-
1.《过子美草堂》 宋·马俌
栖迟九月锦水行,独过草堂西出城。
村树苒苒秋照白,水花漪漪江水明。
溪边三重结茅屋,松萝翳羽晚雨清。
往来沽酒且有客,胡为奔走不地停。 -
2.《次幽独君韵》 唐·陆龟蒙
灵气独不死,尚能成绮文。
如何孤窆里,犹自读三坟。
落日送万古,秋声含七哀。
枯株不萧瑟,枝干虚崔嵬。 -
3.《秋夜独坐/冬夜书怀》 唐·王维
独坐悲双鬓,空堂欲二更。
雨中山果落,灯下草虫鸣。
白发终难变,黄金不可成。
欲知除老病,唯有学无生。 -
4.《白头吟》 唐·李白
锦水东北流,波荡双鸳鸯。
雄巢汉宫树,雌弄秦草芳。
宁同万死碎绮翼,不忍云间两分张。
此时阿娇正娇妒,独坐长门愁日暮。 -
5.《山斋独坐赠薛内史》 隋代·杨素
居山四望阻,风云竟朝夕。
深溪横古树,空岩卧幽石。
日出远岫明,鸟散空林寂。
兰庭动幽气,竹室生虚白。 -
6.《和子由记园中草木十一首》 宋·苏轼
煌煌帝王都,赫赫走群彦。
嗟汝独何为,闭门观物变。
微物岂足观,汝独观不倦。
牵牛与葵蓼,采摘入诗卷。 -
7.《独不见》 唐·李白
白马谁家子,黄龙边塞儿。
天山三丈雪,岂是远行时。
春蕙忽秋草,莎鸡鸣西池。
风摧寒棕响,月入霜闺悲。
忆与君别年,种桃齐蛾眉。
桃今百馀尺,花落成枯枝。
终然独不见,流泪空自知。 -
8.《骊山老妓行(补唐天宝遗事,戏效白乐天作)》 明·孙蕡
秋风杨柳凋金缕,冷露芙蓉落芳渚。
寒香晚色何所如,骊山唐姬教坊女。
蛾眉淡扫山远碧,蝉鬓半抛云乱吐。
时妆无复新妖娆,曩态犹存旧娇妩。 -
9.《与独孤穆冥会诗》 唐·临淄县主
江都昔丧乱,阙下多构兵。
豺虎恣吞噬,干戈日纵横。
逆徒自外至,半夜开重城。
膏血浸宫殿,刀枪倚檐楹。 -
10.《相和歌辞·白头吟二首》 唐·李白
锦水东北流,波荡双鸳鸯。
雄巢汉宫树,雌弄秦草芳。
宁同万死碎绮翼,不忍云间两分张。
此时阿娇正娇妒, -
11.《早发》 唐·罗邺
一点灯残鲁酒醒,已携孤剑事离程。
愁看飞雪闻鸡唱,独向长空背雁行。
白草近关微有路,浊河连底冻无声。
此中来往本迢递,况是驱羸客塞城。 -
12.《从军行二首》 唐·王昌龄
向夕临大荒,朔风轸归虑。
平沙万里馀,飞鸟宿何处。
虏骑猎长原,翩翩傍河去。
边声摇白草,海气生黄雾。 -
13.《长安秋草篇(小引)》 明·王留
吴市畸人,燕都逐客,南冠寄食,西第佣书。
已伤飒飒三秋,更苦奄奄一病。
繁华耀日,难依桃李之荣;乱叶吟风,空逐梗萍之困。
睹兹衰草,倍触羁怀。 -
14.《次韵正辅同游白水山》 宋·苏轼
只知楚越为天涯,不知肝胆非一家。
此身如线自萦绕,左旋右转随缫车。
误抛山林入朝市,平地咫尺千褒斜。
欲従稚川隐罗浮,先与灵运开永嘉。 -
15.《秦淮斗草篇》 明·吴兆
乐游苑内花初开,结绮楼前春早来。
春色染山还染水,春光衔柳又衔梅。
此时芳草萋萋长,秦淮女儿多闲想。
闲想玉闺间,罗衣正试单。 -
16.《独酌》 唐·李白
春草如有意,罗生玉堂阴。
东风吹愁来,白发坐相侵。
独酌劝孤影,闲歌面芳林。
长松尔何知,萧瑟为谁吟。
手舞石上月,膝横花间琴。
过此一壶外,悠悠非我心。 -
17.《春日独酌二首》 唐·李白
东风扇淑气,水木荣春晖。
白日照绿草,落花散且飞。
孤云还空山,众鸟各已归。
彼物皆有托,吾生独无依。 -
18.《庐山草堂夜雨独宿寄牛二、李七、庾三十二员外》 唐·白居易
丹霄携手三君子,白发垂头一病翁。
兰省花时锦帐下,庐山雨夜草庵中。
终身胶漆心应在,半路云泥迹不同。
唯有无生三昧观,荣枯一照两成空。 -
19.《庐山草堂夜雨独宿寄牛二、李七、庾三十二员外》 唐·白居易
丹霄携手三君子,白发垂头一病翁。
兰省花时锦帐下,庐山雨夜草庵中。
终身胶漆心应在,半路云泥迹不同。
唯有无生三昧观,荣枯一照两成空。 -
20.《圌山朱都尉过访留宿草堂中夜不寐情见乎词》 明·张元凯
有客江上来,柳下住双桨。
身白俨如瓠,巨口仍广颡。
相见懒长揖,落魄高阳党。
呼儿且沽酒,把臂坐草莽。