-
141.《武昌铜剑歌》 宋·苏轼
雨余江清风卷沙,雷公蹑云捕黄蛇。
蛇行空中如枉矢,电光煜煜烧蛇尾。
或投以块铿有声,雷飞上天蛇入水。
水上青山如削铁,神物欲出山自裂。 -
142.《武昌铜剑歌(并叙)》 宋·苏轼
供奉官郑文,尝官于武昌。
江岸裂,出古铜剑,文得之以遗余。
冶铸精巧,非锻冶所成者。
雨余江清风卷沙,雷公蹑云捕黄蛇。 -
143.《次韵致政张朝奉仍招晚饮》 宋·苏轼
扫白非黄精,轻身岂胡麻。
怪君仁而寿,未觉生有涯。
曾经丹化米,亲授枣如瓜。
云蒸作雾楷,火灭噀雨巴。 -
144.《次韵和致仕陈相公除夜》 宋·晏殊
從来岁除咏,托讽情非一。
公在维师年,久谐归政逸。
辛盘具芳郁,柏酒澄嘉栗。
犹厌贺车烦,晨门效圭荜。 -
145.《秋怀诗十一首》 唐·韩愈
窗前两好树,众叶光薿薿。
秋风一拂披,策策鸣不已。
微灯照空床,夜半偏入耳。
愁忧无端来,感叹成坐起。 -
146.《陈仲思、陈席珍、李静翁、周直夫、郑梦授追》 宋·范成大
相送不忍别,更行一程路。
情知不可留,犹胜轻别去。
二陈拱连璧,僊李瑚琏具,周子隽拔俗,郑子秀风度。 -
147.《曾子固哀词》 宋·秦观
皇受命而熙洽兮,实千祀而一时。
协气郁而四塞兮,与盛德其俱升。
麟凤出而帝午兮,犹氤氲而扶舆。
笃生我公兮,以文章为世师。 -
148.《幽居》 宋·陆游
练褐藤冠物外装,下帘留住欲残香。
潇湘客过夸渔具,灊皖僧来说药方。
诗未遽衰犹跌宕,书虽小退亦轩昂。
不绿厌静寻幽事,老去无如白日长。 -
149.《自嘲》 宋·陆游
身见绍兴初改元,百罹敢料至今存。
生涯破碎余龙具,学问荒唐守兔园。
独立未除还笏气,余生犹待阖棺论。
北窗灯暗霜风恶,且置孤愁近酒樽。 -
150.《春游》 宋·陆游
平生乐行役,不耐常闭户。
今朝新雨霁,一笑整巾屦。
青猿导幽蹊,春草伴微步。
虽云尊酒薄,蔬果亦略具。 -
151.《幽居记今昔事十首以诗书从宿好林园无俗情为》 宋·陆游
客舟挂烟帆,千里过楚都,七泽渺无际,大不数具区。
浪翻出长蛟,云拆浮天吴,峨峨来如山,碎船不须臾。
江行幸已尽,三峡尤畏途,槎牙人(左雨右差)瓮,小失即见屠。
叩头祷鬼神,已脱犹号呼。
愿君勤自励,忧患何时无? -
152.《幽居夏日》 宋·陆游
茅舍参差烟霭中,超然高兴与谁同?形骸已与流年老,诗句犹争造物功。
子母瓜新间尊俎,公孙竹长映帘栊。
日长愈觉闲无事,隐具成书又一通。 -
153.《农家叹》 宋·陆游
有山皆种麦,有水皆种秔。
牛领疮见骨,叱叱犹夜耕。
竭力事本业,所愿乐太平。
门前谁剥啄,县吏徵租声。 -
154.《雨雪兼旬有赋》 宋·陆游
冬温思雨雪,稍久已复厌;祁寒人怨咨,千载语犹验。
人心自无常,天命本不僭。
积阴势已极,浮云会当歛。
山花红酣酣,溪水绿灩灩;短篷倘可具,与子东入剡。 -
155.《对镜》 宋·陆游
镜中衰颜失敷腴,绿鬓已作霜蓬枯,两肩耸耸似山字,曳杖更有蛮童扶。
自惊何以致此老,亟欲修敬问起居;徐徐熟视乃大笑,但记昔我忘今吾。
今吾虽惫颇神王,飞可正可折简呼;远游纵未从溪父,醉眼犹能隘具区。 -
156.《甲午十一月十三夜梦右臂踊出一小剑长八九寸》 宋·陆游
少年学剑白猿翁,曾破浮生十岁功。
玉具拄颐谁复许,蒯缑弹铗老犹穷。
床头忽觉蛟龙吼,天上方惊牛斗空。
此梦怪奇君记取,佩刀犹得世三公。 -
157.《今年立冬後菊方盛开小饮》 宋·陆游
胡床移就菊花畦,饮具酸寒手自携。
野实似丹仍似漆,村醪如蜜复如齑。
传芳那解烹羊脚,破戒犹惭擘蟹脐。
一醉又驱黄犊出,冬晴正要饱耕犁。 -
158.《丁未除夕前二日休假感怀》 宋·陆游
挂冠神武莫踌躇,家具何妨载鹿车。
怨谤相乘真市虎,技能已尽似黔驴。
黄金散後犹耽酒,白发生来更爱书。
新岁定寻林下约,一觞一咏未成疏。 -
159.《下元日五更诣天庆观宝林寺》 宋·陆游
朝罢琳宫谒宝坊,强扶衰疾具簪裳。
拥裘假寐篮舆稳,夹道吹烟桦炬香。
楼外晓星犹磊落,山头初日已苍凉。
鸣驺应有高人笑,五斗驱君早夜忙。 -
160.《赠洞微山人》 宋·陆游
我年六十四,获谴输鬼薪,束书出东门,挥手谢国人,笑指身上衣,不复染京麈。
时有一老翁,祝我当自珍,却後十五年,迎君浙江滨。
我笑语是翁,岂说他生身?事果不可知,邂逅如隔辰。
鹤发无余鬒,鹑衣仍苦贫。