-
1.《代女道士王灵妃赠道士李荣》 唐·骆宾王
玄都五府风尘绝,碧海三山波浪深。
桃实千年非易待,桑田一变已难寻。
别有仙居对三市,金阙银宫相向起。 -
2.《送张炼师还峨嵋山》 唐·司空曙
太一天坛天柱西,垂萝为幌石为梯。
前登灵境青霄绝,下视人间白日低。
松籁万声和管磬,丹光五色杂虹霓。
春山一入寻无路,鸟响烟深水满溪。 -
3.《和宾客相国咏雪》 唐·许浑
近腊千岩白,迎春四气催。
云阴连海起,风急度山来。
尽日隋堤絮,经冬越岭梅。
艳疑歌处散,轻似舞时回。 -
4.《寄太原卢司空三十韵(卢钧)》 唐·李商隐
隋舰临淮甸,唐旗出井陉。
断鳌支四柱,卓马济三灵。
祖业隆盘古,孙谋复大庭。
从来师俊杰,可以焕丹青。 -
5.《圣帝击壤歌四十声》 唐·陈陶
百六承尧绪,艰难土运昌。
太虚横彗孛,中野斗豺狼。
帝曰更吾嗣,时哉忆圣唐。
英星垂将校,神岳诞忠良。 -
6.《和宾客相国咏雪诗》 唐·无可
近腊千岩白,迎春四气催。
云阴连海起,风急度山来。
尽日隋堤絮,经冬越岭梅。
艳疑歌处散,轻似舞时回。 -
7.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
8.《北山移文哨遍》 宋·王安中
嵩少为仕宦捷径者,读而羞之,是足为勇退者之鼓吹。
阳翟蔡侯原道,恬于仕进。
其内吕夫人有林下风。
相与营归欤之计而未果,则嘱予以此文度曲,且朝夕使家童歌之,亦可想见泉石之胜。 -
9.《北山移文》 南北朝·孔稚珪
钟山之英,草堂之灵,驰烟驿路,勒移山庭:夫以耿介拔俗之标,萧洒出尘之想,度白雪以方洁,干青云而直上,吾方知之矣。
若其亭亭物表,皎皎霞外,芥千金而不眄,屣万乘其如脱,闻凤吹于洛浦,值薪歌于延濑,固亦有焉。
岂期终始参差,苍黄翻覆,泪翟子之悲,恸朱公之哭。
乍回迹以心染,或先贞而后黩,何其谬哉!呜呼,尚生不存,仲氏既往,山阿寂寥,千载谁赏!世有周子,隽俗之士,既文既博,亦玄亦史。 -
10.《芙蓉城》 宋·苏轼
芙蓉城中花冥冥,谁其主者石与丁。
珠廉玉案翡翠屏,霞舒云卷千娉婷。
中有一人长眉青,炯如微云淡疏星。
往来三世空链形,竟坐误读黄庭经。 -
11.《芙蓉城(并叙)》 宋·苏轼
世传王迥子高,与仙人周瑶英游芙蓉城。
元丰元年三月,余始识子高,问之信然,乃作此诗。
极其情而归之正,亦变风止乎礼义之意也。
芙蓉城中花冥冥,谁其主者石与丁。 -
12.《黄垍勾建昌簿》 宋·宋祁
灵风彻宴卮,十幅曙帆飞。
路入江山国,人兼綵绣衣。
草堂空岫幌,偃室听琴徽。
谁识无双誉,新从日下归。 -
13.《奉和竟陵王经刘瓛墓诗》 南北朝·沈约
表闾钦逸轨。
轼墓礼真魂。
化涂终眇默。
神理暧犹存。
尘经未辍幌。
高衡已委门。
日芜子云舍。
徒望董生园。
华阴无遗布。
楚席有灵樽。
玄泉倘能慰。
长夜且勿论。 -
14.《和巨中游芝山》 宋·毛滂
俗状尘容欲养成,犹惭岫幌不吾扃。
任慵读律知难入,忍睡看山辄暂醒。
兰茁有时应吐秀,茗根无味强通灵。
朝霞夕菊全堪饱,肯绐侏儒学岁星。 -
15.《次韵张耒学士病中二首》 宋·苏辙
一卧怜君三十朝,呼医仍苦禁城遥。
灵根自遂新阳发,病枿従经野火烧。
吻燥未须寻曲蘖,囊空谁与典絺蕉。
何时匹马随街鼓,睡起频惊髀肉消。 -
16.《次韵石湖居士游虎丘》 宋·陈造
山灵知我欲巾车,岫幌云扃已袚除。
竹葆松幢平几席,碧烟红影认林庐。
饭分禅供清无敌,饮属诗流兴有馀。
莫话长安牢落客,付渠尘土曳长裾。 -
17.《到房交代招饮四首》 宋·陈造
妓围簷额润空青,岫幌云关夜不扃。
吏隐风流输我辈,可须逋客诧山灵。 -
18.《响卜辞》 宋·赵汝鐩
三六乘鸾初嫁君,琴瑟朝暮誓不分。
酒酣使气浪自许,片舌仪秦弄风云。
东吴西蜀几千里,雁来数年无幅纸。
有便我必寄锦笺,岂应皆沉石头水。 -
19.《昼坐东轩忽十三蝴蝶颜色鲜碧飞舞近人移时方》 宋·李复
天上宝玉琴,星徽点瑟瑟。
仙人手摩拂,变化通灵术。
忽随琴声起,委蜕如蝉质。
飞翔下绿云,风翅含寒碧。 -
20.《到房山交代招饮四首》 宋·袁说友
妓围檐额润空青,岫幌云关夜不扃。
吏隐风流输我辈,不须逋客诧山灵。