-
1.《善卷坛下作(在柱山上)》 唐·刘禹锡
先生见尧心,相与去九有。
斯民既已治,我得安林薮。
道为自然贵,名是无穷寿。
瑶坛在此山,识者常回首。 -
2.《祈真坛》 唐·齐己
玉瓮瑶坛二三级,学仙弟子参差入。
霓旌队仗下不下,松桧森森天露湿。
殿前寒气束香云,朝祈暮祷玄元君。 -
3.《巫山一段云 净坛峰》 元·赵孟*
叠嶂千重碧,长江一带清。
瑶坛霞冷月胧明。
欹枕若为情。
云过船窗晓,星移宿雾晴。
古今离恨拨难平。
惆怅峡猿声。 -
4.《出戒坛北行岢罗山道遇雨小憩村家》 明·公鼐
路转瑶坛背,阴崖石更奇。
前峰堆冒絮,过雨扬游丝。
暂问油囊酒,旋铺马鬛棋。
却因争席处,转畏野人知。 -
5.《真人》 宋·彭徵
白云深处是仙家,清壁飞来瀑布斜。
采药不知归路晚,洞门开遍碧桃花。
散发披襟万仞冈,天池风度碧莲香。
洞云去作人间雨,留下瑶坛月影凉。 -
6.《题玉真观李秘书院》 唐·韩翃
白云斜日影深松,玉宇瑶坛知几重。
把酒题诗人散后,华阳洞里有疏钟。 -
7.《上元日紫极宫门观州民然灯张乐》 唐·羊士谔
山郭通衢隘,瑶坛紫府深。
灯花助春意,舞绶织欢心。
闲似淮阳卧,恭闻乐职吟。
唯将圣明化,聊以达飞沉。 -
8.《谢真人仙驾还旧山》 唐·夏方庆
何年成道去,绰约化童颜。
天上辞仙侣,人间忆旧山。
沧桑今已变,萝蔓尚堪攀。
云覆瑶坛净,苔生丹灶闲。
逍遥堪白石,寂寞闭玄关。
应是悲尘世,思将羽驾还。 -
9.《武陵观火诗》 唐·刘禹锡
楚乡祝融分,炎火常为虞。
是时直突烟,发自晨炊徒。
盲风扇其威,白昼曛阳乌。
操绠不暇汲,循墙还避逾。 -
10.《送吴炼师归王屋》 唐·张籍
玉阳峰下学长生,玉洞仙中已有名。
独戴熊须冠暂出,唯将鹤尾扇同行。
炼成云母休炊爨,已得雷公当吏兵。
却到瑶坛上头宿,应闻空里步虚声。