-
1.《瑟瑟钗》 唐·温庭筠
翠染冰轻透露光,堕云孙寿有馀香。
只因七夕回天浪,添作湘妃泪两行。 -
2.《锦瑟》 唐·李商隐
锦瑟无端五十弦,一弦一柱思华年。
庄生晓梦迷蝴蝶,望帝春心托杜鹃。
沧海月明珠有泪,蓝田日暖玉生烟。
此情可待成追忆,只是当时已惘然。 -
3.《省试湘灵鼓瑟》 唐·钱起
善鼓云和瑟,常闻帝子灵。
冯夷空自舞,楚客不堪听。
苦调凄金石,清音入杳冥。
苍梧来怨慕,白芷动芳馨。
流水传潇浦,悲风过洞庭。
曲终人不见,江上数峰青。 -
4.《瑶瑟怨》 唐·温庭筠
冰簟银床梦不成,碧天如水夜云轻。
雁声远过潇湘去,十二楼中月自明。 -
5.《废瑟词》 唐·张籍
古瑟在匣谁复识,玉柱颠倒朱丝黑。
千年曲谱不分明,乐府无人传正声。
秋虫暗穿尘作色,腹中不辨工人名。
几时天下复古乐,此瑟还奏云门曲。 -
6.《杂歌谣辞·挟瑟歌》 唐·陆龟蒙
挟瑟为君抚,君嫌声太古。
寥寥倚浪丝,eP々沉湘语。
赖有秋风知,清泠吹玉柱。 -
7.《湘灵鼓瑟》 唐·陈季
神女泛瑶瑟,古祠严野亭。
楚云来泱漭,湘水助清泠。
妙指微幽契,繁声入杳冥。
一弹新月白,数曲暮山青。
调苦荆人怨,时遥帝子灵。
遗音如可赏,试奏为君听。 -
8.《湘灵鼓瑟》 唐·王邕
宝瑟和琴韵,灵妃应乐章。
依稀闻促柱,仿佛梦新妆。
波外声初发,风前曲正长。
凄清和万籁,断续绕三湘。
转觉云山迥,空怀杜若芳。
诚能传此意,雅奏在宫商。 -
9.《湘灵鼓瑟》 唐·庄若讷
帝子鸣金瑟,馀声自抑扬。
悲风丝上断,流水曲中长。
出没游鱼听,逶迤彩凤翔。
微音时扣徵,雅韵乍含商。
神理诚难测,幽情讵可量。
至今闻古调,应恨滞三湘。 -
10.《湘灵鼓瑟》 唐·魏璀
瑶瑟多哀怨,朱弦且莫听。
扁舟三楚客,丛竹二妃灵。
淅沥闻馀响,依稀欲辨形。
柱间寒水碧,曲里暮山青。
良马悲衔草,游鱼思绕萍。
知音若相遇,终不滞南溟。