-
1.《戴帅初九日无憀以满城风雨近重阳为韵七首袖》 宋·陈著
平生朋友乐,鱼泳雁飞翔。
如今不复昔,往往深退藏。
安得无方心,相照松柏霜。
饮此九日酒,味哉剥果阳。 -
2.《满庭芳·遇七修斋》 元·刘处玄
遇七修斋,庚申餐素,礼参旦望行香。
时时念道,世梦顿然忘。
三教经书为伴,真闲处、胜似贪忙。
迷云散,一轮皓月,无缺照无方。 -
3.《五林方沈氏居》 宋·张镃
路转苍湾静者家,抱墙壁修竹舞檐斜。
佛灯镜照无尽像,书馆池栽成行花。
粗有田园真可乐,不维车服更何加,晚来清致因閒取,非故邀君一煮茶。 -
4.《善应无方》 宋·释智愚
两脚蹒跚林叶稀,去来初不涉离微。
灵机示转已先照,踪迹拟从何处归。 -
5.《道可道者》 宋·释祖钦
道可道,非常道。
名可名,非常名。
名既非常,如器中锽。
道既非常,如日之光。
如器中锽,声出於内。
如日之光,光照无方。
夫如是乃可称有道之者,非独善一峰,而达之万邦。 -
6.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
7.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
8.《神女赋》 先秦·宋玉
楚襄王与宋玉游于云梦之浦,使玉赋高唐之事。
其夜玉寝,果梦与神女遇,其状甚丽,玉异之。
明日,以白王。
王曰:“其梦若何?”玉对曰:“晡夕之后,精神恍忽,若有所喜,纷纷扰扰,未知何意?目色仿佛,乍若有记:见一妇人,状甚奇异。 -
9.《胡无人》 唐·李白
严风吹霜海草凋,筋干精坚胡马骄。
汉家战士三十万,将军兼领霍嫖姚。
流星白羽腰间插,剑花秋莲光出匣。
天兵照雪下玉关,虏箭如沙射金甲。 -
10.《杂诗七首》 魏晋·曹植
高台多悲风,朝日照北林。
之子在万里,江湖逈且深。
方舟安可极,离思故难任。
孤鴈飞南游,过庭长哀吟。 -
11.《楸子树》 明·郭登
窗前新栽楸子树,去岁移自东君家。
根深土冻重莫致,挽以两犍载一车。
方经旬日即蓓蕾,秋深结子如丹砂。
人言此特余气耳,来岁未必能芬葩。 -
12.《江行无题一百首(一作钱珝诗)》 唐·钱起
倾酒向涟漪,乘流东去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故关人。 -
13.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。 -
14.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
15.《春日奉献圣寿无疆词十首》 唐·杨巨源
文物京华盛,讴歌国步康。
瑶池供寿酒,银汉丽宸章。
灵雨含双阙,雷霆肃万方。
代推仙祚远,春共圣恩长。 -
16.《米积外科僧照源堂》 宋·洪咨夔
潜山尽头,孤峰嶭嵲。
布宝鬘云,雨玉珂雪。
中有医禅,碧眼电掣。
人以病求,一岁几{门里加果}。 -
17.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
18.《蜀地海棠繁媚有思加腻幹豐條苒弱可爱北方所》 宋·宋祁
蜀道天馀煦,珍葩地所宜。
浓芳不隐叶,并艳欲然枝。
襞采分群萼,均霞点万蕤。
迴文锦成后,夹煎燎烘时。 -
19.《叙赵守备学释菜会馂》 宋·陈淳
嘉定四年日在房,赵侯来守南清漳。
下车百事所未遑,先务化原修泮宫。
发帑市材鸠众工,改偏易陋规模洪。
大门复旧正当阳,直挹名第真仙峰。 -
20.《缘识》 宋·宋太宗
玄珠玄珠存今古,总在眼前无一睹。
圆似明珠照十方,或来或去寒无雨。
本是真,玄中圣,天仙地仙收不尽。