-
1.《桃竹杖引,赠章留后(竹兼可为簟,名桃笙)》 唐·杜甫
江心蟠石生桃竹,苍波喷浸尺度足。
斩根削皮如紫玉,江妃水仙惜不得。
梓潼使君开一束,满堂宾客皆叹息。 -
2.《桃竹杖引,赠章留后(竹兼可为簟,名桃笙)》 唐·杜甫
江心蟠石生桃竹,苍波喷浸尺度足。
斩根削皮如紫玉,江妃水仙惜不得。
梓潼使君开一束,满堂宾客皆叹息。 -
3.《铁拄杖(并叙)》 宋·苏轼
柳真龄字安期,闽人也。
家宝一铁拄杖,如ω栗木,牙节宛转天成,中空有簧,行辄微响。
柳云得之浙中,相传王审知以遗钱镠,镠以赐一僧。
柳偶得之以遗余,作此诗谢之。 -
4.《题惟晤师斑竹杖》 宋·强至
蜀江濯锦含文漪,竹生江岸初绿滋。
锦波一浸入竹肌,万洗不落斑在皮。
又闻泪点洒舜妃,遗迹渐染传今时。
搯不受爪滑可持,隐起高节无屈欹。 -
5.《冰柱》 唐·刘叉
师干久不息,农为兵兮民重嗟。
骚然县宇,土崩水溃。
畹中无熟谷,垄上无桑麻。
王春判序,百卉茁甲含葩。 -
6.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
7.《促织》 清·蒲松龄
宣德间,宫中尚促织之戏,岁征民间。
此物故非西产;有华阴令欲媚上官,以一头进,试使斗而才,因责常供。
令以责之里正。
市中游侠儿得佳者笼养之,昂其直,居为奇货。 -
8.《广阴亭诗》 宋·陈士徽
唐翁静者闭门饮水啜粥无知音,我能发尔一片冰清心。
巨风吹天振海浪如屋,此翁林中眠正熟。
中天渴乌吐火六合新开窑,此翁两鬓秋飕飕。
小儿烂羊瓜果尽青紫,此翁临水洗双耳。 -
9.《同正辅表兄游白水山》 宋·苏轼
伟哉造物真豪纵,攫土抟沙为此弄。
劈开翠峡走云雷,截破奔流作潭洞。
因随化人履巨迹,得与仙兄蹑飞鞚。
曳杖不知岩谷深,穿云但觉衣裘重。 -
10.《书怀》 宋·陆游
青城结云巢,拟住三千年。
御风偶南游,万里栖紫烟。
翠裘绿玉杖,白日凌青天。
招呼方瞳翁,邂逅鸟爪仙。 -
11.《永和遇风》 宋·杨万里
未嫌春脕不多花,只爱青原绿似爪。
剩欲开怀纳岩岳,可堪病眼着风沙。
待船小立看鸥没,倚杖微吟尽帽斜。
客里更无诗遣闷,不愁两鬓不成华。 -
12.《宣城书怀》 宋·朱翌
高爽清凉郡,登临佳丽都。
上连三蜀重,旁挟两淮趋。
天分光牛斗,溪行走舳舻。
新林天际浦,青草柳边湖。 -
13.《戍邕州》 宋·郑獬
兵符下西州,将军催部伍。
鸣锣张大旗,早发邕州戍。
家家送出城,走哭遮行路。
邕州万里馀,北人那可去。 -
14.《示龙王长老法赞》 宋·胡寅
东峰峨龙头,西岭掉其尾。
蜿蜒藏爪鬣,云卧久未起。
谁凭象教力,挂腹千柱启。
重天飞铁凤,宝地按金指。 -
15.《古梅行》 宋·王柏
苍龙蛰大泽,浩莫知岁华。
不肯作霖雨,偃蹇眠烟霞。
玉皇欲强起,六丁下谽谺。
紫蛇掣金电,霹雳转香车。 -
16.《武冈向权叔家有陈魏祠堂合祀简斋鹤山惟两公》 宋·陈杰
简斋以诗冠两都,鹤山以文擅江东。
兹溪僻在万山底,辽绝安能来两公。
或撞天关忤九虎,或走穷海随六龙。
畏途迂车一笑粲,远谪信杖双音跫。 -
17.《谢士特饷樱桃》 宋·李处权
今年客闽中,春山亦花鸟。
时果次第熟,风露枝袅袅。
含桃品居最,朱实若自表。
高人肯见分,厚味未觉少。 -
18.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
从上爪牙,千差万别。
截鹤续凫,伤龟恕鳖。
拄杖子,不入这保社。
顢顢頇頇,跛跛挈挈。
有眼如盲,有舌如结。
静倚松根,憨眠不彻。
佛法从教烂似泥。
不说不说。