-
1.《与元丹丘方城寺谈玄作》 唐·李白
茫茫大梦中,惟我独先觉。
腾转风火来,假合作容貌。
灭除昏疑尽,领略入精要。
澄虑观此身,因得通寂照。 -
2.《哭方玄英先生》 唐·孙郃
牛斗文星落,知是先生死。
湖上闻哭声,门前见弹指。
官无一寸禄,名传千万里。
死著弊衣裳,生谁顾朱紫。
我心痛其语,泪落不能已。
犹喜韦补阙,扬名荐天子。 -
3.《玄墓山上方》 明·方太古
危栏倦倚带斜阳,今夜禅床借上方。
七十二山何处是,洞庭烟水正茫茫。 -
4.《桃谿泛舟寻方崖士玄》 明·马治
身行沙岸曲,隐见远人村。
初罢桃溪雨,寒山响翠繁。
薄云凝遐思,微风吹古原。
登稼已云乐,欣欣田父言。
予心亦何事,访旧试寻源。 -
5.《锦城方天瑞玄英先生后人得白云山居图仿佛桐》 宋·仇远
翼翼山千朵,萧萧屋数间。
石崖不可度,门径几曾关。
绿树经秋在,白云终日閒。
依稀镜湖曲,西岛水回环。 -
6.《雁灵妙方 本名双雁儿 谨继重阳师父韵 洞玄》 元·马钰
幸遇风仙别东州。
无萦系,纵云游。
得真欢乐恣情讴。
这尘缘,一旦休。
仿效田单用火牛。
驾金木,倒颠流。
大丹光显不持修。
在迷津,作渡 -
7.《方玄英故居》 宋·林景熙
舣舟鸬鹚港,白云满高原。
借问玄英居,遗构无复存。
精灵几百载,山鬼凭幽昏。
独遗文字香,隐隐草树根。 -
8.《湖寺上方通玄峰顶》 宋·释文珦
峰顶非人世,青山满目多。
塔层侵树影,钟响度湖波。
心外元无境,诗成亦是魔。
禅翁清净耳,浑不听笙歌。