-
81.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
82.《杨柳枝寿杯词十八首》 唐·司空图
乐府翻来占太平,风光无处不含情。
千门万户喧歌吹,富贵人间只此声。
撼晚梳空不自持,与君同折上楼时。
春风还有常情处,系得人心免别离。 -
83.《悼范摅处士》 唐·李咸用
家在五云溪畔住,身游巫峡作闲人。
安车未至柴关外,片玉已藏坟土新。
虽有公卿闻姓字,惜无知己脱风尘。
到头积善成何事,天地茫茫秋又春。 -
84.《雪中寄殷道士》 唐·方干
大片纷纷小片轻,雨和风击更纵横。
园林入夜寒光动,窗户凌晨湿气生。
蔽野吞村飘未歇,摧巢压竹密无声。
山阴道士吟多兴,六出花边五字成。 -
85.《代秋扇词》 唐·郑谷
露入庭芜恨已深,热时天下是知音。
汗流浃背曾施力,气爽中宵便负心。
一片山溪从蠹损,数行文字任尘侵。
绿槐阴合清和后,不会何颜又见寻。 -
86.《闻砧(一作寄边衣)》 唐·裴说
深闺乍冷鉴开箧,玉箸微微湿红颊。
一阵霜风杀柳条,浓烟半夜成黄叶。
垂垂白练明如雪,独下闲阶转凄切。 -
87.《闻砧(一作寄边衣)》 唐·裴说
深闺乍冷鉴开箧,玉箸微微湿红颊。
一阵霜风杀柳条,浓烟半夜成黄叶。
垂垂白练明如雪,独下闲阶转凄切。 -
88.《冲虚观》 唐·胡宿
五粒青松护翠苔,石门岑寂断纤埃。
水浮花片知仙路,风递鸾声认啸台。
桐井晓寒千乳敛,茗园春嫩一旗开。
驰烟未勒山亭字,可是英灵许再来。 -
89.《古镜篇》 唐·陈陶
紫皇玉镜蟾蜍字,堕地千年光不死。
发匣身沈古井寒,悬台日照愁成水。
海户山窗几梳绾,菱花开落何人见。 -
90.《贯休应梦罗汉画歌(一作禅月大师歌)》 唐·欧阳炯
西岳高僧名贯休,孤情峭拔凌清秋。
天教水墨画罗汉,魁岸古容生笔头。
时捎大绢泥高壁,闭目焚香坐禅室。 -
91.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
92.《闻诵《法华经》歌》 唐·修雅
山色沈沈,松烟幂幂。
空林之下,盘陀之石。
石上有僧,结跏横膝。 -
93.《行路难》 唐·贯休
君不见山高海深人不测,古往今来转青碧。
浅近轻浮莫与交,地卑只解生荆棘。
谁道黄金如粪土,张耳陈馀断消息。 -
94.《送益公归旧居》 唐·齐己
旧隐终牵梦,春残结束归。
溪山无伴过,风雨有花飞。
片石留题字,孤潭照浣衣。
邻僧喜相接,扫径与开扉。 -
95.《秋夕书怀》 唐·齐己
凉多夜永拥山袍,片石闲欹不觉劳。
蟋蟀绕床无梦寐,梧桐满地有萧骚。
平生乐道心常切,五字逢人价合高。
破落西窗向残月,露声如雨滴蓬蒿。 -
96.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
97.《安公子》 宋·杜安世
又是春将半。
杏花零落闲庭院。
天气有时阴淡淡,绿杨轻软。
连画阁、绣帘半卷。 -
98.《诉衷情(三月八日仲存席上见吴家歌舞)》 宋·毛滂
花阴柳影映帘栊。
罗幕绣重重。
行云自随语燕,回雪趁惊鸿。
银字歇,玉杯空。
蕙烟中。
桃花髻暖,杏叶眉弯,一片春风。 -
99.《鹧鸪天》 宋·徐俯
七泽三湘碧草连。
洞庭江汉水如天。
朝廷若觅元真子,不在云边则酒边。
明月棹,夕阳船。 -
100.《番禺调笑》 宋·洪适
句队盖闻五岭分疆,说番禺之大府;一尊属客,见南伯之高情,摭遗事于前闻,度新词而屡舞。
宫商递奏,调笑入场。
羊仙黄木湾头声B278B278然。
碧云深处起非烟。