-
141.《赋得河桥草色送高大归龙门》 明·周玄
江头微暄冰始开,河桥一夜春风来。
伤心宛似丛台下,青青草色青如苔。
二月三月青门道,积素浮光不堪扫。
酒幔烟中望却无,钓矶水畔看还好。 -
142.《结夏金坛之北园兼怀候铁庵》 明·紫柏大师
纳凉何必独夫容,水木清幽趣亦同。
世上共高肥马价,林间单放病僧慵。
苔痕鹤过偶成字,月影鱼吞不解空。
更忆澹虚亭上梦,寒云片片岭头逢。 -
143.《襄阳歌》 唐·李白
落日欲没岘山西,倒著接篱花下迷。
襄阳小儿齐拍手,拦街争唱白铜鞮。
傍人借问笑何事,笑杀山翁醉似泥。 -
144.《秋浦歌十七首》 唐·李白
其一
秋浦长似秋,萧条使人愁。
客愁不可度,行上东大楼。
正西望长安,下见江水流。 -
145.《无题七绝一首》 宋·苏轼
春风寂寂夜寥寥,一望苍苔雪影遥。
何处幽香飞几片,只宜月色带花飘。 -
146.《山居杂言》 宋·王安石
法和衣钵过南华,正叶传师萃一花。
胜地雾迷淮水石,望星人指楚天涯。
数千松倚西山老,七百僧悲去路赊。
一片苍苔涅盘石,至今缭遶白云遮。 -
147.《聞石湖海棠盛開亟携家過之三絶》 宋·范成大
東風花信十分開,細意留連待我來。
開過十分風不動,更無一片點蒼苔。 -
148.《秋思》 宋·陆游
十日秋阴满径苔,蓬门那有客敲推。
水边丹叶已如许,篱下黄花犹未开。
空见游僧衡岳去,难逢新雁杜陵来。
溪云一片闲舒卷,恋著渔矶不肯回。 -
149.《野兴》 宋·陆游
扫尽红麈闭是非,舍傍好在旧苔矶。
壶中春色松肪酒,江上秋风槲叶衣。
一片共知云偶出,千年谁识鹤重归?勿言野外无供给,雪後连山药草肥。 -
150.《新辟小园》 宋·陆游
人生如意每难全,草草园池却自然。
世事已抛高枕外,春风常在短筇前。
堕空花片纷红雨,遍地苔痕长绿钱。
酒户渐增诗兴在,天容此老剩狂颠。 -
151.《东轩》 宋·陆游
榴花零落满苍苔,薝卜忘忧亦已开。
湖海片帆先已具,少安无躁待秋来。 -
152.《自九里平水至云门陶山历龙瑞禹祠而归凡四日》 宋·陆游
我来恰值暮春初,昼漏微长小雨余。
苔蚀秦碑亡旧刻,龙归禹穴护遗书。
燕巢已垒泥犹湿,花片虽残叶尚疏。
到处不妨俱可乐,诗人为底爱吾庐? -
153.《自九里平水至云门陶山历龙瑞禹祠而归凡四日》 宋·陆游
点点桃花糁绿苔,入门倚杖意悠哉!数声茶饭斋初散,一片溪云雨欲来。
老宿龙锺嗟独在,高松磊砢忆新栽。
世间万事俱难料,未死重游更几回? -
154.《故蜀别苑在成都西南十五六里梅至多有两大树》 宋·陆游
昔年曾赋西郊梅,茫茫去日如飞埃。
即今衰病百事嬾,陈迹未忘犹一来。
蜀王故苑犁已遍,散落尚有千雪堆。
珠楼玉殿一梦破,烟芜牧笛遗民哀。 -
155.《渔家》 宋·陆游
江上渔家水蘸扉,闲云片片傍苔矶。
钓收鹭下虚舟立,桥断僧寻别径归。
海近冈峦多迤逦,天寒雾雨正霏微。
羊裘老作桐江叟,点检初心幸未违。 -
156.《忆梅》 宋·陆游
护惜常愁满树开,况无一片在苍苔。
眼高嬾为凡花醉,肠断惊闻暮角哀。
写向素绡时拂拭,移来幽圃自栽培。
论心竟是明年事,输与酴醾在酒杯。 -
157.《雪中登净远亭四首》 宋·杨万里
数片初飞点砌苔,须臾不觉玉千堆。
去年无雪非无雪,留作今年一并来。 -
158.《道傍小桃》 宋·杨万里
吹尽残桃无可残,也无地上落花痕。
独行寻到青苔处,拾得嫣红一片看。 -
159.《南溪细陂》 宋·杨万里
仙家有药世无比,能乾水银作银子。
老夫却把水晶环,熔作南溪一溪水。
闲随稚子作儿嬉,金沙玉砾磊细陂。
水从陂上泻涧底,椎碎水晶声满耳。
忽然流下片苍苔,一朵碧云影千里。 -
160.《马祖岩》 宋·文天祥
曾将飞锡破苔痕,一片云根锁洞门。
出外人家山下路,石头心事付无言。