-
201.《同李汉臣赋陈道人茶匕诗》 宋·吴则礼
诸方妙手嗟谁何,旧闻江东卜头陀。
即今世上称绝伦,只数钱塘陈道人。
宣和日试龙焙香,独以胜韵媚君王。
平生底处虀盐眼,饱识斓斑翰林碗。 -
202.《戏作简朱天球》 宋·吴则礼
江头雪花一尺围,不妨屋角梅垂垂。
江头三日浪簸船,不妨老子被底眠。
权奇突兀众所嗔,大是个中英特人。
何曾论渠破与堕,余生且办担板过。 -
203.《和德美韩吏部笋诗》 宋·张栻
箨龙春雨后,得势类乘轩。
骤长宁嫌速,骈生讵厌烦。
错连非异族,苍老见玄孙。
色并蒲葵扇,香侵老瓦盆。 -
204.《绿净轩》 宋·郑刚中
我创新轩不费钱,小将屋壁敞东偏。
谁留止水涵千丈,今为陈人洗万缘。
树近直疑蓝作幕,月明方见玉为天。
个中岂敢容凡客,独与清风泛酒船。 -
205.《盗焚浦江龙德寺经藏与卷轴化为玉诸葛亮公谈》 宋·郑刚中
盗火陈兰若,一燎无馀屋。
独此龙宫书,入火变为玉。
琤然断甓中,幖帙犹可目。
众谓有哲匠,秘愿发心腹。 -
206.《简单令》 宋·胡寅
十月絺无斁,中冬木尚荣。
原为寒玉佩,思灌阆风清。
之子牛刀暇,寻余兔径行。
已携从事至,旋觉大庖盈。 -
207.《和陈国佐亦爱堂韵》 宋·吴芾
纷纷当世士,尽道休官去。
有堕尘网中,谁能复回顾。
重为轩冕惑,一念遂差互。
要当发深省,悟此形皆寓。 -
208.《予与王瞻叔韩通一林梅卿余知默徐彦才六人皆》 宋·吴芾
同庚非不多,达者能有几。
七十二年间,六人而已矣。
其四迹已陈,止予二人尔。
今朝闻讣音,其一又不起。 -
209.《病后戏赠同官蒋子权》 宋·王之望
吾衰谬养生,任运常坦坦。
每婴相如病,渐作叔夜懒。
昨因触大暑,留势在鬲脘。
医师戒饮酒,所嗜不可断。 -
210.《赋寿康海棠》 宋·李流谦
何许园林春最酽,海棠万万千千点。
不应惟是锦织成,正恐更将猩血染。
未开半豆已欲滴,烂吐一庭尤潋滟。
窥月洗雨俱可玩,抹雾横烟猝难掩。 -
211.《秋日遣兴二首》 宋·李洪
倦憎秋暑炽,閒喜雨馀清。
个个萤相照,娟娟月独明。
湿蜗粘壁死,寒草上阶生。
吟咏徒愁思,呜咽不得平。 -
212.《探春令·雕墙风定》 宋·赵长卿
雕墙风定,绮窗烛灺,沈吟独坐。
料雪霜深处,司花神女,暗里焚百和。
恼人一阵香初过。
把清愁薰破。
更那堪得,冰姿玉貌,痛与惜则个。 -
213.《闰月二日雨三日复雨寄斯远三首》 宋·赵蕃
无人南涧游,老我北窗卧。
雨为洗炎蒸,身成起颓情。
幽花曜丛丛,新竹排个个。
是中有途诗,独唱谁其和。
怀君固非远,念我当数过。
蝉噪晚声清,萤飞新月破。 -
214.《检校竹隐竹数三首》 宋·赵蕃
钱多论以屋,畜多论以谷。
我独何为者,个个数修竹。
竹个虽不多,是亦我所欲。
于以盗之防,盗防宁此足。 -
215.《放歌行》 宋·汪莘
口中吐佛子,腰间出神仙。
眉心红日大如钱,脑宫诵经声泠然。
瞿昙黄老去我久,可使举世终无传。
天亦若忌我,我自梦裹知其天。 -
216.《首春课湖庄种植》 宋·曹彦约
买橘求杉答履端,尚虞霜雪重庶阑。
桃蹊上下全锄麦,梅岭中边杂艺兰。
钜竹栽成千百个,野花留取两三般。
生平只有田园乐,昼短还须秉独看。 -
217.《广文出新意得梅之全花实根叶谱入秀句辄效反》 宋·郑清之
东风不借半分力,老树丝窠罥寒织。
虚枝生白独也正,夜气归根吹以息。
个中洒洒无一尘,无眼界至无意识。
居然暗发定慧香,不取诸相了空色。 -
218.《次韵七首》 宋·苏泂
步蹇堪扶杖,头童欲罢簪。
渚云秋澹泊,庭树晚萧森。
秀颖垂千亩,遥青出寸岑。
本来关个事,而独可人心。 -
219.《和致政林存斋稚圭》 宋·王迈
东邻南极老人星,音吐洪亮眼晶荧。
诸郎个个佳宁馨,长者早占千佛经。
仲季锐如刃发硎,三珠粲烂照户庭。
老人散策傲郊坰,健笔哦诗惊六丁, -
220.《丙辰病起示儿》 宋·阳枋
采薪背夏见书云,世我相遗思转清。
识别个阴消又长,喜些真火息还生。
百年好梦黄粱短,一片间心白鹤轻。
独拥寒衾长不寐,听吹梅角动江城。