-
1.《独意》 宋·陆游
酒似交情薄,愁随夜漏长。
常贫且撑拄,多病不禁当。
偶读书终卷,闲临帖数行。
翻怜市朝客,扰扰为谁忙? -
2.《古意呈补阙乔知之/古意/独不见》 唐·沈佺期
卢家少妇郁金堂,海燕双栖玳瑁梁。
九月寒砧催木叶,十年征戍忆辽阳。
白狼河北音书断,丹凤城南秋夜长。
谁谓含愁独不见,更教明月照流黄。 -
3.《燕堂独坐意象殊愦愦起登子城作此诗》 宋·陆游
睡魔困衰翁,白日坐兀兀;忽然振衣起,目了尚如鹘。
凭高望中原,佳气未消歇,逆贼稽大刑,痛愤深至骨。
新霜下昌陵,草有胡马齕,羽林百万士,何日闻北伐?贱臣官有守,不敢叫行阙。
梦中涉黄河,太行高硉矹。 -
4.《六日云重有雪意独酌》 宋·陆游
遍游薮泽一渔舠,尽历风霜只縕袍。
天为念贫偏与健,人因见嬾误称高。
地连海澨涛声近,云冒山椒雪意豪。
偶得名樽当痛饮,凉州那得直蒲萄。 -
5.《近作小池颇有野意日晚临流吟柳浑独不见慨然》 宋·晁说之
无波枉陼若堪凭,白露青苹更可陵。
过尽秋风独不见,此时肠断柳吴兴。 -
6.《文领相仍意虑烦浊聊携野策独访山园因睹霜柏》 宋·文同
昨日梅开饮公酒,今朝梅谢念公诗。
眼前光景急如水,案上簿书棼若丝。
且试辍忙来此地,可怜遗恨满残枝。
西园想已成青实,敢问调羹去几时。 -
7.《登独秀台和徐意一韵》 宋·李曾伯
老树凭高看,幽禽向静听。
霜轻冬意薄,日正午阴停。
榻侧从他鼾,江头自独醒。
居然山是似,环雇等繁星。 -
8.《疑独学录屡过仆言诗又遗以成编盖区区每有意》 宋·袁说友
初闻富经术,颇复事风骚。
作者意不尽,斯人才已高。
大编来警策,短发对爬搔。
好语远相避,独怜曾几遭。