-
1.《王献之洛神赋帖赞》 宋·岳珂
庆云绚彩,河汉萦之。
列星垂天,日月明之。
先民授能,维圣成之。
英英后先,畴其胜之。 -
2.《浪淘沙·人要悟黄芽》 元·王哲
人要悟黄芽,忽恋荣华。
俗家出了做仙家。
物物拈来都打破,藉甚婴娃。
蓬岛现光华。
翠雾红霞。
长春园里看灵葩。
覆焘清光仍自许,得得休 -
3.《十报恩 赠段先生 折段字起》 元·马钰
公物外好生涯。
火相逢结大砂。
女盘桓看大药。
牛哮吼戏灵葩。
云铺地丹炉赫,子观天碧眼华。
有三生君省悟,中无事步烟霞。 -
4.《瑶津亭同窠双头牡丹》 宋·宋庠
太宇星津曲,灵葩帝囿中。
丹房忽三出,宝艳更双融。
采绚仙囊露,香翻沛筑风。
柔祇宁爱宝,元化自为工。
草让中唐瑞,兰嗤下畹丛。
甘泉宸象洽,无独赋青葱。 -
5.《无俗念·灵虚宫梨花词》 宋·丘处机
春游浩荡,是年年、寒食梨花时节。
白锦无纹香烂漫,玉树琼葩堆雪。
静夜沉沉,浮光霭霭,冷浸溶溶月。
人间天上,烂银霞照通彻。 -
6.《景灵宫殿多植酴醾清香远闻》 宋·孔武仲
宫殿沈沈锁碧云,仙葩相倚正敷芬。
珠帘翠幄知多少,不碍清香处处闻。 -
7.《游桃源一百韵》 唐·刘禹锡
沅江清悠悠,连山郁岑寂。
回流抱绝巘,皎镜含虚碧。
昏旦递明媚,烟岚分委积。
香蔓垂绿潭,暴龙照孤碛。 -
8.《游悟真寺诗(一百三十韵)》 唐·白居易
元和九年秋,八月月上弦。
我游悟真寺,寺在王顺山。
去山四五里,先闻水潺湲。
自兹舍车马,始涉蓝溪湾。 -
9.《裴侍中晋公以集贤林亭即事诗三十六韵见赠…以伸酬献》 唐·白居易
三江路千里,五湖天一涯。
何如集贤第,中有平津池。
池胜主见觉,景新人未知。
竹森翠琅玕,水深洞琉璃。 -
10.《览皮先辈盛制,因作十韵以寄,用伸款仰》 唐·崔璐
河岳挺灵异,星辰精气殊。
在人为英杰,与国作祯符。
襄阳得奇士,俊迈真龙驹。
勇果鲁仲由,文赋蜀相如。 -
11.《远公亭牡丹》 唐·李咸用
雁门禅客吟春亭,牡丹独逞花中英。
双成腻脸偎云屏,百般姿态因风生。
延年不敢歌倾城,朝云暮雨愁娉婷。 -
12.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎, ——孟郊
泉音玉淙琤.琉璃剪木叶, ——韩愈
翡翠开园英。
流滑随仄步, ——孟郊 -
13.《奉陪陆使君长源诸公游支硎寺(寺即支公学道处)》 唐·皎然
尝览高逸传,山僧有遗踪。
佐游继雅篇,嘉会何由逢。
尘世即下界,色天当上峰。
春晖遍众草,寒色留高松。
缭绕彩云合,参差绮楼重。
琼葩洒巾舄,石de清心胸。
灵境若可托,道情知所从。 -
14.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
15.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
16.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
17.《望江南》 宋·韩琦
维扬好,灵宇有琼花。
千点真珠擎素蕊,一环明玉破香葩。
芳艳信难加。
如雪貌,绰约最堪夸。
疑是八仙乘皓月,羽衣摇曳上云车。
来会列仙家。 -
18.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
19.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
20.《二鬼》 明·刘基
忆昔盘古初开天地时,以土为肉石为骨,水为血脉天为皮
,昆仑为头颅,江海为胃肠,蒿岳为背膂,其外四岳为四
肢。
四肢百体咸定位,乃以日月为两眼,循环照烛三百六十骨