-
101.《满江红 令门人和》 元·李道纯
采药归来,这鼎器、乾金铸写。
那些儿道理,全凭主者。
先把根尘都扫尽,从前熟处休沾惹。
问行工、进火事如何,凭般若。 -
102.《沔阳秩满北上汉水舟中感旧书怀却寄污郡诸寮》 明·李濂
我本山海姿,躬耕嵩少阳。
八岁学籀篆,十岁《急就章》。
孺小不知难,欲升钟索堂。
波磔竟无成,临池心内伤。 -
103.《广阴亭诗》 宋·陈士徽
唐翁静者闭门饮水啜粥无知音,我能发尔一片冰清心。
巨风吹天振海浪如屋,此翁林中眠正熟。
中天渴乌吐火六合新开窑,此翁两鬓秋飕飕。
小儿烂羊瓜果尽青紫,此翁临水洗双耳。 -
104.《大暑松下卧起二首》 宋·陈天瑞
迅翻趋炎歊,高标閟幽雅。
隐士何所营,茇之清荫下。
故居禾签生,帡幪若大厦。
熟卧南风边,飞梦游虞夏。
五弦天上鸣,击壤歌满野。
起来记遗音,析薪有樵者。 -
105.《雹》 宋·戴埴
玄默执徐岁,月律终无射。
京师连雨雹,小者如弹,大者如拳。
林柯叶乱下, -
106.《田父吟》 宋·方逢辰
清溪眇如斗大吧,万山壁立土硗瘠。
百分地无一分田,九十九分如剑脊。
一亩之地高复低,节节级级如横梯。
畈心一畦可一亩,边旁一亩分数畦。 -
107.《太仓隆福寺创观音院以诗百韵寄妙观大师且呈》 宋·郏亶
珍重妙观师,书来再三读。
不蒙促归计,乃忧旷笺牍。
疑师未相知,待我尚尘俗。
窃闻构新殿,东畔建廊屋。 -
108.《天柱雉儿行》 宋·利书记
当年江上扬风舲,淮山望极排空青。
今登天柱赏潜皖,元是吾家翡翠屏。
禅业一室因栖寄,选胜寻幽产真伪。
虚廊揩藓读残碑,三百年前刊异事。 -
109.《题陆贾大夫庙》 宋·梁竑
刘郎辛苦逐秦鹿,尚欲长鞭及马腹。
蛮夷大长梦不惊,海边椎髻乘黄屋。
江淮貔貅始闲暇,忍使驱令渡篁竹。
陆生手持尺二组,唤起老子同分肉。 -
110.《游后洞诗》 宋·刘贽
寺久荒寂无足往,念有子厚弥陀碑。
独趋一里转岩腹,剥粉败赤逢门楣。
亭亭故碑亡旧主,覆以老屋疏且欹。
常嗟古人不可见,尚喜书志存於斯。 -
111.《师道》 宋·潘兴嗣
师道久不振,小儒咸自私。
破崖求圭角,务出己新奇。
恻恻去圣远,六经秦火隳。
不有传授学,涉猎安所为。 -
112.《和史经》 宋·孙邦
渊明遇佳趣,欲辩每忘言。
道安对胜士,高论矜弥天。
斯人已往不可得,悠悠俗驾徒争先。
梦尸梦秽了不悟,甯论掷足与裸颠。 -
113.《淳熙内禅颂》 宋·王子俊
太初冥冥,孰究孰营。
羲仪图之,靡丽於成。
有圣惟勋,疏之瀹之。
斧其不条,而荒度之。 -
114.《题元子故宅》 宋·文有年
漫郎百事皆漫尔,独有溪山认作吾。
念无一物镇泉石,生怕偃蹇羞吾徒。
灵武中兴功掩德,天地大义须人扶。
宁将善颂寓谲谏,百世闻之立懦夫。 -
115.《山居漫兴》 宋·吴端
莫笑山庄小,偏於隐者宜。
门当八字路,园葺五经篱。
地暖花开早,天寒酒熟迟。
不须鸡报晓,已得数联诗。 -
116.《题三高祠》 宋·杨友夔
长桥度已尽,有亭枕江湄。
常时闭共门,为问居者谁。
范蠡其明哲,功成学鸱珍。
烟波五湖上,风月一西施。 -
117.《孙氏池亭》 宋·俞瑊
壁介山水间,幽棲愧尸禄。
眠食行坐处,山光水声足。
嗟我心未厌,出郊搜胜躅。
尝闻隐者居,未为人所目。 -
118.《金精歌》 宋·赵崇怿
东风飞霖雨,一洗桃李尘。
快马紫游缰,来赏金精春。
连林翠气妙不动,时作佛髻螺头青。
劖劖天壁面削起,中可建旗坐万人。 -
119.《畦乐园》 元·刘永之
郭南抱瓮者,久与世情疏。
砌长龙须草,林开燕尾渠。
辘轳花下转,莴苣雨中锄。
蔗熟能相寄,酬君薤叶书。 -
120.《谒金门 依韵和孤蟾四阕》 元·吴澄
如何喜。
自喜自知可矣。
天地与人同一理。
世间知者几。