-
101.《郓州行寄友人》 明·归有光
去年河溢徐房间,至今填阏之土高屋颠。
齐鲁千里何萧然,流冗纷纷满道边。
牵挽小车载家具,穴地野烧留处处。
丈夫好女乞丐不羞耻,五岁小儿皆能娴跪起。 -
102.《次韵孔毅甫集古人句见赠五首》 宋·苏轼
羡君戏集他人诗,指呼市人如使儿。
天边鸿鹄不易得,便令作对随家鸡。
退之惊笑子美泣,问君久假何时归。
世间好句世人共,明月自满千家墀。 -
103.《哭梅圣俞》 宋·王安石
诗行於世先春秋,国风变衰始柏舟。
文辞感激多所忧,律吕尚可谐鸣球。
先王泽竭士已偷,纷纷作者始可羞,其声与节急以浮。
真人当天施再流,笃生梅公应时求。 -
104.《和不疑送虏使还道中闻邻几圣俞长逝作诗哭之》 宋·司马光
昨夕邮吏来,叩门致书函。
呼奴取以入,就火开其缄。
不疑赋长篇,发自燕这南。
痛伤江与梅,继踵良人歼。 -
105.《张次律见招欲同一诗人饮既见乃新定远令刘旦》 宋·赵蕃
张侯呼我饮,云欲醉诗人。
我愧野无格,君能高出尘。
句中真有画,笔下信如神。
不待平生识,由来一语亲。 -
106.《和姚令公哭李尚书乂》 唐·张九龄
贵贱虽殊等,平生窃下风。
云泥势已绝,山海纳还通。
忽叹登龙者,翻将吊鹤同。
琴诗犹可托,剑履独成空。 -
107.《过故人旧宅》 唐·王乔
故人轩骑罢归来,旧宅园林闲不开。
唯馀挟瑟楼中妇,哭向平生歌舞台。 -
108.《闻友人入越幕因以诗赠》 唐·罗邺
稽岭春生酒冻销,烟鬟红袖恃娇饶。
岸边丛雪晴香老,波上长虹晚影遥。
正哭阮途归未得,更闻江笔赴嘉招。
人间荣瘁真堪恨,坐想征轩鬓欲凋。 -
109.《哭徐夤》 唐·王延彬
延寿溪头叹逝波,古今人事半销磨。
昔除正字今何在,所谓人生能几何。 -
110.《哭徐夤》 唐·王延彬
延寿溪头叹逝波,古今人事半销磨。
昔除正字今何在,所谓人生能几何。 -
111.《哭王黄鹤(乙丑九月初十日,卒于秋官狱)》 元·陶宗仪
人物三珠树,才华五凤楼。
世称唐北苑,我谓汉南州。
大梦麒麟化,惊魂狴犴愁。
平生衰老泪,端为故人流。 -
112.《祭酒芮公既殁四年门人吕某始以十诗哭之》 宋·吕祖谦
胸怀北海与南溟,却要涓涓一勺清。
相对蹴然如重客,无人信道是门生。 -
113.《哭友人故校书王君夷仲》 宋·员兴宗
天台插天天一色,先生乃在山之侧。
拥书万卷日逍遥,户外绝无尘土客。
自跡诗书分战场,垂垂六甲皆科郎。
治言说尽万物理,亦有苦语原天荒。 -
114.《哭尹子渐》 宋·梅尧臣
故人河内守,昨日报已亡。
同气泣上党,悲风生太行。
曩为众所惜,今复人共伤。
阮籍本真率,感慨寿不长。 -
115.《汾阳夫人挽词二首》 宋·蔡襄
借有百年在,都如一梦回。
幻生还复灭,仙去不重来。
乐色閒宵院,衣香祕夜台。
行人知令淑,哭送侍儿哀。 -
116.《次韵东坡武昌西山诗》 宋·楼钥
党论一兴谁可回,贤路荆棘争先栽。
窜流多能擅笔墨,囚拘或可为盐梅。
雪堂先生万人敌,议论磊落心崔嵬。
向来罗织脱一死,至今诗话存乌台。 -
117.《哭杜立斋先生》 宋·胡仲弓
凤鸟才看刷羽仪,胡为遽报哲人萎。
可怜如晦遄归日,不及唐朝既效时。
善类固知难着脚,小人未可便扬眉。
老天欲寿斯文脉,后死当为继绝思。 -
118.《哭肯堂赵公拟老杜八哀体》 宋·方回
飞鸿离鱼网,玉石有俱焚。
冥冥岂无志,鬼物妒玙璠。
今代赵广汉,谁欤哀王孙。
粹然东南稟,顽薄推廉敦。 -
119.《哭明堂裴主簿》 唐·卢照邻
缔欢三十载,通家数百年。
潘杨称代穆,秦晋忝姻连。
风云洛阳道,花月茂陵田。
相悲共相乐,交骑复交筵。 -
120.《哭苏眉州崔司业二公》 唐·沈佺期
涣汗天中发,伶俜海外旋。
长沙遇太守,问旧几人全。
国宝亡双杰,天才丧两贤。
大名齐弱岁,高德并中年。