-
121.《庐州诗》 宋·张祁
平湖阻城南,长淮带城西。
壮哉金斗势,吴人筑合肥。
曹瞒狼顾地,苻秦又颠挤。
六飞驻吴会,重兵镇边陲。 -
122.《即事》 宋·赵若槸
可意黄鹂唤得醒,日移山影正当庭。
飞花忽趁春风过,点破苔痕一片青。 -
123.《云根石》 宋·郑国辅
轮囷一片出无心,未许苍苔久见侵。
六月旱田天不雨,愿将肤寸霈为霖。 -
124.《句》 宋·周林
殷红片片点苍苔。
-
125.《赋太湖石》 宋·朱复之
寂寂云根锁昼扉,绿痕春暖上苔衣。
飞来黄鸟忽相问,看了几年花片飞。 -
126.《相湖》 宋·朱升之
世路羊肠淹客游,尘缨来此濯清流。
半窗修竹翠含雨,一片澄湖冷清秋。
地僻莓苔侵石几,机忘鸥鹭近渔舟。
夜凉酒醒未能睡,诗句欲成搔白头。 -
127.《答无住和太初韵见寄》 元·宋元
宝地人来少,柽阴自晚晴。
片云依石润,孤磬出花清。
竹笕分泉细,檀烟上氎轻。
勒铭留水寺,应供宿江城。 -
128.《金陵社集诗(一十六人三十二首) 集鸡笼山》 明·陈仲溱
仲溱字惟秦,侯官人。
性拙直,寡言笑,与人交接,言辞少拂即掩耳而去。
诗苦求工,不惬意不止。
每出其诗示人,以手按纸,手颤口吟,人或诵其诗,口喃 -
129.《纟互云诗八首次韵》 明·程嘉燧
十夕闲窗歌笑声,绿苔行迹见尘生。
乱飞花片浑无赖,微露清光犹为明。
艳曲传来还共和,新图看去不多争。
遥知一水盈盈际,独怨春风隔送行。
¤ -
130.《斋中》 明·范景文
颇嫌多事是尊生,但得心闲近道情。
长与疏梅耐幽独,更教瘦鹤伴凄清。
扫花欲便亲苔坐,删竹当防碍月行。
片石颓然无位置,也同老懒畏经营。 -
131.《捣衣篇》 明·林世璧
西风白昼已漫漫,玉露凄清玉漏残。
冰簟银床秋弄色,翠帏罗幕夜生寒。
年年秋夜何萧索,几度芙蓉楚江落。
闺阁佳人团扇悲,关山戍客征衣薄。 -
132.《和矢庵来韵(二首)》 明·陆容
功名适意片云过,措大风情老未磨。
斗酒尽时谋妇得,小诗成后唤儿歌。
江湖萍散愁云隔,门巷苔深旧雨多。
高调数来吾已怯,春风花鸟奈愁何。 -
133.《游广东清远峡山寺》 明·逯昶
寂寂长林下,僧房锁碧苔。
树枝猿挂折,花片鸟衔来。
池溢流过水,炉存爇后灰。
赋诗殊未就,徙倚故迟回。 -
134.《春昼戏咏》 明·茅维
春昼阴阴度网窗,春愁极目荡春江。
不知何处吹花片,忽有余香到佛幢。
红药风翻娇第一,紫丁烟湿艳无双。
如侬自爱空林绿,绣遍苔钱带壁缸。 -
135.《冰雪窝》 明·全室宗泐
道人冰雪窝,岩栖称岑寂。
洞门白日阴,三径青苔色。
片云檐外生,落叶阶前积。
更深竽火红,昼静茶烟碧。
淡泊中自怡,安居无不适。
彼美西方人,时时劳念忆。 -
136.《骊山老妓行(补唐天宝遗事,戏效白乐天作)》 明·孙蕡
秋风杨柳凋金缕,冷露芙蓉落芳渚。
寒香晚色何所如,骊山唐姬教坊女。
蛾眉淡扫山远碧,蝉鬓半抛云乱吐。
时妆无复新妖娆,曩态犹存旧娇妩。 -
137.《己酉练圻寓舍咏雪》 明·王彝
青龙己酉丰稔叶,岁星一终旬日浃。
天容黄黄风氵疌々正好,云同八表不见叶。
漏促辰酉日车跲,目眩空花气屡慑。
冻指欲堕数蓂荚,股栗匪由冰上踏。 -
138.《石经山》 明·姚道衍
峨峨石经山,莲峰吐金碧。
秀气钟太题,胜概拟西域。
竺坟五千卷,华言百师译。
琬公惧变灭,铁笔苍苍石。 -
139.《独石行》 明·张佳胤
独石城南一片石,突兀霜空削如壁。
古松屈铁盘云根,紫翠千峰莽相射。
陆海俄翻滟滪堆,流沙直接昆仑脉。
奇标眼底不常见,谁其置之巨灵迹。 -
140.《春日杂兴(二首)》 明·周启
一片残红落紫苔,笙歌无梦到楼台。
溪山昼锁石桥断,山雨夜添春水来。
江上客扶归马醉,柳阴人唤打鱼回。
不知上苑花开否,无路行看羯鼓催。