-
241.《和袭美馆娃宫怀古五绝》 唐·陆龟蒙
三千虽衣水犀珠,半夜夫差国暗屠。
犹有八人皆二八,独教西子占亡吴。
一宫花渚漾涟漪,俀堕鸦鬟出茧眉。
可料座中歌舞袖,便将残节拂降旗。 -
242.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
243.《和袭美馆娃宫怀古五绝》 唐·陆龟蒙
三千虽衣水犀珠,半夜夫差国暗屠。
犹有八人皆二八,独教西子占亡吴。
一宫花渚漾涟漪,俀堕鸦鬟出茧眉。
可料座中歌舞袖,便将残节拂降旗。 -
244.《和皮日休悼鹤》 唐·魏朴
直欲裁诗问杳冥,岂教灵化亦浮生。
风林月动疑留魄,沙岛香愁似蕴情。
雪骨夜封苍藓冷,练衣寒在碧塘轻。 -
245.《放龟二首》 唐·司空图
却为多知自不灵,今朝教汝卜长生。
若求深处无深处,只有依人会有情。
世外犹迷不死庭,人间莫恃自无营。
本期沧海堪投迹,却向朱门待放生。 -
246.《小游仙诗九十八首》 唐·曹唐
玉箫金瑟发商声,桑叶枯干海水清。
净扫蓬莱山下路,略邀王母话长生。
上元元日豁明堂,五帝望空拜玉皇。
万树琪花千圃药,心知不敢辄形相。 -
247.《巫山高》 唐·李咸用
通蜀连秦山十二,中有妖灵会人意。
斗艳传情世不知,楚王魂梦春风里。
雨态云容多似是,色荒见物皆成媚。 -
248.《庐山》 唐·李咸用
非岳不言岳,此山通岳言。
高人居乱世,几处满前轩。
秀作神仙宅,灵为风雨根。
馀阴铺楚甸,一柱表吴门。 -
249.《赠美人四首》 唐·方干
直缘多艺用心劳,心路玲珑格调高。
舞袖低徊真蛱蝶,朱唇深浅假樱桃。
粉胸半掩疑晴雪,醉眼斜回小样刀。 -
250.《题故人废宅二首》 唐·方干
举目凄凉入破门,鲛人一饭尚知恩。
闲花旧识犹含笑,怪石无情更不言。
樵叟和巢伐桃李,牧童兼草踏兰荪。 -
251.《项洙处士画水墨钓台》 唐·方干
画石画松无两般,犹嫌瀑布画声难。
虽云智惠生灵府,要且功夫在笔端。
泼处便连阴洞黑,添来先向朽枝干。
我家曾寄双台下,往往开图尽日看。 -
252.《题澄圣塔院上方》 唐·方干
地灵直是饶风雨,杉桧老于云雨间。
只讶窗中常见海,方知砌下更多山。
远泉势曲犹须引,野果枝低可要攀。
若把重门谕玄寂,何妨善闭却无关。 -
253.《后土庙》 唐·罗隐
四海兵戈尚未宁,始于云外学仪形。
九天玄女犹无圣,后土夫人岂有灵。
一带好云侵鬓绿,两层危岫拂眉青。
韦郎年少知何在,端坐思量太白经。 -
254.《秋日泊平望驿寄太常裴郎中》 唐·罗隐
蘋洲重到杳难期,西倚邮亭忆往时。
北海尊中常有酒,东阳楼上岂无诗。
地清每负生灵望,官重方升礼乐司。
闻说江南旧歌曲,至今犹自唱吴姬。 -
255.《息夫人庙》 唐·罗隐
百雉摧残连野青,庙门犹见昔朝廷。
一生虽抱楚王恨,千载终为息地灵。
虫网翠环终缥缈,风吹宝瑟助微冥。
玉颜浑似羞来客,依旧无言照画屏。 -
256.《送前南昌崔令替任映摄新城县(一作崔令映替任)》 唐·罗隐
五年苛政甚虫螟,深喜夫君已戴星。
大族不唯专礼乐,上才终是惜生灵。
亦知单父琴犹在,莫厌东归酒未醒。
二月春风何处好,亚夫营畔柳青青。 -
257.《巫山高》 唐·罗隐
下压重泉上千仞,香云结梦西风紧。
纵有精灵得往来,狖轭鼯轩亦颠陨。
岚光双双雷隐隐,愁为衣裳恨为鬓。 -
258.《邓表山》 唐·郑启
白日三清此上时,观开山下彩云飞。
仙坛丹灶灵犹在,鹤驾清朝去不归。
晋末几迁陵谷改,尘中空换子孙非。
松花落尽无消息,半夜疏钟彻翠微。 -
259.《游阳明洞呈王理得诸君》 唐·唐彦谦
禹穴苍茫不可探,人传灵笈锁烟岚。
初晴鹤点青边嶂,欲雨龙移黑处潭。
北半斋坛天寂寂,东风仙洞草毵毵。
堪怜尹叟非关吏,犹向江南逐老聃。 -
260.《游阳明洞呈王理得诸君》 唐·唐彦谦
禹穴苍茫不可探,人传灵笈锁烟岚。
初晴鹤点青边嶂,欲雨龙移黑处潭。
北半斋坛天寂寂,东风仙洞草毵毵。
堪怜尹叟非关吏,犹向江南逐老聃。