-
1.《冬至后雪》 宋·葛立方
客寐失通宵,寒声动泬寥。
云容颓玉宇,雪阵搅层霄。
点点楷灰落,亭亭柳絮飘。
文窗斜击纸,老树巧装条。 -
2.《题郭功甫诗卷》 宋·李廌
山人跨鱼天上来,识者珍重愚者猜。
或呼文举异童子,林宗独谓王佐材。
蚩蚩众目如瞽蒙,白马羽雪皆皑皑。
古有仁贤不愚者,举足疐路心徘徊。 -
3.《酬成少尹骆谷行见呈》 唐·岑参
闻君行路难,惆怅临长衢。
岂不惮险艰,王程剩相拘。
忆昨蓬莱宫,新授刺史符。
明主仍赐衣,价直千万馀。 -
4.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
5.《赋段七娘次娱清先生韵》 明·朱纯
步窄倚娇容,霞裾拂地红。
艳歌惊越女,曼舞压巴童。
衢柳笼朱阁,湘桃灿绮栊。
调人抛锦字,揖客驻花骢。 -
6.《除夜新居》 宋·仇远
茅檐盈尺雪,真是冷官居。
穷巷稀人迹,今朝是岁除。
聒厅无鼓吹,消夜足琴书。
晓冻冰桥滑,邻家借板舆。