-
161.《耳顺吟,寄敦诗、梦得》 唐·白居易
三十四十五欲牵,七十八十百病缠。
五十六十却不恶,恬淡清净心安然。
已过爱贪声利后,犹在病羸昏耄前。 -
162.《秋游平泉,赠韦处士、闲禅师》 唐·白居易
秋景引闲步,山游不知疲。
杖藜舍舆马,十里与僧期。
昔尝忧六十,四体不支持。
今来已及此,犹未苦衰羸。 -
163.《味道》 唐·白居易
叩齿晨兴秋院静,焚香冥坐晚窗深。
七篇真诰论仙事,一卷檀经说佛心。
此日尽知前境妄,多生曾被外尘侵。
自嫌习性犹残处,爱咏闲诗好听琴。 -
164.《送鹤与裴相临别赠诗》 唐·白居易
司空爱尔尔须知,不信听吟送鹤诗。
羽翮势高宁惜别,稻粱恩厚莫愁饥。
夜栖少共鸡争树,晓浴先饶凤占池。
稳上青云勿回顾,的应胜在白家时。 -
165.《重修香山寺毕,题二十二韵以纪之》 唐·白居易
阙塞龙门口,祇园鹫岭头。
曾随减劫坏,今遇胜缘修。
再莹新金刹,重装旧石楼。
病僧皆引起,忙客亦淹留。 -
166.《宅西有流水墙下构小楼临玩之时颇有幽趣…吟偶题五绝句》 唐·白居易
伊水分来不自由,无人解爱为谁流。
家家抛向墙根底,唯我栽莲越小楼。
水色波文何所似,麹尘罗带一条斜。
莫言罗带春无主,自置楼来属白家。 -
167.《闲居偶吟,招郑庶子、皇甫郎中》 唐·白居易
自哂此迂叟,少迂老更迂。
家计不一问,园林聊自娱。
竹间琴一张,池上酒一壶。
更无俗物到,但与秋光俱。 -
168.《题陈侯竹亭》 唐·牟融
曾向幽亭一榻分,清风满座绝尘氛。
丹山凤泣钩帘听,沧海龙吟对酒闻。
漠漠暝阴笼砌月,盈盈寒翠动湘云。
岁寒高节谁能识,独有王猷爱此君。 -
169.《山居》 唐·长孙佐辅
看书爱幽寂,结宇青冥间。
飞泉引风听,古桂和云攀。
地深草木稠,境静鱼鸟闲。
阴气晚出谷,朝光先照山。
有时独杖藜,入夜犹启关。
星昏归鸟过,火出樵童还。
神体自和适,不是离人寰。 -
170.《寄鄠县尉李廓少府》 唐·姚合
岁满休为吏,吟诗著白衣。
爱山闲卧久,在世此心稀。
听鹤向风立,捕鱼乘月归。
此君才不及,谬得侍彤闱。 -
171.《闲居遣怀十首》 唐·姚合
身外无徭役,开门百事闲。
倚松听唳鹤,策杖望秋山。
萍任连池绿,苔从匝地斑。
料无车马客,何必扫柴关。 -
172.《武功县中作三十首(一作武功县闲居)》 唐·姚合
县去帝城远,为官与隐齐。
马随山鹿放,鸡杂野禽栖。
绕舍惟藤架,侵阶是药畦。
更师嵇叔夜,不拟作书题。 -
173.《秋日闲居二首》 唐·姚合
九陌宅重重,何门怜此翁。
荒庭唯菊茂,幽径与山通。
落叶带衣上,闲云来酒中。
此心谁得见,林下鹿应同。 -
174.《买太湖石》 唐·姚合
我尝游太湖,爱石青嵯峨。
波澜取不得,自后长咨嗟。
奇哉卖石翁,不傍豪贵家。
负石听苦吟,虽贫亦来过。 -
175.《咏莺》 唐·姚合
春来深谷雪方消,莺别寒林傍翠条。
到处为怜烟景好,隔帘多爱语声娇。
不同蜀魄啼残月,唯逐天鸡转诘朝。
少妇听时思旧曲,玉楼从此动云韶。 -
176.《和刘补阙秋园寓兴之什十首》 唐·朱庆馀
闲园清气满,新兴日堪追。
隔水蝉鸣后,当檐雁过时。
雨馀槐穟重,霜近药苗衰。
不以朝簪贵,多将野客期。 -
177.《赠韩协律》 唐·朱庆馀
永日微吟在竹前,骨清唯爱漱寒泉。
门闲多有投文客,身病长无买药钱。
岭寺听猿频独宿,湖亭避宴动经年。
亲知尽怪疏荣禄,的是将心暗学禅。 -
178.《和刘补阙秋园寓兴六首》 唐·雍陶
水木夕阴冷,池塘秋意多。
庭风吹故叶,阶露净寒莎。
愁燕窥灯语,情人见月过。
砧声听已别,虫响复相和。 -
179.《望少华三首》 唐·杜牧
身随白日看将老,心与青云自有期。
今对晴峰无十里,世缘多累暗生悲。
文字波中去不还,物情初与是非闲。
时名竟是无端事,羞对灵山道爱山。
眼看云鹤不相随,何况尘中事作为。
好伴羽人深洞去,月前秋听玉参差。 -
180.《江村题壁》 唐·李商隐
沙岸竹森森,维艄听越禽。
数家同老寿,一径自阴深。
喜客尝留橘,应官说采金。
倾壶真得地,爱日静霜砧。