矣非陶隐居所谓溪荪者耶》 宋·舒岳祥
昆山片玉天生润,雁荡移来手自栽。
禅客久亲清少病,山童勤拂净无埃。
叶端洒洒通心露,根畔疏疏引水苔。
必有事焉还勿助,此方端自养原来。 -
4.《与周刚清溪玉镜潭宴别(潭在秋浦桃树陂下余新名此潭)》 唐·李白
康乐上官去,永嘉游石门。
江亭有孤屿,千载迹犹存。
我来游秋浦,三入桃陂源。
千峰照积雪,万壑尽啼猿。 -
5.《谒仙翁祠书山荪亭》 宋·韩绛
玉井不可到,玉泉聊可寻。
马行穿乱石,人语入深林。
川迥沙明色,溪喧谷响音。
我来方六月,云榭一披襟。 -
6.《经李蒙颍阳旧居》 唐·钱起
同心而早世,天道亦何论。
独有山阳宅,平生永不谖。
青溪引白鸟,流涕吊芳荪。
蔓草入空室,丛篁深毁垣。
旧游还在眼,神理更忘言。
唯见东山月,人亡不去门。 -
7.《武陵书怀五十韵》 唐·刘禹锡
西汉开支郡,南朝号戚藩。
四封当列宿,百雉俯清沅。
高岸朝霞合,惊湍激箭奔。
积阴春暗度,将霁雾先昏。 -
8.《题故人废宅二首》 唐·方干
举目凄凉入破门,鲛人一饭尚知恩。
闲花旧识犹含笑,怪石无情更不言。
樵叟和巢伐桃李,牧童兼草踏兰荪。 -
9.《登岘山观李左相石尊联句》 唐·颜真卿
李公登饮处,因石为洼尊。
——颜真卿
人事岁年改,岘山今古存。
——刘全白 -
10.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。