-
201.《黄山楼》 宋·刘黻
风生汐恶舟难去,独上危楼立暮云。
数片斜阳随处没,一声清磬隔江闻。
庙灵古木悬新纸,碑老苍苔补断文。
惭愧年丰官酒贱,往来人每乐醺醺。 -
202.《尹绿坡闲吟所》 宋·王镃
苔痕分路见人家,犬护篱根卧落花。
一片林塘诗境界,四时花果隐生涯。
锄山拣日春栽药,汲水和云夜煮茶。
耕录有文须点看,旋摇松露入原砂。 -
203.《归白石故庐》 宋·林景熙
四邻井灶出荒墟,独鹤归来认旧庐。
一迳苍苔供瘦策,半簪华发伴残书。
斜阳苍陌语初燕,新水池塘生细鱼。
小立春风邻寂寞,忽吹花片入襟裾。 -
204.《游城西故赵尚书果园与萧文明李士常陈玉汝潘》 明·李东阳
句入西园字字清,葛衣纱帽称闲行。
苔侵翠壁应全遍,果熟青林已暗生。
流水断堤人共远,片云孤鸟意俱轻。
闲官爱说山中话,为有归田录未成。
¤ -
205.《过长林书罗文恭公碑阴》 宋·艾性夫
人家落落堕荒丘,碑带苍苔独自留。
博陆脊梁浮日月,中郎铭笔法春秋。
一抔谁下寻坟马,片石今供砺角牛。
惟有斜阳閒照管,肯和鸦影上螭头。 -
206.《落梅》 宋·艾性夫
翠羽嘈嘈唤梦回,罗浮峰下小徘徊。
霜风昨夜卷晴雪,山路今朝无碧苔。
尚有瘦香供玉笛,不将余片点妆台。
少须鼎实明人眼,却带江南烟雨来。 -
207.《龟石》 宋·孔武仲
平川汹汹经南国,匹练横托半天碧。
洪澜巨浪之中央,忽见颓嵬太古石。
此石由来几许时,混元一气初开辟。
神功割破混沌胎,划落半空随霹雳。 -
208.《呈竹元珍》 宋·孔武仲
一室萧然傍禁城,尘埃不到旅怀清。
水流红片知花落,雨浥苍苔见笋生。
感物已怜春寂寞,辞家忆是岁峥嵘。
知君亦有淹留叹,归梦西随杜宇声。 -
209.《黎州山下有坡曰响地平黎州自孙兴公经始至今》 宋·戴表元
苍茫一片莓苔地,随意触来还有声。
定是战坑余箭戟,不然琴屋贮瓶罂。
名真过客多能记,迹古居人不敢耕。
孙叟有灵应索笑,赋成留比试鏦铮。 -
210.《治圃杂书二十首》 宋·方回
汲水洗青石,寘之盛酒樽。
身閒宜独坐,手冷喜时扪。
晓露黏花片,春苔蚀浪痕。
从吾已安稳,不复动云根。 -
211.《落梅》 宋·郭印
名园探梅时,粉苞才半开。
如逢姑射仙,偃蹇下瑶台。
孤洁自天赋,肯听东君媒。
别来今几日,雪片点苍苔。 -
212.《灯花》 宋·黄庚
发生元不假栽培,一点春从午夜回。
自喜结根依小草,不愁飞片点苍苔。
荧荧有豔蛾频扑,澹澹无香蝶不猜。
窗下敲棋烬落,更深约客不曾来。 -
213.《八月十六日后池上》 宋·李复
竹户深扃满迳苔,芙蓉落尽晓地开。
数番雨势随风去,一片秋光入座来。
已老林蝉余韵断,将归檐燕强飞回。
沙鸥时下知人意,近岸相亲眼不猜。 -
214.《闻复卿欲访诗以促之》 宋·丘葵
五年不见复卿回,有客传言卿欲来。
苔石生尘亲手扫,蓬门久闭令儿开。
苍波摇月银成片,白鹭巢松雪作堆。
料得城中无此景,速宜相就倒金樽。 -
215.《山斋》 宋·丘葵
草色苔痕挟雨骄,山齐一巷似渔樵。
三叉路口时时犊,一曲溪流片片桥。
风木参差泉上庙,烟帆来往海西潮。
飘然忽起云间想,白鹤高飞不可招。 -
216.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
路隔重湖,一尘不到。
片段白云,绵蛮幽鸟。
静倚石阑听,稳拂苔衣卧,此乐只应林下有,人间少。
衲僧家,眼里著得须弥山,耳里著得四大海,声色堆头,闲行闲坐,全身入荒草。 -
217.《石上种剑蒲其脊成矣非陶隐居所谓溪荪者耶》 宋·舒岳祥
昆山片玉天生润,雁荡移来手自栽。
禅客久亲清少病,山童勤拂净无埃。
叶端洒洒通心露,根畔疏疏引水苔。
必有事焉还勿助,此方端自养原来。 -
218.《梅花石吟》 宋·舒岳祥
梅花树下梅花石,花作玉玉妆石铁色。
黄筌粉本花光枝,风吹数片尤奇特。
何年处士横斜句,影落寒溪印苔碛。
又疑飞自罗浮来,花仟谪堕投苍璧。 -
219.《庵中有红山茶一株自腊月开至二月半为蕊尚无》 宋·舒岳祥
山茶一株红胜烛,旋落旋开相陆续。
朱霞散射晓城里晴,熠熠林光映幽谷。
雪中鸳鸯此朱砂杯,道人无情还悦目。
端正浓妆不逞妖,处女頩然在幽独。 -
220.《答无住和太初韵见寄》 宋·宋无
宝地人来少,柽阴自晚晴。
片云依石润,孤声出花清。
竹见分泉细,檀烟上颡轻。
勒铭留水寺,应供宿江城。