-
61.《哭王仲密四首》 宋·强至
多金空旧产,短褐尽平生。
蒿里閟春色,桐江流哭声。
人怜天不与,妇少子犹婴。
如有山涛在,应忘顾后情。 -
62.《哭曾四丈供备》 宋·强至
平生独慕霍嫖姚,弱冠功名喜自邀。
报国剑铓沉气象,绝人弓艺委风飚。
总戎江海空流转,分阃关河竟寂寥。
几百熊罴怀旧爱,哭声应过甬东桥。 -
63.《哭矩斋先生》 宋·丘葵
早悟官为崇,晚将家付儿。
公今成佛去,仆尚是人猗。
柿叶收遗墨,梅花忆赠诗。
自嫌闻道晚,有泪哭先师。 -
64.《生日》 宋·文天祥
忆昔闲居日,端二逢始生。
升堂拜亲寿,抠衣接宾荣。
载酒出郊去,江花相送迎。
诗歌和盈轴,铿戛金石声。 -
65.《哭孔戡》 唐·白居易
洛阳谁不死,戡死闻长安。
我是知戡者,闻之涕泫然。
戡佐山东军,非义不可干。
拂衣向西来,其道直如弦。 -
66.《李夫人-鉴嬖惑也》 唐·白居易
汉武帝,初丧李夫人。
夫人病时不肯别,死后留得生前恩。
君恩不尽念未已,甘泉殿里令写真。
丹青画出竟何益, -
67.《生离别》 唐·白居易
食檗不易食梅难,檗能苦兮梅能酸。
未如生别之为难,苦在心兮酸在肝。
晨鸡再鸣残月没,征马连嘶行人出。 -
68.《生离别》 唐·白居易
食蘖不易食梅难,蘖能苦兮梅能酸。
未如生别之为难,苦在心兮酸在肝。
晨鸡再鸣残月没,征马连嘶行人出。
回看骨肉哭一声,梅酸蘖苦甘如蜜。 -
69.《哭孔戡》 唐·白居易
洛阳谁不死?戡死闻长安。
我是知戡者,闻之涕泫然。
戡佐山东军,非义不可干。
拂衣向西来,其道直如弦。 -
70.《哭从兄良遇》 宋·方回
先祖五男子,其下八男孙。
白首涉患难,仅余二老存。
兄昔健如虎,行步疾飞奔。
长眉具寿相,修髯当风掀。 -
71.《哭祖六自虚(时年十八)》 唐·王维
否极尝闻泰,嗟君独不然。
悯凶才稚齿,羸疾主中年。
馀力文章秀,生知礼乐全。
翰留天帐览,词入帝宫传。 -
72.《哭妹贞娘节烈》 宋·郑君老
衰哉吾妹兮,生不逢时。
痛哉吾妹兮,死此乱离。
灰尘涨空兮,织骑南驰。
旌旗蔽野兮,日色无辉。 -
73.《贾生诗》 明·华亭故人
漠漠荒郊鸟乱飞,人民城郭叹都非。
沙沈枯骨何须葬,血污游魂不得归。
麦饭无人作寒食,绨袍有泪哭斜晖。
生存零落皆如此,但恨平生壮志违。 -
74.《刘忠显挽词》 宋·邓肃
城头皂帜作云飞,城中不纵胡马嘶。
虎狼那顾百万众,政期生载人杰归。
天王遣公赴狂虏,胡奴列拜听奇语。
军中相庆得左车,便觉笑谈混天宇。 -
75.《哭艺堂汤先生》 宋·刘黻
天地之性人为贵,四骸仁义一只具。
先生领之皇降初,繇稚及耆全故步。
深居独观昭旷原,学不师传能自悟。
真贫不挠万境融,实行已熟群□□。 -
76.《袁生行赠袁孟逸》 明·王稚登
袁生袁生,尔何玩世爱学严君平。
藏名在卜肆,朝取扑满钱,夕抱鸱夷醉,朱门招之谢弗往
,西寺东邻留且住。
已将白象即心调,更借青莲为法喻。 -
77.《哭玉碑子》 唐·卢仝
山有洞左颊,拾得玉碑子。
其长一周尺,其阔一药匕。
颜色九秋天,棱角四面起。
轻敲吐寒流,清悲动神鬼。 -
78.《哭小女降真》 唐·元稹
雨点轻沤风复惊,偶来何事去何情。
浮生未到无生地,暂到人间又一生。 -
79.《哭公实学士》 宋·宋庠
高子北方士,才为国之华。
灵襟绝尘藻,丽藻纷春葩。
虽云服韁锁,高意笼青霞。
子昔久蒙润,逢辰亨乃嘉。 -
80.《秋雨未已客怀不佳夜诵少陵遣兴诗至生涯能几》 宋·章甫
愁阴错昏晓,北风振葭苇。
关塞来悲鸿,战场多哭鬼。
人生真幻戏,归尽同蝼螘。
贪夫患得失,违者今无几。