-
1.《晚自台中归永宁里南望山色怅然有怀呈上右司十一兄》 唐·窦群
白发侵侵生有涯,青襟曾爱紫河车。
自怜悟主难归去,马上看山恐到家。 -
2.《秋怀五首》 唐·鲍溶
促促生有涯,营营意无限。
无限意未申,有涯生已晚。
恩荣不可恃,天道归寸管。
老如影随人,时若车下坂。 -
3.《次韵钱穆父紫薇花二首》 宋·苏轼
虚白堂前合抱花,秋风落日照横斜。
阅人此地知多少,物化无涯生有涯。 -
4.《次韵陈海州乘槎亭》 宋·苏轼
人事无涯生有涯,逝将归钓汉江槎。
乘桴我欲従安石,遁世谁能识子嗟。
日上红波浮碧巘,潮来白浪卷青沙。
清谈美景双奇绝,不觉归鞍带月华。 -
5.《明日复雨排闷》 宋·陆游
此老在家如出家,蒲团趺坐读南华。
湿云不散雁呼伴,幽室无声灯坠花。
心法先当破窠窟,世缘最忌养萌芽。
行年七十方知悔,万事无涯生有涯。 -
6.《次韵致政张朝奉仍招晚饮》 宋·苏轼
扫白非黄精,轻身岂胡麻。
怪君仁而寿,未觉生有涯。
曾经丹化米,亲授枣如瓜。
云蒸作雾楷,火灭噀雨巴。 -
7.《劝酒寄元九》 唐·白居易
薤叶有朝露,槿枝无宿花。
君今亦如此,促促生有涯。
既不逐禅僧,林下学楞伽。
又不随道士,山中炼丹砂。 -
8.《北京水后往棣州试进士》 宋·晁补之
晡时北京城,行李上客槎。
二更无人声,骑马黄河沙。
误缘柳滩中,寻炬知田家。
道有转徙人,襁负依丘麻。 -
9.《挽陈东湖先生》 未知·张衡
清沟名父子,浊世福人家。
二妙手谁抗,一翁颠未华。
天方章猿鹤,岁忽值龙蛇。
公死可无憾,吾生未有涯。 -
10.《驿传杭台消息石末公有诗见寄次韵奉和并寓悲》 明·刘基
丧乱如川未有涯,悲风满地是虫沙。
衰迟两臂从生柳,疾病双眸但陨花。
暗蛩寒蝉秋色老,丹枫紫菊夕阳斜。
颇闻四国思郇伯,尚想诗人赋木瓜。 -
11.《有感》 宋·苏泂
隆冬都门归,偃息殊未尝。
搔头不知痒,心事但荒荒。
频年借人居,主者来在堂。
飘然十五口,露处悲风霜。 -
12.《落齿》 唐·韩愈
去年落一牙,今年落一齿。
俄然落六七,落势殊未已。
馀存皆动摇,尽落应始止。
忆初落一时,但念豁可耻。 -
13.《次韵李汉老诗》 宋·刘子翚
蒙庄叹隙驹,孔圣悲逝川。
百年生有涯,万感情无边。
贤愚真唯阿,系心同一缘。
内热蛊其中,伊谁肯求痊。 -
14.《即事》 宋·陆游
楸垂落索槐吐花,溪女采莲童抱瓜。
一年光景又将半,愈老愈知生有涯。 -
15.《幽居》 宋·陆游
青门不种故侯瓜,拣得湖山便寄家。
老境一廛依水竹,壮游万里犯风沙。
气衰那办饮无算,病著更知生有涯。
莫道吾庐全索寞,墙东新补数株花。 -
16.《自诒》 宋·陆游
愈老愈知生有涯,此时一念不容差。
身如病鹤长停料,心似山僧已弃家。
高枕时时闻解箨,卷帘片片数飞花。
饭余解带摩便腹,自取风炉煮晚茶。 -
17.《述意》 宋·陆游
忧患无穷生有涯,惟须百事屏纷华。
人谁敢侮修身士,天不能穷力穑家。
频唤老僧同夜粥,间从邻叟试秋茶。
结茅林下从来事,瓦屋三间已太奢。 -
18.《啜茶示儿辈》 宋·陆游
围坐团栾且勿哗,饭余共举此瓯茶。
麤知道义死无憾,已迫耄期生有涯。
小圃花光还满眼,高城漏鼓不停挝。
闲人一笑真当勉,小榼何妨问酒家。 -
19.《怀绍兴间往还诸公》 宋·陆游
早岁从诸杰,森然尽国华。
辞工出月胁,笔健拔鲸牙。
道在穷何憾,年徂生有涯。
湖山元不改,老泪湿风沙。 -
20.《考试湖南漕司南归值雨》 宋·杨万里
我亦知吾生有涯,长将病骨抵风沙。
天寒短日仍为客,酒暖长亭未是家。
又若征夫催去去,更甘飞雨故斜斜。
旧闻行路令人老,便恐霜毛一半加。