-
501.《依韵和子充杂言》 宋·晁补之
君不见东方朔,避世金马门,侏儒倡郭同陆沉。
滑稽突梯意已深,不如孙登闭口逃苏门。 -
502.《次韵孔平仲著作见寄四首》 宋·苏辙
昔在京城南,成均封茅屋。
清晨屣履过,不顾车击毂。
时有江南生,能使多士服。
同侪畏锋锐,兄弟更驰逐。 -
503.《题王亦颜清心阁》 宋·王之道
湖光浩无际,远与列岫并。
风澄烟雾开,炯若镜面平。
高人对万变,寸田常默耕。
扰扰亦何为,岂容方寸撄。 -
504.《某近辱诸公光和前篇鄙思未已复自次元韵奉呈》 宋·强至
才落先明牖,无多未压檐。
得时虽较浅,着物始知严。
报岁三登速,裁花六出尖。
贺祥开万物,却疠喜千阎。 -
505.《淳熙乙未春予有桂林之役自湘潭往省先茔以二》 宋·张栻
下马步深径,洗盏酌寒泉。
念不践此境,于今复三年。
人事苦多变,泉色故依然。
缅怀德人游,物物生春妍。 -
506.《和魏衍元夜同登黄楼》 宋·陈师道
车马竞清夜,人物秀三楚。
登临得免俗,兹楼岂时睹。
同来两稚子,冠者亦四五。
落落俱可人,颇亦厌歌鼓。 -
507.《游无为寺》 宋·李流谦
导师生何年,人犹记此日。
香火缁俗会,风雨神鬼集。
我来恰秋深,迥迥原野阔。
群山势愈壮,老木气不折。 -
508.《同冯缙云游无为以吾独胡为在泥滓分韵赋诗得》 宋·李流谦
人言跃马妨杖藜,世士不可污丹梯。
人言解牛非割鸡,岂信截玉如截泥。
山林朝士弧矢睽,一物异用鹄之栖,妄生涛澜分畛畦。 -
509.《抚州崇仁县玉清观道士黄石老工古篆以他公父》 宋·魏了翁
圣学不嗣千余年,并与小学遗其传。
其间明道宁乏贤,谓书小伎姑舍旃。
十字九舛不可镌,楮生墨墨色有冤。
动以经史为执言,岂知魏晋几变迁。 -
510.《书怀》 宋·苏泂
出门莽莽无所适,青草门前少行客。
读书妄意学周孔,行年三十头雪白。
朝廷伏闻治清静,贱子何忧官得失。
平生志气渺江海,前日诗名漫梁益。 -
511.《临江仙 继重阳韵》 元·马钰
八识通知心已定,遍观物物皆阴。
不如留意则追寻。
水中闲养火,玉内要生金。
直待阳纯丹不漏,恁时可称知音。
超然云步上瑶岑。
不劳极目望,自见好光临。 -
512.《东林春晚作》 宋·陈藻
团栾四面山,我住一山里。
相距能几何,开方祗百里。
日月出东西,星辰运终始。
云霞千万状,烟雨无穷美。 -
513.《古洗》 宋·章甫
古人不可见,古物亦无几。
今朝双眼明,乃识汉时洗。
规模简而质,仿佛古君子。
年深土销蚀,薄处仅如纸。 -
514.《方山有求转语之作并用韵二章》 宋·杜范
观物非外索,具眼以心会。
微阳花病槁,宁供等闲醉。
我尝课前作,无言乃为最。
譬彼清庙瑟,一唱弦越外。 -
515.《送陈守》 宋·郭印
惟昔号能吏,在公勤严明。
挟兹来共理,教化日流行。
堂堂陈汉州,所至树风声。
四美出天性,早擅循良名。 -
516.《泗演石》 宋·陆文圭
荆山石有玉,楚国无人知。
再南锋强售,抱璞空自悲。
他自遇良工,乃始称其奇。
实傅数百载,邯口又得之。 -
517.《次放翁梅花韵》 宋·丘葵
冰崖雪谷物未芽,造物破荒开此花。
神全形枯近有道,意庄正色知无邪。
高坚正要饱忧患,放弃何遽愁荒遐。
移根上宛亦早计,竹篱茅舍真吾家。
平生自嫌亦自许,妙处可识不可夸。
金樽翠杓未免俗,篝灯为试江南茶。 -
518.《三月三十日》 宋·丘葵
盎盎天地春,万物日和煦。
云胡生五谷,不若草木数。
天地一小变,六龙不行雨。
东皇讵忍归,田间已焦土。 -
519.《閒居多暇追叙旧游成一百十韵》 宋·释文珦
予生驽且钝,良御谩加鞭。
蹇步常居后,长途靡克前。
於焉辞里塾,竟尔向林泉。
鲁诰方擩哜,真乘又赜研。 -
520.《偈颂三十首》 宋·释印肃
失却本来面目,个个日南长至。
先祖时节苦临,处处笙歌乐醉。
也参禅,亦详义,也贫穷,亦富贵。