-
161.《谒翁丈四十韵》 宋·李处权
之子儒林杰,斯文国士称。
词章曹植擅,典故叔孙能。
秉哲中逾旷,撝谦外匪矜。
世家非冠玉,人物是壶冰。 -
162.《董公诗》 唐·张籍
谁主东诸侯,元臣陇西公。
旌节居汴水,四方皆承风。
在朝四十年,天下诵其功。
相我明天子,政成如太宗。 -
163.《酬翰林白学士代书一百韵(此后江陵时作)》 唐·元稹
昔岁俱充赋,同年遇有司。
八人称迥拔,两郡滥相知。
逸骥初翻步,鞲鹰暂脱羁。
远途忧地窄,高视觉天卑。 -
164.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
165.《奉送严大夫再领容府二首》 唐·曹唐
海风卷树冻岚消,忧国宁辞岭外遥。
自顾勤劳甘百战,不将功业负三朝。
剑澄黑水曾芟虎,箭劈黄云惯射雕。 -
166.《奉和宫傅相公怀旧见寄四十韵》 唐·徐铉
谢傅功成德望全,鸾台初下正萧然。
抟风乍息三千里,感旧重怀四十年。
西掖新官同贾马,南朝兴运似开天。 -
167.《奉酬袭美先辈吴中苦雨一百韵》 唐·陆龟蒙
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
168.《摸鱼儿》 宋·葛长庚
这身儿、从来业障。
一生空自劳攘。
生生死死皆如梦,更莫别生妄想。
没伎俩。 -
169.《沁园春·寿宋通判》 宋·祝穆
自有东阳,锦水城山,几千百年。
记往时仅说,拥麾刻郡,而今创见,持橐甘泉。
地脉方兴,天荒欲破,还为盐梅生钜贤。
清和候,正风薰日永,作地行仙。 -
170.《水龙吟 附见四印斋本天籁集卷上内·原题云》 元·曹光辅
世间清苦禅和、了心才到安闲地藜床兀兀,经年打坐,颓然假寐。
却甚床边,偶闻牛斗,不知喧蚁。
怪藤条临济,饥餐困卧,方会得、个中味。
争似横江楼上,入帘栊、好山供翠。 -
171.《初食杨梅》 明·杨循吉
杨梅本是我家果,归来相对叹先作。
往来南北将十年,久不餐汝几忘却。
忆从年少在吴中,食以成伤难疗药。
年年端午即有之,街头卖折先附郭。 -
172.《花娘歌》 宋·梅尧臣
花娘十二能歌舞,籍甚声名居乐府。
荏苒其间十四年,朝作行云暮行雨。
格夫气俊能动人,人能动之无几许。
前岁适从江国来,时因醼席相微语。 -
173.《罗浮高寿崔制置》 宋·洪咨夔
罗浮高哉四百四十有二峰,三峰最高拔起金芙蓉。
耀真洞天锁溟蒙,鳌背咫尺蓬莱通。
璿房瑶室深玲珑,霞袿霓袽纷丰茸。
中有老仙扰白龙,藕花冠巾九节筇。 -
174.《读乐天閒居篇》 宋·蔡襄
予年四十四,发白成衰翁。
非有高盖车,曷与贤者同。
嗟予出寒远,家世尝力农。
十九登科第,圣彀参英雄。 -
175.《上云乐》 明·刘基
混沌结,玄黄开,人生其中,称为三才。
一人身有一天地,形质虽异众理该。
欲淫物诱滋巧伪,遂使真淳耗?攵玄风颓。
乃有朝生而暮死者,本根浅短无栽培。 -
176.《孔先生以仙长老山水略录见约同游作诗答之》 宋·韩维
群峰罗立青搀搀,中有佛庙名香严。
飞泉汹涌出峰后,四时激射苍岩。
跳珠喷雪几百丈,下注坎险钟为三。
援萝俯瞰石底净,明镜光溢青瑶函。 -
177.《有叹》 宋·陈造
应事如应敌,收功端有素。
诗乃随景迁,预计几胶柱。
鼓吹月明秋,当时亦佳句。
见卵求时夜,竟为阴云妒。 -
178.《寄邓州杜侍郎》 宋·陈师道
南阳老幼如云屯,连日城东候使君。
後者排前旁捷出,争先见面作殷懃。
六年重来已白发,一日再见回青春。
道傍过者怪相问,共言杜母真吾亲。 -
179.《昼寝正酣以二十韵诗来亟为次韵》 宋·楼钥
老氏正求知我希,吾今老矣更何之。
极知仕宦皆由命,纵有功名已过时。
览镜形容宁复我,还乡交友定从谁。
慈亲多幸方难老,家舅尤欣未觉衰。 -
180.《鲍清卿病目不赴竹院之集诗寄坐客次韵》 宋·楼钥
鲍侯年少老文学,艺苑优游富耕穫。
胸中涵养自成趣,妙处正恐儿辈觉。
我慙门巷非尺五,字欲问奇谁与榷。
开樽竹院望同醉,遮眼脑脂何太虐。