-
1.《崔先生所守甚高其为人表里澹泊然其文晔如有》 宋·李廌
别久相思今见君,近诗盈轴语弥新。
雄妍不用近时律,温厚初还上世淳。
少与多仇身踽踽,乐天知命志申申。
才高所寓皆高趣,气古斯能似古人。 -
2.《酷热》 宋·陈宓
赤日当空雨汗流,行人小立尽咨愁。
谁知天使阳居夏,要作人间岁有秋。
鳞介洪纖皆自遂,林泉澹泊可无求。
须思一夜西风起,便到无衣远客头。 -
3.《读宋太史潜溪集》 明·夏煜
混沌初刓太素斫,挺生神人断鳌膊。
剖戟割坤奠海岳,厥俗鸿荒人未觉。
帝命图书出河洛,奇耦生画参伍错。
焕乎斯文此其璞,二三启运乘飞跃。 -
4.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
5.《送程正翁解官归徽州》 宋·廖行之
夫君貌瘠中甚腴,万卷抑塞蟠胸书。
文章有神贵有骨,小住金马论石渠。
青云可上不自喜,却下枳棘如栖梧。
勾稽五载信留滞,澹泊一意忘奔趋。 -
6.《还山》 宋·释文珦
吾性本閒旷,素不喜城郭。
而况宾主间,礼数相束缚。
怅望西南山,佳气日参错。
逸兴不可羁,飘飘出笼鹤。 -
7.《飞仙阁》 唐·杜甫
土门山行窄,微径缘秋毫。
栈云阑干峻,梯石结构牢。
万壑欹疏林,积阴带奔涛。
寒日外澹泊,长风中怒号。 -
8.《游元象泊》 唐·释泚
空水潮色净,澹然湖上心。
舳舻轻且进,汀洲如可寻。
秋风洄溯险,落日波涛深。
寂寞武陵去,中流方至今。 -
9.《游元象泊》 唐·释泚
空水潮色净,澹然湖上心。
舳舻轻且进,汀洲如可寻。
秋风洄溯险,落日波涛深。
寂寞武陵去,中流方至今。 -
10.《还陈检校山谷诗》 明·孙作
苏子落笔奔海江,豫章吐句敌山岳。
汤汤涛澜绝崖岸,崿崿木石森剑槊。
二子低昂久不下,薮泽遂包勍与鳄。
至今杂沓呼从宾,谁敢倔强二子角。 -
11.《依韵和正老自叹之什二首》 宋·强至
妙年为学耻迂疏,直欲声光擅八区。
已是宦情嗟澹泊,可堪世态较锱铢。
不调台鼎行吾道,便翼天兵戮汝孥。
出入功名当若此,自馀琐细尽非夫。 -
12.《石假山》 宋·刘学箕
潭溪散人方是閒,真山不爱爱假山。
呼童积叠石磊碑,远近便拥峰与峦。
晴岚滴翠明窗前,清影挂壁方池边。
色侵书帙日华薄,丘壑坐上生云烟。 -
13.《次韵七首》 宋·苏泂
步蹇堪扶杖,头童欲罢簪。
渚云秋澹泊,庭树晚萧森。
秀颖垂千亩,遥青出寸岑。
本来关个事,而独可人心。 -
14.《送范道卿赴省试》 宋·晁公溯
君之先世真文雄,异时奏赋蓬莱宫。
谁传副墨过沙漠,至今犹称长啸公。
芝兰不乏后来秀,谓将褎然为举首。
至音澹泊识者寡,遂令声名落卢后。 -
15.《送希晋还云间》 宋·释行海
暮蝉黄叶遍长安,澹泊交情别亦难。
客路何时又相见,菊花今日更同看。
一帆风露官河晓,十月蒹葭雁碛寒。
别后相思那可免,水云西望白漫漫。 -
16.《九辩》 先秦·宋玉
悲哉,秋之为气也!
萧瑟兮草木摇落而变衰。
憭栗兮若在远行,登山临水兮送将归。
泬漻兮天高而气清,寂寥兮收潦而水清。 -
17.《九辩》 先秦·宋玉
悲哉!秋之为气也。
萧瑟兮,草木摇落而变衰。
憭栗兮,若在远行。
登山临水兮,送将归。 -
18.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
19.《送吉中孚校书归楚州旧山(中孚自仙官入仕)》 唐·卢纶
青袍芸阁郎,谈笑挹侯王。
旧箓藏云穴,新诗满帝乡。
名高闲不得,到处人争识。
谁知冰雪颜,已杂风尘色。 -
20.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。