-
1.《木兰花慢(再赋)》 宋·蒋捷
渺琉璃万顷,冷光射、夕阳洲。
见败柳漂枝,残芦泛叶,欲去仍留。
罗帱。
少年梦里,正窥帘、月浸素肌柔。 -
2.《夕雨》 宋·宋庠
春溜簷声细,层波幕影斜。
雷车陈后馆,云枕楚王家。
桂凝霞杯蚁,莲空蜜炬花。
莫漂枝上蝶,幽梦在天涯。 -
3.《桂枝香(南都病起)》 宋·朱敦儒
春寒未定。
是欲近清明,雨斜风横。
深闭朱门,尽日柳摇金井。
年光自趁飞花紧。 -
4.《题合欢》 唐·李颀
开花复卷叶,艳眼又惊心。
蝶绕西枝露,风披东干阴。
黄衫漂细蕊,时拂女郎砧。 -
5.《秋日炼药院镊白发,赠元六兄林宗》 唐·李白
木落识岁秋,瓶冰知天寒。
桂枝日已绿,拂雪凌云端。
弱龄接光景,矫翼攀鸿鸾。
投分三十载,荣枯同所欢。 -
6.《楚江黄龙矶南宴杨执戟治楼》 唐·李白
五月入五洲,碧山对青楼。
故人杨执戟,春赏楚江流。
一见醉漂月,三杯歌棹讴。
桂枝攀不尽,他日更相求。 -
7.《得舍弟消息》 唐·杜甫
风吹紫荆树,色与春庭暮。
花落辞故枝,风回返无处。
骨肉恩书重,漂泊难相遇。
犹有泪成河,经天复东注。 -
8.《别赞上人》 唐·杜甫
百川日东流,客去亦不息。
我生苦漂荡,何时有终极。
赞公释门老,放逐来上国。
还为世尘婴,颇带憔悴色。 -
9.《赠翰林张四学士》 唐·杜甫
翰林逼华盖,鲸力破沧溟。
天上张公子,宫中汉客星。
赋诗拾翠殿,佐酒望云亭。
紫诰仍兼绾,黄麻似六经。 -
10.《游修觉寺》 唐·杜甫
野寺江天豁,山扉花竹幽。
诗应有神助,吾得及春游。
径石相萦带,川云自去留。
禅枝宿众鸟,漂转暮归愁。