-
1.《雪中以独钓寒江雪分韵得独字》 宋·韩元吉
常年待三白,此语未免俗。
谁言岁将徂,一雪自云足。
魃妖与疠鬼,不待巫茢逐。
初喜没马足,还惊上牛目。
三日雪不休,冰澌被茆屋。
我贫固无事,尚赋一囊粟。
长饥望年登,政恐麦不宿。 -
2.《奉同邻几对》 宋·韩维
时律迎阳近,天云带雪低。
欲飞含气象,忽散失端倪。
绛阙明先曙,清衢冻不泥。
休祥占岁序,佳气动烝黎。 -
3.《暇日小园散病,将种秋菜,督勒耕牛,兼书触目》 唐·杜甫
不爱入州府,畏人嫌我真。
及乎归茅宇,旁舍未曾嗔。
老病忌拘束,应接丧精神。
江村意自放,林木心所欣。 -
4.《和牛相公题姑苏所寄太湖石兼寄李苏州》 唐·刘禹锡
震泽生奇石,沉潜得地灵。
初辞水府出,犹带龙宫腥。
发自江湖国,来荣卿相庭。
从风夏云势,上汉古查形。 -
5.《奉酬淮南牛相公思黯见寄二十四韵(每对双关分叙两意)》 唐·白居易
白老忘机客,牛公济世贤。
鸥栖心恋水,鹏举翅摩天。
累就优闲秩,连操造化权。
贫司甚萧洒,荣路自喧阗。 -
6.《庖丁解牛》 先秦·庄周
吾生也有涯,而知也无涯 。
以有涯随无涯,殆已!已而为知者,殆而已矣!为善无近名,为恶无近刑。
缘督以为经,可以保身,可以全生,可以养亲,可以尽年。
庖丁为文惠君解牛,手之所触,肩之所倚,足之所履,膝之所踦,砉然向然,奏刀騞然,莫不中音。 -
7.《次韵文夫兄病目新起》 宋·王淹
胸中眸子坦何疑,不见妖蟇叹月诗。
牛背神光元我在,虎头墨妙敢吾欺。
竞看投杖行成矩,会起弯弨满中规。
可惜平生忧国泪,眼明犹及见清时。 -
8.《侨寄山居霍然几月凡见之於目闻之於耳者辄缀》 宋·王志道
羃羃黄云麦垅秋,牧童横笛倒骑牛。
百爹饲养痢葫芦扇,持向田头蔽日头。 -
9.《陈老画牛》 宋·赵汝绩
老融弃发逃于禅,胸藏丘壑身林泉。
时拈寸草幻墨汁,惨淡咫尺生风烟。
尤工画牛古绝比,不特形似真神全。
平生知己一攻愧,惜墨如命诗犹传。 -
10.《病目杂言》 明·石珝
抱病疏棂下,经秋又及春。
色沿衰绖惨,愁入鬓华新。
地僻艰医药,身微听鬼神。
苍旻果无意,长作饭牛人。