-
1.《东院》 唐·白居易
松下轩廊竹下房,暖檐晴日满绳床。
净名居士经三卷,荣启先生琴一张。
老去齿衰嫌橘醋,病来肺渴觉茶香。
有时闲酌无人伴,独自腾腾入醉乡。 -
2.《林下招胡长官(一作寄招胡明府)》 唐·朱庆馀
语低清貌似休粮,称著朱衣入草堂。
销暑近来无别物,桂阴当午满绳床。 -
3.《满庭芳(七夕)》 宋·赵长卿
雨洗长空,风清云路,又还准备佳期。
夜凉如水,一似去秋时。
渺渺银河浪静,星桥外、香霭霏霏。
霞轺举,鸾骖鹊驭,稳稳过飞梯。 -
4.《满庭芳》 宋·则禅师
咄这牛儿,身强力健,几人能解牵骑。
为贪原上,嫩草绿离离。
只管寻芳逐翠,奔驰后、不顾倾危。
争知道,山遥水远,回首到家迟。 -
5.《满庭芳》 宋·张风子
咄哉牛儿,心壮力壮,几人能可牵系。
为爱原上,娇嫩草萋萋。
只管侵青逐翠,奔走后、岂愿群迷。
争知道,山遥水远,回首到家迟。 -
6.《满庭芳》 宋·则禅师
咄这牛儿,身强力健,几人能解牵骑。
为贪原上,嫩草绿离离。
只管寻芳逐翠,奔驰后、不顾倾危。
争知道,山遥水远,回首到家迟。 -
7.《满庭芳》 宋·张风子
咄哉牛儿,心壮力壮,几人能可牵系。
为爱原上,娇嫩草萋萋。
只管侵青逐翠,奔走后、岂愿群迷。
争知道,山遥水远,回首到家迟。 -
8.《满江红(再和诸人元夕新赋)》 宋·何澹
乐禁初开,平地耸、海山清绝。
千里内、欢声和气,可融霜雪。
盛事总将椽笔记,新歌翻入梨园拍。
道古来、南国做元宵,今宵别。 -
9.《满江红》 宋·何师心
其侧有亭,山谷榜曰奇观。
一水飞空,揭起珠帘全幅。
不须人卷,不须人轴。
一点不容飞燕入,些儿未许游鱼宿。 -
10.《括满江红》 宋·林正大
落魄高人,拚百万、青铜一醉。
挥素手、朱绳一抹,四筵惊起。
催织寒虫秋弄月,叫群独雁天水。
更黄鹂、紫燕对春风,争繁脆。 -
11.《满庭芳·咄这憨牛》 元·谭处端
咄这憨牛,顽狂性劣,侵禾逐稼伤蹂。
鼻绳牢把,紧紧刀须收。
旧习无明常乱,加鞭打、始悟回头。
忘思处,孤峰困卧,默默万缘休。 -
12.《满江红·落魄高人》 宋·林正大
落魄高人,拼百万、青铜一醉。
挥素手、朱绳一抹,四筵惊起。
催织寒虫秋弄月,叫群独雁天浮水。
更黄鹂、紫燕对春风,争繁脆。 -
13.《木兰花慢·次唐格齐韵尽交游满眼》 元·张伯淳
次唐格齐韵尽交游满眼,岁寒者,果谁欤。
羡锦绣为心,冰霜作操,仁义*庐。
门前扫清俗轨,自熙然、瓮牖与绳枢记我蓬弧寓情翰墨欢娱。
驱车。 -
14.《满庭芳·雨盖飘荷》 清·朱彝尊
雨盖飘荷,霜枝钉菊,满庭芳草萋萋。
莫愁催送,香径手重携。
叠取鸳鸯绣被,屏山近已分双栖。
金簪拔,暗除了鸟,不用绕唐梯。 -
15.《寄满子权》 宋·王令
昔心何悠悠,今学益漫漫。
莽如浮江可,浩不际崖岸。
生虽乐文子,勤不偿几案。
重编空堆尘,折简久枯汗。 -
16.《再寄满子权二首》 宋·王令
秋尽啼衰虫,君思云奈何。
我愚得君思合少,居贤劳我心则多。
非独辞源长,泻海为江河。
平生未始有点缺,玉日拂拭金烧磨。 -
17.《赠绳伎》 宋·艾性夫
绝艺当场万目倾,两竿朽索半空横。
反提双女摩肩过,仰射孤鸿信脚行。
胆似子龙身里满,体如飞燕掌中轻。
弄潮已叹吴儿险,更有人从死处生。 -
18.《帝京篇十首》 唐·李世民
秦川雄帝宅,函谷壮皇居。
绮殿千寻起,离宫百雉馀。
连薨遥接汉,飞观迥凌虚。
云日隐层阙,风烟出绮疏。 -
19.《秋晨同淄川毛司马秋九咏·秋月》 唐·骆宾王
云披玉绳净,月满镜轮圆。
裛露珠晖冷,凌霜桂影寒。
漏彩含疏薄,浮光漾急澜。
西园徒自赏,南飞终未安。 -
20.《感遇诗三十八首》 唐·陈子昂
微月生西海,幽阳始代升。
圆光正东满,阴魄已朝凝。
太极生天地,三元更废兴。
至精谅斯在,三五谁能征。