-
441.《麻姑山东涉千堆垅至射亭宿黄氏新馆》 宋·杨冠卿
姑山鏁灵坛,千阜如堆玉。
山回路转间,射亭见新筑。
主人雅好事,借我南窗宿。
一梦到无何,梦觉黄粱熟。 -
442.《交韵汉老弟假山》 宋·虞俦
庭空吏散无公事,一枕清风供午睡。
列仙之陬渺何许,化蝶翩翩可坐致。
梦中意行不识路,神前那有车乘坠。
立壁延缘萝蔓绿,滑径行视莓苔翠。 -
443.《委长洲赵丞祷雨阳山龙祠有应》 宋·虞俦
不向龙祠小乞灵,连宵那得雨冥冥。
势方聚处中心喜,声渐微时侧耳听。
便觉田头秧稻绿,更夸陇首麦苗青。
丰登自此无公事,只有棠阴蔽广庭。 -
444.《喜雨呈太守》 宋·虞俦
精祷能令天意回。
猖狂旱魃敢为灵。
龙眠熟处雷呼觉,蚁战酣时雨趁来。
耕父荷锄歌召杜,腐儒秉笔愧邹杖。
太平知有三登象,从此官胜不费催。 -
445.《答周允升留别》 宋·赵蕃
客居江之南,未识衡岳大。
长于想象中,便作登临外。
南游怅不已,病目恍增快。
要穷山水原,靡问仙灵态。 -
446.《雪中读诚斋荆溪诸集成古诗二十韵奉寄并呈吴》 宋·赵蕃
云埋怀玉山,风断群玉府。
霰声欻成跳,雪陈翻已舞。
槎牙粲瑶林,突兀森琼户。
山差丈人行,鸟绝兄弟语。 -
447.《开禧元年四月自中都挈家还乡寓居城南十二月》 宋·汪莘
彻骨寒谁觉,回骸暖自醒。
直须人悄悄,方得物亭亭。
性伏涵三极,心开烛万灵。
有僧肥臃腫,怪我瘦竛竮。 -
448.《黄山高》 宋·汪莘
黄山高哉,岿然为江东之巨镇兮,壁立於两浙之上游。
摩天戛日以直上,阳枝阴派盘数州。 -
449.《潘别驾寄牡丹歌次韵》 宋·汪莘
别驾寄我新时章,赏花须赏花中王。
我诵此诗欲大叫,山川灵气未始亡。
忆昔少年健如虎,两脚不住寻奇芳。
何曾着眼看桃李,天台洞口呼刘郎。 -
450.《宿翠山》 宋·郑清之
箯舆十里见青崭,行尽松阴得翠岩。
万壑声中清磬出,一峰高处白云缄。
茶新煮鼎作鱼沫,僧有可人能尘谈。
自觉灵山缘境熟,佛禅重问后三三。 -
451.《题雪窦山妙高峰》 宋·郑清之
陆地芳洲拥翠翘,巨灵穿石滚云涛。
搏空苍凤欲飞舞,奔海玉龙争怒号。
万象横陈坤轴富,一亭平挹月轮高。
独醒未觉孤清景,笑酌寒泉读楚骚。 -
452.《再和浣花韵呈李彭州李参政》 宋·魏了翁
冁然一开口,天也非人谋。
江山自旧管,风景仍新收。
一门令兄弟,而我从之游。
卫玠珠玉侧,李譍神仙舟。 -
453.《题陈待制湖楼》 宋·徐照
天游观妙化,人世事皆轻。
沆瀣藏仙境,津涯截海城。
一身潜汗漫,品类仰高明。
有道行藏小,无心视听精。 -
454.《黄龙洞》 宋·周文璞
一从负图与负舟,天公閟之居灵湫。
重瞳胼手久不作,苍苔古木两漠漠。
朝来石磴鳞鳞湿,如觉蜿蜒为人出。
甘霖未甦焦卷多,相候吴云莫相失。 -
455.《过堂迂路登三学山李八百仙人道场》 宋·程公许
失脚尘土窄,谒归旬朔暂。
迂径款名山,攀险得幽习。
平川开霭杳,长江远疏散。
驱车松柏阴,关户见日淡。 -
456.《寿程使君和获白雁诗韵》 宋·程公许
流膏千里喧笑声,祥心万丈南极星。
祈年未了香火债,馔客肯污刀镬腥。
此心与民同疴痒,出令可忍奔风霆。
仙人飞来丹枫阙,谷眼诧见白鹤翎。 -
457.《岷峨叹》 宋·程公许
出门厌氛嚣,归卧集万感。
凭高一以眺,忽觉岷峨惨。
岷发报山色千古同,非烟非雾愁渖濛。
杜陵昔欢珠玉走,彼犹有幸天府供。 -
458.《谒普德崇德勤济三祠》 宋·程公许
冠建芙蓉佩缀琼,水觉馥袂谒灵君。
支分一道岷山雪,鼎恃三宫玉壘云。
露积大田双象鼻,骏奔全蜀万羊群。
百年征调何当息,乞与乾坤净战氛。 -
459.《述九颂·毓粹》 宋·程公许
五气兮顺行,万彙兮嘉生。
繄人兮有异,毓其秀兮最灵。
纷总总兮横目,何一浊兮一清。
岂后皇兮尔私,命曰贤兮粹精。 -
460.《道中思庐山》 宋·岳珂
庐山三百里,巨浸压宫亭。
势接九江汇,峰连万古青。
渊源开道术,哤幻杂仙灵。
厚地蟠奇秀,雄标动杳冥。