-
1.《怀诸葛珏二首》 唐·贯休
诸葛子作者,诗曾我细看。
出山因觅孟,踏雪去寻韩。
谬独哭不错,常流饮实难。
知音知便了,归去旧江干。 -
2.《怀诸葛珏二首》 唐·贯休
诸葛子作者,诗曾我细看。
出山因觅孟,踏雪去寻韩。
谬独哭不错,常流饮实难。
知音知便了,归去旧江干。 -
3.《行妇怨次李编校韵》 宋·戴表元
赤城岩邑今穷边,路傍死者相枕眠。
惟余妇女收不杀,马上娉婷多少年。
蓬头垢面谁氏子,放声独哭哀闻天。
传闻门阀甚辉赫,谁家避匿山南巅。 -
4.《和姚令公哭李尚书乂》 唐·张九龄
贵贱虽殊等,平生窃下风。
云泥势已绝,山海纳还通。
忽叹登龙者,翻将吊鹤同。
琴诗犹可托,剑履独成空。 -
5.《哭蒋詹事俨》 唐·崔融1
江上有长离,从容盛羽仪。
一鸣百兽舞,一举群鸟随。
应我圣明代,巢君阿阁垂。
钩陈侍帷扆,环卫奉旌麾。 -
6.《哭仆射鄂公杨再思》 唐·李乂
端揆凝邦绩,台阶阐国猷。
方崇大厦栋,忽逝巨川舟。
白日铭安在,清风颂独留。
死生恩命毕,零落掩山丘。 -
7.《哭道士刘无得》 唐·沈佺期
闻有玄都客,成仙不易祈。
蓬莱向清浅,桃杏欲芳菲。
缩地黄泉出,升天白日飞。
少微星夜落,高掌露朝晞。 -
8.《过沈居士山居哭之》 唐·王维
杨朱来此哭,桑扈返于真。
独自成千古,依然旧四邻。
闲檐喧鸟鹊,故榻满埃尘。
曙月孤莺啭,空山五柳春。 -
9.《哭祖六自虚(时年十八)》 唐·王维
否极尝闻泰,嗟君独不然。
悯凶才稚齿,羸疾主中年。
馀力文章秀,生知礼乐全。
翰留天帐览,词入帝宫传。 -
10.《哭魏兼遂》 唐·刘长卿
古今俱此去,修短竟谁分。
樽酒空如在,弦琴肯重闻。
一门同逝水,万事共浮云。
旧馆何人宅,空山远客坟。