-
141.《游金山寺》 宋·苏轼
我家江水初发源,宦游直送江入海。
闻道潮头一丈高,天寒尚有沙痕在。
中泠南畔石盘陀,古来出没随涛波。
试登绝顶望乡国,江南江北青山多。 -
142.《独觉》 宋·苏轼
瘴雾三年恬不怪,反畏北风生体疥。
朝来缩颈似寒鸦,焰火生薪聊一快。
红波翻屋春风起,先生默坐春风里。
浮空眼缬散云霞,无数心花发桃李。
悠然独觉午窗明,欲觉犹闻醉鼾声。
回首向来萧瑟处,也无风雨也无晴。 -
143.《司竹监烧苇园因召都巡检柴贻勖左藏以其徒会》 宋·苏轼
官园刈苇留枯槎,深冬放火如红霞。
枯槎烧尽有根在,春雨一洗皆萌芽。
黄狐老兔最狡捷,卖侮百兽常矜夸。
年年此厄竟不悟,但爱蒙密争来家。 -
144.《谢秀才有妾缟练,改从于人,秀才引留之不得,后生感忆......其三》 唐·李贺
洞房思不禁,蜂子作花心。
灰暖残香炷,发冷青虫簪。
夜遥灯焰短,睡熟小屏深。
好作鸳鸯梦,南城罢捣砧。 -
145.《撼庭秋·别来音信千里》 宋·晏殊
别来音信千里
怅此情难寄
碧纱秋月
梧桐夜雨
几回无寐
楼高目断
天遥云黯
只堪憔悴
念兰堂红烛
心长焰短
向人垂泪 -
146.《撼庭秋·别来音信千里》 宋·晏殊
别来音信千里。
怅此情难寄。
碧纱秋月,梧桐夜雨,几回无寐。
楼高目断,天遥云黯,只堪憔悴。
念兰堂红烛,心长焰短,向人垂泪。 -
147.《照田蚕行》 宋·范成大
乡村腊月二十五,长竿然炬照南亩。
近似云开森列星,远如风起飘流萤。
今春雨雹茧丝少,秋日雷鸣稻堆小;
侬家今夜火最明,的知新岁田蚕好。 -
148.《赠申孝子世宁》 宋·辛弃疾
六月烈日日正中,时有叛将号群兇。
平人血染大溪浪,比屋焰照鹅湖峰。
白刃纷纷避行路,六合茫茫何处去。
妻见夫亡不敢啼,母弃儿奔那忍顾。 -
149.《和赵晋臣敷文积翠岩去纇石》 宋·辛弃疾
两峰如长喉,有石鲠其内。
千金随侯珠,磊落见微纇。
何言西子美,捧心作颦态。
夷齐心著肩,欲间使分背。 -
150.《夜坐》 宋·陆游
流落知闻绝,归休宠辱空。
酒狂宁限老,诗思正须穷。
活火生新焰,残灯委碎红。
平生会心处,正在兀然中。 -
151.《夜雨》 宋·陆游
齿牙摇动鬓毛疏,四壁萧然卧草庐。
急雨声酣战丛竹,孤灯焰短伴残书。
壮心未减从戎日,苦学犹如觅举初。
自笑坚顽谁得似?同侪太半已丘墟。 -
152.《次韵范参政书怀》 宋·陆游
已著山林扫塔衣,洗除仕路剑头炊。
心光焰焰虽潜发,颔雪纷纷已太迟。
度日只今闲水牯,知时从昔羡山雌。
掩关未必浑无事,拟遍寒山百首诗。 -
153.《九月十一日疾小间夜赋》 宋·陆游
病後衣巾尽觉宽,挈提裘领喟然叹。
孤灯不焰荧荧碧,小雨无声惨惨寒。
只道清心灾自退,岂知非意病相干。
平生最爱秋摇落,惆怅今年怯倚栏。 -
154.《寒夕》 宋·陆游
夜扣铜壶彻旦吟,了无人会此时心。
灯残焰作孤萤小,火冷灰如积雪深。
风急江天无过雁,月明庭户有疏碪。
此身毕竟归何许?但忆藏舟黄苇林。 -
155.《寒夜读书》 宋·陆游
北窗暖焰满炉红,夜半涛翻古桧风。
老死爱书心不厌,来生恐堕蠹鱼中。 -
156.《後苦寒歌》 宋·杨万里
白鸥立雪胫透冷,鸬鹚避风飞不正。
一双野鸭欺晚寒,出没冰河底心性。
绝怜红船黄帽郎,绿蘘青篛牵牙樯。
生愁堕指脱两耳,芦花亦无何许藏。
遣骑前头买乾荻,速烘焰火与一炙。
三足老鸦寒不出,看云诉天天不泣。 -
157.《乌臼烛》 宋·杨万里
焰白光寒泪亦收,臼灯十倍蜜灯休。
忘情也似诚斋叟,烧尽心时不泪流。 -
158.《善惠大师禅斋》 宋·宋祁
丈室传心地,安閒岁腊赊。
水能涵宝月,风解去萎花。
鹄焰纱围短,牛香篆引斜。
化城无惮还,门外即三车。 -
159.《读杜集》 宋·张耒
风雅不复兴,后来谁可数。
陵迟数百岁,天地实生甫。
假之虹与霓,照耀蟠肺腑。
夺其富贵乐,激使事言语。 -
160.《入伏后三日》 宋·张耒
老火炽而焰,端能流弱金。
清秋有微警,西风生薄阴。
日中无停晖,俯仰忽已沉。
齐纨不足玩,流景逝骎骎。
盛衰宁独行,巾具密相寻。
蓬茅有佳处,亦足慰人心。