-
1.《庚寅乙未犹泊大雷口》 宋·黄庭坚
广原嘷终风,发怒土囊口。
万艘萍无根,乃知积水厚。
龙鳞火荧荧,鞭笞雷霆走。
公私连樯休,森如束春韭。 -
2.《客有写真者见予因以三诗赠之》 宋·李师中
嗟予少也贱,到老尚无功。
方寸浮名外,流外两鬓中。
对镜犹惭愧,图写若为容。 -
3.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
4.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
5.《孟夫子生生亭赋》 唐·卢仝
玉川子沿孟冬之寒流兮,辍棹上登生生亭。
夫子何之兮,面逐云没兮南行。
百川注海而心不写兮,落日千里凝寒精。 -
6.《赠段万顷》 宋·晁补之
美人窈窕家南国,可与副笄亲黍稷。
平生寂莫凤将雏,惭愧木桃犹报璧。
石城三桨为谁催,万里清江凌不测。
王门酒肉傲胜诡,岂有邹阳仍下客。 -
7.《杜倅再示前韵继这二首》 宋·王洋
惭愧诗筒数往回,自嫌局促困驽材。
尘踪已挂旧官壁,妙语犹随新雨来。
好客共谋良夜醉,养花长得四时开。
知君客里犹行乐,端为襟怀不染埃。 -
8.《相和歌辞·长门怨二首》 唐·高蟾
天上何劳万古春,君前谁是百年人。
魂销尚愧金炉烬,思起犹惭玉辇尘。
烟翠薄情攀不得,星芒浮艳采无因。 -
9.《醉后狂言,酬赠萧、殷二协律》 唐·白居易
馀杭邑客多羁贫,其间甚者萧与殷。
天寒身上犹衣葛,日高甑中未拂尘。
江城山寺十一月,北风吹沙雪纷纷。 -
10.《新秋病起》 唐·白居易
一叶落梧桐,年光半又空。
秋多上阶日,凉足入怀风。
病瘦形如鹤,愁焦鬓似蓬。
损心诗思里,伐性酒狂中。
华盖何曾惜,金丹不致功。
犹须自惭愧,得作白头翁。 -
11.《履道居三首》 唐·白居易
莫嫌地窄林亭小,莫厌贫家活计微。
大有高门锁宽宅,主人到老不曾归。
东里素帷犹未彻,南邻丹旐又新悬。
衡门蜗舍自惭愧,收得身来已五年。
世事平分众所知,何尝苦乐不相随。
唯馀耽酒狂歌客,只有乐时无苦时。 -
12.《病中诗十五首·病中五绝句》 唐·白居易
世间生老病相随,此事心中久自知。
今日行年将七十,犹须惭愧病来迟。
方寸成灰鬓作丝,假如强健亦何为。
家无忧累身无事,正是安闲好病时。 -
13.《和张希复咏宣律和尚袈裟》 唐·段成式
南山披时寒夜中,一角不动毗岚风。
何人见此生惭愧,断续犹应护得龙。 -
14.《长门怨》 唐·高蟾
天上何劳万古春,君前谁是百年人。
魂销尚愧金炉烬,思起犹惭玉辇尘。
烟翠薄情攀不得,星茫浮艳采无因。
可怜明镜来相向,何似恩光朝夕新。 -
15.《春尽》 唐·韩偓
惜春连日醉昏昏,醒后衣裳见酒痕。
细水浮花归别涧,断云含雨入孤村。
人闲易有芳时恨,地迥难招自古魂。
惭愧流莺相厚意,清晨犹为到西园。 -
16.《斑竹》 唐·无名氏
浓绿疏茎绕湘水,春风抽出蛟龙尾。
色抱霜花粉黛光,枝撑蜀锦红霞起。
交戛敲欹无俗声,满林风曳刀枪横。 -
17.《木兰花慢(癸卯生日)》 宋·刘克庄
病翁将耳顺,牙齿落、鬓毛疏。
也惭愧君恩,放还田舍,免诣公车。
儿时某丘某水,到如今、老矣可樵渔。
宝马华轩无分,蹇驴破帽如初。 -
18.《卧病旬日未己闲书所感》 清·黄宗羲
此地那堪再度年,此身惭愧在灯前。
梦中失哭儿呼我,天末招魂鸟降筵。
好友多从忠节传,人情不尽绝交篇。
于今屈指几回死,未死犹然被病眠。 -
19.《茌平县西门邮亭废圃中有花名玉珑瑽枝叶与琼》 元·王蒙
何年碧海会琼仙,云制衣裳雪作钿。
醉锁素虬缠宝树,闲骑白凤下瑶天。
鹤林寺废空流水,后土祠荒起暮烟。
惭愧邮亭一株雪,春风犹得路人怜。 -
20.《无题》 宋·陈杰
口语甘时心犹异,中边甜处味方宜。
诗情合荐东坡老,惭愧当年蜜荔枝。