-
1.《冬日观渔猎者》 宋·陆游
人闲渔猎各相从,南陌东阡处处逢。
绣羽触机余耿介,锦鳞出网尚噞喁。
傍观扶杖常移日,就买还家足御冬。
更待风霜都过尽,却从春野看春农。 -
2.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
3.《高唐赋》 先秦·宋玉
昔者楚襄王与宋玉游于云梦之台,望高之观,其上独有云气,崪兮直上,忽兮改容,须臾之间,变化无穷。
王问玉曰:“此何气也?”玉对曰:“所谓朝云者也。
”王曰:“何谓朝云?”玉曰:“昔者先王尝游高唐,怠而昼寝,梦见一妇人曰:‘妾,巫山之女也。
为高唐之客。 -
4.《杂讽九首》 唐·陆龟蒙
红蚕缘枯桑,青茧大如瓮。
人争捩其臂,羿矢亦不中。
微微待贤禄,一一希入梦。
纵操上古言,口噤难即贡。 -
5.《禽虫十二章》 唐·白居易
燕违戊己鹊避岁,兹事因何羽族知?
疑有凤王颁鸟历,一时一日不参差。
[不知其然也。
燕衔泥常避戊己日,鹊巢口常避太 -
6.《依韵答贾黯监丞贺雪》 宋·范仲淹
今之刺史古诸侯,孰敢不分天子忧。
自秋徂冬渴雨雪,旬奏空文惭转邮。
得非郡国政未洽,刺史闭合当自忧。
上赖天子仁且圣,神龙奔走不俟求。 -
7.《题雪窦禅师壁(一作赠雪窦峰禅师)》 唐·方干
飞泉溅禅石,瓶注亦生苔。
海上山不浅,天边人自来。
长年随桧柏,独夜任风雷。
猎者闻疏磬,知师入定回。 -
8.《和裴仲谟放兔行》 宋·秦观
兔饥食山林,兔渴饮川泽。
与人不瑕玼,焉用苦求索。
天寒草枯死,见窘何太迫。
上有苍鹰祸,下有黄犬厄。 -
9.《杂诗效孙莘荖》 宋·王令
鱼虾无所能,动辄困人得。
蛟鲸能则乖,覆舟取人食。
龟鳖能谓殊,刳剥同一剧。
龙不入网罗,亦不为人识。 -
10.《赠姜卜隐》 宋·黎廷瑞
君家鼻祖磻溪钓,何人为卜非熊兆。
君是磻溪几代孙,无人卜君君卜人。
自言避世归人境,焚香下帘清昼永。
岂无龙韬老渭滨,英雄自昔多沉沦。
倘有猎者从君卜,但说后车富狐兔。 -
11.《行行游且猎篇》 唐·李白
边城儿,生年不读一字书,但知游猎夸轻趫。
胡马秋肥宜白草,骑来蹑影何矜骄。
金鞭拂雪挥鸣鞘,半酣呼鹰出远郊。
弓弯满月不虚发,双鸧迸落连飞髇。
海边观者皆辟易,猛气英风振沙碛。
儒生不及游侠人,白首下帷复何益! -
12.《同群公出猎海上》 唐·高适
畋猎自古昔,况伊心赏俱。
偶与群公游,旷然出平芜。
层阴涨溟海,杀气穷幽都。
鹰隼何翩翩,驰骤相传呼。 -
13.《见王监兵马使说近山有白黑二鹰罗者久取竟未…请余赋诗》 唐·杜甫
雪飞玉立尽清秋,不惜奇毛恣远游。
在野只教心力破,千人何事网罗求。
一生自猎知无敌,百中争能耻下鞲。 -
14.《猎犬行》 唐·苏拯
猎犬未成行,狐兔无奈何。
猎犬今盈群,狐兔依旧多。
自尔初跳跃,人言多拏躩.常指天外狼,立可口中嚼。
骨长毛衣重,烧残烟草薄。 -
15.《雉兔者》 唐·苏拯
所猎一何酷,终年耗林麓。
飞走如未空,贪残岂知足。
尝闻猎书史,可以鉴荣辱。
尝闻猎贤良,可以霸邦国。
如何纵网罗,空成肥骨肉。
和济俱不闻,曷所禳颠覆。
谁能为扣天地炉,铸此伤生其可乎! -
16.《紫阁隐者》 唐·尚颜
天高紫阁侵,隐者信沈沈。
道长年兼长,云深草复深。
如非禅客见,即是猎人寻。
北笑长安道,埃尘古到今。 -
17.《上书谏猎》 两汉·司马相如
臣闻物有同类而殊能者,故力称乌获,捷言庆忌,勇期贲、育。
臣之愚,窃以为人诚有之,兽亦宜然。
今陛下好陵阻险,射猛兽,卒然遇逸材之兽,骇不存之地,犯属车之清尘,舆不及还辕,人不暇施巧,虽有乌获、逢蒙之技不能用,枯木朽枝尽为难矣。
是胡越起于毂下,而羌夷接轸也,岂不殆哉!虽万全而无患,然本非天子之所宜近也。 -
18.《观猎行》 宋·王迈
落日飞山上,山下人呼猎。
出门纵步观,无遑需屐屧。
至则闻猎人,喧然肆牙颊。
或言岐径多,御者因追蹑。 -
19.《绕行遇猎》 宋·孙岩
搜山炬火纵横飞,百兽猝起惊且驰。
出明入暗眼光乱,强者或脱弱者悲。
儿郎汹汹山粗匿,杀气随风撼松栎。
宋{左犭右足}韩獹不尽纵,齧索腾陵求赴敌。 -
20.《昔人有画醉僧醉道士醉学究者皆见于传记及歌》 宋·陆游
残雪覆枯颅,手扶短榔栗。
送酒无苏州,一醉未易得。
青旗猎猎秋风吹,长瓶一吸亦足奇。
但办道傍常醉倒,不须解作藏真草。