-
1.《别赋》 南北朝·江淹
黯然销魂者,唯别而已矣!况秦吴兮绝国,复燕宋兮千里。
或春苔兮始生,乍秋风兮暂起。
是以行子肠断,百感凄恻。
风萧萧而异响,云漫漫而奇色。 -
2.《云》 唐·李峤
大梁白云起,氛氲殊未歇。
锦文触石来,盖影凌天发。
烟煴万年树,掩映三秋月。
会入大风歌,从龙赴圆阙。 -
3.《题赠郑秘书征君石沟溪隐居》 唐·白居易
郑君得自然,虚白生心胸。
吸彼沆瀣精,凝为冰雪容。
大君贞元初,求贤致时雍。
蒲轮入翠微,迎下天台峰。 -
4.《鲁灵光殿赋》 两汉·王延寿
鲁灵光殿者,盖景帝程姬之子恭王馀之所立也。
初,恭王始都下国,好治宫室,遂因鲁僖基兆而营焉。
遭汉中微,盗贼奔突,自西京未央、建章之殿皆见隳坏,而灵光岿然独存。
意者岂非神明依凭支持,以保汉室者也。 -
5.《征西大将军京陵王公会射堂皇太子见命作此诗》 魏晋·陆云
芒芒太极。
玄化烟煴。
颓形成器。
凌象垂文。
大钧造物。
庶类羣分。
先识经始。
实综彝伦。 -
6.《歌》 未知·张衡
天地烟煴。
百卉含蘤。
鸣鹤交颈。
雎鸠相和。
处子怀春。
精魂回移。
如何淑明。
忘我实多。 -
7.《泛青苕(正月十四日与公择吴兴泛舟)》 宋·张先
绿净无痕,过晓霁清苕,镜里游人。
红柱巧,彩船稳,当筵主、秘馆词臣。
吴娃劝饮韩娥唱,竞艳容、左右皆春。
学为行雨,傍画桨,从教水溅罗裙。