-
1.《春日城南闻禽鸟声喧甚为赋二十二韵》 宋·戴表元
今日春气至,新禽各啁嘲。
岂无好唇舌,入耳何怓怓。
雊鹆最多端,能以巧自肴。
黄头亦翾给,微吭和且调。 -
2.《村居闲甚戏作》 宋·陆游
人厌尘嚣欲学仙,上天官府更纷然。
不如啸傲东篱下,且作人间过数年。 -
3.《柳闳展如子瞻甥也其才德甚美有意于学故以桃》 宋·黄庭坚
圣学鲁东家,恭惟同出自。
乘流去本远,遂有作书肆。
日中驾肩来,薄晚常掉臂。
徒嚣终无赢,归矣求己事。 -
4.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
5.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
6.《捕蛇者说》 唐·柳宗元
永州之野产异蛇:黑质而白章,触草木尽死;以啮人,无御之者。
然得而腊之以为饵,可以已大风、挛踠、瘘疠,去死肌,杀三虫。
其始太医以王命聚之,岁赋其二。
募有能捕之者,当其租入。 -
7.《送江陵薛侯入觐序》 明·袁宏道
当薛侯之初令也,珰而虎者,张甚。
郡邑之良,泣而就逮。
侯少年甫任事,人皆为侯危。
侯笑曰:“不然。 -
8.《与山巨源绝交书》 魏晋·嵇康
康白:足下昔称吾于颍川,吾常谓之知言。
然经怪此意尚未熟悉于足下,何从便得之也?前年从河东还,显宗、阿都说足下议以吾自代,事虽不行,知足下故不知之。
足下傍通,多可而少怪;吾直性狭中,多所不堪,偶与足下相知耳。
闲闻足下迁,惕然不喜,恐足下羞庖人之独割,引尸祝以自助,手荐鸾刀,漫之膻腥,故具为足下陈其可否。 -
9.《哀吕东莱》 宋·巩丰
呜呼吕夫子,天姿素颙昂。
文献绍家学,刻意稽虞唐。
看书如月,洞照所未详。
云雾养豹质,彝尊瑑龙章。 -
10.《大海洞天留题》 宋·龙友
每见杭人说洞霄,恨无双翼兴飘飘。
恍观石势如蟠兽,静听泉声若春韶。
既想洞天多窈妙,更知仙境绝尘嚣。
官游到此劳人甚,准拟时来酌一瓢。 -
11.《云安监劝学诗》 宋·王日翚
云安古汤谿,□□□□滨。
无室不盐烟,无民不樵薪。
士子独希少,锥刀事艰辛。
我因沿檄来,暇日聊咨询。 -
12.《示弟》 明·阮汉闻
何人非集木,与子愧伊蒿。
一病旐夔足,三年负蟹螯。
饯穷天漠漠,赠老日滔滔。
炊臼疑妖梦,尸饔切远忉。 -
13.《唐嘉会妻》 明·吴鼎芳
凤皇失其侣,三年独彷徨。
岂无云中鹤,矫矫非所当。
所居谷水西,乃在淀水阳。
杨氏有好女,小字曰云芳。 -
14.《黄秀才北郊书堂》 宋·文同
吾邑固僻陋,巉巉合群山。
苟无贤者居,孰能营幽闲。
黄子治北郊,胜绝收其间。
长溪断谷口,嚣哗隔尘阛。 -
15.《寄季元集》 宋·吴芾
剑池有逸人,过我谈我理。
自谓出嚣尘,知足更知止。
高标拂烟云,雅志在山水。
既作陶渊明,且慕赤松子。 -
16.《齐云楼》 宋·叶适
天下雄诸侯,苏州数一二。
都会自昔称,陪京今也贵。
奕奕撰重楼,岧岧立平地。
虚景混空苍,嚣声收远肆。 -
17.《和谢孟彝秘丞馆中书怀》 宋·程公许
虎头一生信痴绝,虚名误人可多窃。
萧速白发宁可贷,流浪红尘几时歇。
三神山夐隔嚣纷,众君子聚莹冰雪。
尘犀时接宝唾香,玄关要待玉{上竹下氐}掣。 -
18.《又上座主李左史八十韵》 宋·程公许
江路三年别,心旌万里摇。
登龙空有梦,蛰蚁困无聊。
侧听除书峻,深期庙论调。
方看仪玉笋,胡遽理荪桡。 -
19.《四月五日醉书慈云阁》 宋·陈著
峰开荷叶东南倾,梵宫截断西来青。
参差楼阁半空起,撞钟椎鱼撼林坰。
奔走簦笠数百里,随事来乞山中灵。
大众坐饱云捧足,百需顺应水建瓴。 -
20.《南乡子 於公索幻化》 元·王哲
幻化色身绕。
电脚余光水面泡。
忽有忽无*速甚,如飚。
过隙白驹旋旋飘。
何不悟虚嚣。
早早回头养玉苗。
苗上金丹光泼泼。
彰昭。
透过云衢