-
141.《杂诗》 宋·李复
猗兰生幽林,秀叶凝绿滋。
含芬静不发,默与清风期。
美人闲婉娈,遗世从云螭。
袖中双珠明,照人冰玉姿。
群动溺忧患,閟光无同嘻。
寂寥岁将晚,独往歌紫芝。 -
142.《感事》 明·顾梦圭
殷王祷桑林,断爪念衍咎。
春秋志灾眚,法戒垂不朽。
台寺布贞纯,何必生三秀。
笥有千岁龟,不如人寿耇。
煌煌宝鼎歌,讵协咸英奏。
鹖雀为鸾凤,伊人独颜厚。 -
143.《题画》 明·罗纮
入山采灵药,山深愁日短。
空林独自行,木客时为伴。
术肥晨露滋,芝秀春泥暖。
荷?暮归迟,前溪白云满。 -
144.《嵩明次韵》 明·孙继芳
海畔青山山上城,野桥村巷接昆明。
峰开林木千章秀,水抱沙田十顷平。
蛮井夜深人未定,炎洲霜后瘴还生。
飘飘万里西南路,莫采芙蓉怆独行。 -
145.《鹅湖口大风雨》 明·杨循吉
溪风恶如虎,力与林木斗。
其声一何猛,掩耳不敢受。
兼以疾雨至,昏黑迷白昼。
偶然在中途,非前亦非后。 -
146.《咏阳山云泉庵大石奉和诸公同游联句之作》 明·杨循吉
伟哉此阳山,有石俟歌诵。
形将冰块截,势与莲花共。
仰观一何高,登涉不可鞚。
鸟飞必徊翔,云出自腾滃。 -
147.《次韵仲殊雪中游西湖二首》 宋·苏轼
夜半幽梦觉,稍闻竹苇声。
起续冻折弦,为鼓一再行。
曲终天自明,玉楼已峥嵘。
有怀二三子,落笔先飞霙。 -
148.《和犹子迟赠孙志举》 宋·苏轼
轩裳大炉鞲,陶冶一世人。
従衡落模范,谁复甘饥贫。
可怜方回痴,初不疑嘉宾。
颇念怀祖黠,瞋儿与兵姻。 -
149.《晨起眺望》 宋·张耒
众木交阴园径荒,独寻细径上东冈。
山头秀插垂云处,江面平分浴日光。
沙际离离横水鸟,林端历历过风樯。
登临每到消忧处,不觉三年客异乡。 -
150.《李君贶借示其祖西台学士草圣并书帖一编二轴》 宋·黄庭坚
当时高蹈翰墨场,江南李氏洛下杨。
二人殁後数来者,西台唯有尚书郎。
篆科草圣凡几家,奄有汉魏跨两唐。
纸摹石镂见彷佛,曾未得似君家藏。 -
151.《忆山示圣俞》 宋·欧阳修
吾思夷陵山,山乱不可究。
东城一堠余,高下渐冈阜。
群峰迤逦接,四顾无前後。
忆尝祗吏役,钜细悉经觏。 -
152.《满庭芳·仙吕已生》 宋·无名氏
仙吕已生,真才方产,较迟五日差强。
谁知天意,孕秀待储祥。
秋水精神玉骨,向妙龄、富妙文章。
高轩过,儒林独步,腾踏趁飞黄。 -
153.《戏作常娥责》 宋·梅尧臣
我昨既赋白兔诗,笑他常娥诚自痴。
正值十月十五夜,月开冰团上东篱。
毕星在傍如张罗,固谓走失应无疑。
不意常娥早觉怒,使令乌鹊绕树枝。 -
154.《雨后看山因忆黄世南先生诗以相招》 宋·文同
新霜夜落群梢鸣,群风刮天为早晴。
南山向晓尽张列,颓岭断壑当空横。
开轩一见喜无量,走上高阁临飞甍。
层栏倚遍不能下,状貌秀活围双睛。 -
155.《寄题高仲一殿撰识山堂长韵》 宋·周必大
买山老山间,乃识山之容。
爱山无古今,此论谁非同。
仇仙来匡庐,一转语独工。
不识山面目,只缘在山中。 -
156.《讲古文联句》 唐·皎然
帝出于震,文明始敷。
--潘述
山岳降气,龟龙负图。
--裴济 -
157.《谒岱祠即事》 宋·晁补之
泽南三百里,极望横天云。
云端色凝黛,谛视初可分。
峥嵘介丘像,澒洞元气屯。
顷刻有变化,惨澹殊明昏。 -
158.《曹使君置酒石桥山用肉字韵作诗见招不果往复》 宋·毛滂
玻璃瓶中新压玉,趋脍腥唇脯麟肉。
紫丝步障破烟霏,饴鼎灼炊千蜡烛。
山英饩公却薄相,木兰坠露和秋菊。
此公骨秀气欲仙,石室名深三十六。 -
159.《元度生日》 宋·毛滂
临安有山插圆紫,公家松楸当峻峙。
子胥涛江相向流,秦望横前为案几。
众言北山绝雄胜,世当公相贵莫比。
那知上帝赉良弼,岳灵孕秀初萌此。 -
160.《次韵子瞻和渊明饮酒二十首》 宋·苏辙
我友二三子,兼有仕未仕。
青松出林秀,岂独私与己。
敛然不求人,而我自罍耻。
临风忽长鸣,谁信日千里。
江行视渔父,但自正纲纪。
持纲起万目,鲂鳟皆可止。
老成日就衰,所余殆难恃。